Καβγάδες, μίση, πάθη, αποστασίες, λοξοδρομήσεις…
Όλα φαίνεται τελικά πως τα περιλαμβάνει η πολιτική “αρένα” όπως άλλωστε και η ίδια η ζωή. Αυτό το χρονικό διάστημα στη Βουλή έχει εμφανώς ξεκινήσει μία νέα φάση θαυμασμού μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και…καραμανλικής πολιτικής!
Πριν από μερικές ημέρες ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, αναφερόμενος στη ΔΕΗ επιδοκίμασε τη δημιουργία της, το 1950, από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τη χαρακτήρισε ως “μία πολύ θετική κίνηση”.
Εχθές, ο Βαγγέλης Αποστόλου χαρακτήρισε το σύνταγμα του 1975 (επί Καραμανλή), ως το πιο φιλικό για το περιβάλλον σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στην άποψη αυτή, συμφώνησε και η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κατερίνα Ιγγλέζη.
Αυτός ο… έρωτας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Καραμανλισμού ωστόσο, δεν έχει τελικά προκύψει και τόσο ξαφνικά καθώς, εδώ και καιρό, το κόμμα της αντιπολίτευσης, διά του αρχηγού του, επιχειρεί εμφανώς να διαχωρίσει την κυβέρνηση του κ. Καραμανλή, την τετραετία 2004-2009, από αυτή του κου Σαμαρά. Αξίζει επίσης να αναφερθεί η δήλωση που έχει κάνει στο παρελθόν ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι «η καραμανλική παράδοση του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού αποτελεί μακρινή ανάμνηση για τη ΝΔ».
Είναι προφανές ότι αυτή η γενικότερη στάση του κόμματος δεν έγκειται μόνο στα πλαί έχει ως απώτερο σκοπό την αξιοποίηση του εσωτερικού πολιτικού ρήγματος που υπάρχει στο κυβερνών κόμμα μεταξύ “Καραμανλικών” και όσων πρόσκεινται στον Α. Σαμαρά.
Με σαφή στόχο όχι τον διεμβολισμό των καραμανλικών, αλλά την πολιτική αξιοποίηση της παρασκηνιακής σύγκρουσής τους με το σαμαρικό μπλοκ, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ενισχύσει τις δυνάμεις του και να δημιουργήσει εσωκομματικό ζήτημα στη ΝΔ, αξιοποιώντας κάθε ρήγμα, ενώ θέλει να πείσει τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους ότι η πολιτική Σαμαρά οδηγεί την πολιτική ζωή προς την ακραία Δεξιά.
Η απόφαση του κ. Τσίπρα να παραστεί και να μιλήσει σε εκδήλωση του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Καραμανλής, την Τετάρτη 6 Μαρτίου, για τον ιδρυτή της ΝΔ, με αφορμή τη συμπλήρωση 15 ετών από τον θάνατό του, αποτέλεσε μια κίνηση που σχολιάστηκε αρνητικά στον στενό πρωθυπουργικό πυρήνα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη σημειολογία της κίνησης είναι ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Τσίπρας ζήτησε ο ίδιος να μιλήσει, δίνοντας μια άλλη διάσταση στην εκδήλωση, στην οποία αναμένεται να βρεθεί μαζί με τον Πρωθυπουργό, ενώ θα είναι παρών και ο κ. Κ. Καραμανλής. Στη ΝΔ συζητείται ευρέως η στρατηγική του κ. Τσίπρα να διαχωρίζει την κυβέρνηση του κ. Καραμανλή την περίοδο 2004-2009 από τη σημερινή υπό τον κ. Σαμαρά, ενώ προβάλλει τον ισχυρισμό ότι ο νυν Πρωθυπουργός και το επιτελείο του χαρακτηρίζονται από ακροδεξιές απόψεις.
Παράλληλα, τόσο ο ίδιος όσο και κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαχωρίζουν τους «καλούς» καραμανλικούς από τους «σκληροπυρηνικούς» σαμαρικούς, ενώ δεν χάνουν ευκαιρία να αναφέρονται στη μετριοπαθή καραμανλική πτέρυγα, θεωρώντας ότι μπορεί να δημιουργήσουν αναταράξεις στη ΝΔ και να ωφεληθεί και το κόμμα τους, αφού πιστεύουν ότι μπορεί να υποστηριχθούν ακόμη και από δεξιούς που πλήττονται από το μνημόνιο.
Δεν ήταν τυχαία η προ ημερών αναφορά του ότι «η καραμανλική παράδοση του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού αποτελεί μακρινή ανάμνηση για τη ΝΔ», ενώ σε μια πρωτοφανή για πολιτικό αρχηγό κίνηση, που εξόργισε το Μέγαρο Μαξίμου, παρενέβη στα εσωτερικά άλλου κόμματος, εκφράζοντας την πεποίθησή του ότι θα βρεθούν πολιτικοί εντός της ΝΔ που θα βάλουν φρένο στη «θεωρία των άκρων».
