Τελέστηκε σήμερα το ετήσιο μνημόσυνο του Ε.Φλωράκη και των αξιωματικών που σκοτώθηκαν από πτώση ελικοπτέρου ΕΦ. H πολιτεία απέτισε σήμερα τον ελάχιστο φόρο τιμής στα αδικοχαμένα παλληκάρια που έχασαν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος, κατά την πτώση του ελικοπτέρου της Εθνικής Φρουράς στις 10 Ιουλίου 2002.
Το μνημόσυνο τελέστηκε προϊσταμένου του Επισκόπου Αρσινόης κ. Νεκτάριου στην παρουσία εκπροσώπων της Πολιτείας, της Βουλής, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και συγγενών με αφορμή την συμπλήρωση δεκατεσσάρων χρόνων φέτος από τη συντριβή του μοιραίου ελικοπτέρου Βell-206 της Εθνικής Φρουράς, που είχε ως αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο του Αρχηγού ΓΕΕΦ Αντιστράτηγου Ευάγγελου Φλωράκη, του Διοικητή της Αεροπορίας Ταξίαρχου Στυλιανού Δεμέναγα, του Σμηναγού Πάρη Αθανασιάδη, του Υποπλοίαρχου Νικόλαου Γεωργίου και του Υποσμηναγού Μιχάλη Σιακαλλή.
Στον επιμνημόσυνο λόγο του, στον Ιερό Ναό Αποστόλου Λουκά, στα Κούκλια της Πάφου, ο Υπουργός Εσωτερικών Σωκράτης Χάσικος είπε πως “στη συνείδησή μας, είναι όλοι τους σύγχρονοι εθνικοί ήρωες, είναι οι δικοί μας ήρωες που αψήφησαν τον κίνδυνο και έπεσαν στο πεδίο της τιμής, θυσιάστηκαν στο βωμό του καθήκοντος.”
Επιμνημόσυνος λόγος Υπουργού Εσωτερικών κ. Σωκράτη Χάσικου
Τιμή και δόξα σε αυτούς που τάχθηκαν να φυλάγουν Θερμοπύλες. Δεκατέσσερα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη συντριβή του μοιραίου ελικοπτέρου Βell-206 της Εθνικής Φρουράς, που είχε ως αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο του Αρχηγού ΓΕΕΦ Αντιστράτηγου Ευάγγελου Φλωράκη, του Διοικητή της Αεροπορίας Ταξίαρχου Στυλιανού Δεμέναγα, του Σμηναγού Πάρη Αθανασιάδη, του Υποπλοίαρχου Νικόλαου Γεωργίου και του Υποσμηναγού Μιχάλη Σιακαλλή.
Από ένα περίεργο παιγνίδι της μοίρας, μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, εκείνο το πρωινό της 10ης Ιουλίου 2002, αντί να ξημερώσει το φως διήλθε το σκοτάδι, σκορπώντας θλίψη και πόνο στις ψυχές και τις καρδιές μας. Η ψυχή μας πενθούσα, μαυροφορεί. Από τις επίγειες επάλξεις του έθνους, οι πέντε γενναίοι αξιωματικοί πέρασαν στα υψηλότερα δώματα των ηρώων του Ελληνισμού, αφήνοντας την τελευταία τους πνοή ένστολοι και εν ώρα καθήκοντος. Την ώρα εκείνη, ακριβώς, που περισσότερο από ποτέ, η πατρίδα αλλά και οι οικογένειές τους, τούς είχαν ανάγκη.
Το μοιραίο ελικόπτερο απογειώθηκε από το αεροδρόμιο Λακατάμειας με κατεύθυνση την αεροπορική βάση Πάφου, για την παρακολούθηση νυκτερινής εκπαιδευτικής δραστηριότητας από τον Αρχηγό ΓΕΕΦ, που δεν ήταν άλλη από πτήσεις επιθετικών ελικοπτέρων Mi-35 τα οποία είχαν παραληφθεί με άκρα μυστικότητα το 2001 και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά την ημέρα της κηδείας του Στρατηγού Φλωράκη.
Το ελικόπτερο στο οποίο επέβαιναν κατέπεσε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στις 4.20 π.μ. της 11ης Ιουλίου 2002, περίπου δύο χιλιόμετρα από την αεροπορική βάση Πάφου, κοντά στο χωριό Κούκλια, συμπαρασύροντας στον θάνατο τον Αρχηγό και τους αξιωματικούς που τον συνόδευαν σε αυτή την τελευταία πτήση της στρατιωτικής τους σταδιοδρομίας και της ζωής τους, συγκλονίζοντας τον απανταχού Ελληνισμό. Θυσιάστηκαν, εργαζόμενοι για την ελευθερία της ιδιαίτερης μας πατρίδας.
Αφήνοντας ορφανές τις οικογένειές τους και σε βαθύ πένθος όλους εμάς, οι οποίοι βρισκόμαστε σήμερα εδώ, σε αυτόν τον ιερό χώρο λατρείας, στο 14ο ετήσιο μνημόσυνό τους, για να υποκλιθούμε με σεβασμό στη μνήμη τους και να τους πούμε πως αναγνωρίζουμε την άδολη προσφορά τους προς την πατρίδα.
Μια προσφορά για την οποίαν έγιναν θυσία και ολοκαύτωμα, πέφτοντας ηρωικά στο πεδίο της τιμής, εν ώρα καθήκοντος. Συνεπείς και αφοσιωμένοι στο καθήκον, αποδείχθηκαν, με το έργο και το τραγικό τους τέλος. Αξιωματικοί των πράξεων και όχι των μεγαλόστομων και κενών λόγων, επιτελώντας παραγωγικά και αθόρυβα τη δύσκολη αποστολή τους. Με την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους, το παραδειγματικό ήθος και την εντιμότητά τους αποτέλεσαν υπόδειγμα αυταπάρνησης, φιλοπατρίας και ηρωισμού.
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο πως η παρουσία του εκλιπόντος Στρατηγού Ευάγγελου Φλωράκη στην ηγεσία της Εθνικής Φρουράς, αποτέλεσε κινητήριο δύναμη για την αποτελεσματικότερη αναδιοργάνωση και την περαιτέρω ενίσχυσή της, σε καιρούς χαλεπούς. Ευτυχήσαμε για δύο χρόνια να τον έχουμε Αρχηγό ΓΕΕΦ. Στρατιωτικός από έρωτα προς την πατρίδα, μας τίμησε, ιδιαίτερα, με τη φιλία του και την προσφορά του. Άνδρας με καθάριο χαρακτήρα, έντονη και χαρισματική προσωπικότητα, έχει αφήσει πίσω του έργο στέρεο και περίλαμπρο, απότοκο της αφοσίωσής του στην υπηρεσία αυτής της εσχατιάς του Ελληνισμού. Με τις πράξεις και το παράδειγμά του, καταξίωσε τη θέση του Αρχηγού της Εθνικής Φρουράς.
Πανταχού ‘παρών’, σε όλες τις φάσεις και εκφάνσεις όλων ανεξαίρετα των δραστηριοτήτων της Εθνικής Φρουράς, συμμετέχοντας ενεργά σε όλες τις ασκήσεις της, επίγειες και αεροναυτικές. Απολάμβανε της εμπιστοσύνης όλου του στρατεύματος και του λαού. Με το υψηλό αίσθημα ευθύνης που τον διέκρινε, με το όραμα της απελευθέρωσης της κατεχόμενης πατρίδας στην ψυχή του, έπεσε επί των επάλξεων, στο βωμό του καθήκοντος, μαζί με τους υπόλοιπους αλησμόνητους συνεργάτες του.
Ο Ταξίαρχος Στυλιανός Δεμένεγας μόλις συμπλήρωνε ένα χρόνο υπηρεσίας στην Κύπρο. Έμπειρος πιλότος μαχητικών αεροσκαφών ανάλωσε τη μέχρι τότε καριέρα του, υπερασπιζόμενος από αέρος την ελευθερία και ελληνικότητα του Αιγαίου. Στον ένα χρόνο που υπηρέτησε στην Κύπρο εργάστηκε άοκνα και συστηματικά για την αναβάθμιση της Αεροπορίας της Εθνικής Φρουράς, αφήνοντας ανεξίτηλη τη σφραγίδα του.
Παρά το μικρό χρονικό διάστημα της παραμονής του στην Κύπρο πέτυχε και αυτός να κερδίσει τον σεβασμό, την εμπιστοσύνη, και την εκτίμηση των υφισταμένων του και τη φιλία όλων όσοι είχαν την τύχη να συνεργαστούν μαζί του.
Όλοι όσοι γνώρισαν τον Επισμηναγό Πάρη Αθανασιάδη σε ένα πράγμα θα συμφωνήσουν: εκτός από άριστος και πολύτιμος συνεργάτης υπήρξε Αξιωματικός με δυναμισμό και τόλμη. Εκτελούσε με πάθος και υποδειγματικά κάθε αποστολή που του ανατίθετο, έμπρακτη απόδειξη της εγρήγορσης και του θάρρους που τον χαρακτήριζαν. Πέραν της εκτίμησης που κέρδισε με τον επαγγελματισμό του, ο Πάρης ήταν αγαπητός και ως άνθρωπος για το ήθος του και για τον αδαμάντινο και σταθερό χαρακτήρα του.
Ο Πλωτάρχης Νικόλας Γεωργίου, ο Υπασπιστής του Αρχηγού Φλωράκη, συνδύαζε τη σεμνότητα και την ταπεινοφροσύνη, με την ανιδιοτελή διάθεση για προσφορά στην πατρίδα. Οι χαμηλοί τόνοι που διατηρούσε, ο ήρεμος χαρακτήρας και η πραότητα, αποτελούσαν τα κύρια γνωρίσματά του. Το πρωί της 10ης Ιουλίου 2002 έφυγε μαζί με τον Αρχηγό του. Παρέμεινε στο πλευρό του, μέχρι το τέλος όπως έκανε πάντα. Αρχηγός και Υπασπιστής, βρέθηκαν εκεί, αντάμα να μοιράζονται την ίδια μοίρα, πιστοί στον όρκο τους, σύμβολα αγωνιστικότητας και ακούραστης προσήλωσης στην πατρίδα.
Τον τραγικό κατάλογο των μαρτύρων ολοκληρώνει ο Σμηναγός Μιχάλης Σιακαλλής. Ύστατος αλλά όχι τελευταίος. Η μόνη διαφορά του είναι ότι θα παραμείνει για πάντα ο νεαρότερος των πέντε. Όσοι γνώρισαν τον Μιχάλη και συνυπηρέτησαν μαζί του μιλούν για ένα άνθρωπο γεμάτο ευγένεια, ο οποίος διακρινόταν για τη φιλοτιμία και την ηρεμία της σκέψης του. Από τη θέση του Συγκυβερνήτη ακολούθησε σε εκείνη την τραγική πτήση τον Κυβερνήτη του Πάρη Αθανασιάδη, αφήνοντας την τελευταία του πνοή, πιστός στο καθήκον και στον όρκο προς την πατρίδα.
Η φωτεινή παρουσία του Ευάγγελου Φλωράκη και των υπόλοιπων νεκρών συνεργατών του, του Στυλιανού Δεμέναγα, του Νικόλαου Γεωργίου, του Πάρη Αθανασιάδη και του Μιχάλη Σιακαλλή, στις τάξεις της Κυπριακής Εθνοφρουράς, κόσμησε και λάμπρυνε την πιο πρόσφατη στρατιωτική μας Ιστορία. Οφείλω να σημειώσω και να υπενθυμίσω ότι σε μένα έλαχε, τότε, ως Υπουργός Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας, να αναλάβω το βαρύ φορτίο που προκάλεσε η απώλεια αυτών των πολύ ξεχωριστών και γενναίων Ελλήνων εξ Ελλάδος και Ελλήνων εκ Κύπρου αξιωματικών. Είναι, λοιπόν, πολύ βαθιά η θλίψη και η οδύνη που νιώθω σήμερα, να παρευρίσκομαι και να εκφωνώ τον επιμνημόσυνο λόγο στο ετήσιο μνημόσυνό τους.
Αλλά και πολύ μεγάλη είναι η περηφάνια που αισθάνομαι γι’ αυτούς τους ήρωες, οι οποίοι ανάλωσαν εαυτόν στην υπηρεσία της Πατρίδας, χωρίς να φεισθούν κόπων και μόχθων, θυσιάζοντας μέχρι και τη ζωή τους γι’ αυτήν. Και δίνοντας σε όλους εμάς, ιδιαίτερα σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που διάγουμε, ένα ξεχωριστό παράδειγμα φιλοπατρίας το οποίο οφείλουμε να σεβόμαστε και να ακολουθούμε.
Ως πολιτεία, αποτίνουμε σήμερα τον ελάχιστο φόρο τιμής στα πέντε αδικοχαμένα παλληκάρια μας. Στη συνείδησή μας, είναι όλοι τους σύγχρονοι εθνικοί ήρωες, είναι οι δικοί μας ήρωες. Αψήφησαν τον κίνδυνο και έπεσαν στο πεδίο της τιμής, θυσιάστηκαν στο βωμό του καθήκοντος. Η μνήμη τους, θα παραμείνει άσβεστη στο μυαλό και τις ψυχές μας, το παράδειγμά τους θα μας φωτίζει παντοτινά. Θα καθοδηγεί τα δικά μας βήματα και θα υπενθυμίζει το δικό μας χρέος απέναντι στην πατρίδα.
Ο Αντιστράτηγος Ευάγγελος Φλωράκης, ο Διοικητής της Αεροπορίας Ταξίαρχος Στυλιανός Δεμέναγας, ο Σμηναγός Πάρης Αθανασιάδης, ο Υποπλοίαρχος Νικόλαος Γεωργίου και ο Υποσμηναγός Μιχάλης Σιακαλλής, ό,τι είχαν να δώσουν στην πατρίδα το έδωσαν και με το παραπάνω. Την ίδια τους τη ζωή, για μια Κύπρο αξιοπρεπή και ελεύθερη.
Αιώνια ας είναι η μνήμη τους.
Μετά το πέρας του μνημοσύνου ακολούθησε τρισάγιο στο Μνημείο των πέντε παλληκαριών, στο χώρο συντριβής του ελικοπτέρου.