Ο Ρώσος φυσιολόγος Παβλόφ (Βραβείο Νόμπελ 1904) χρησιμοποίησε τον σκύλο του για το εξής πείραμα. Πριν του δώσει τροφή, ηχούσε ένα κουδούνι. Μέσω συνεχούς εκπαίδευσης και συνήθειας, ο σκύλος έπαθε εξαρτημένη συμπεριφορά. Το κουδούνισμα έγινε το ερέθισμα που άνοιγε την όρεξή του, ανατρέποντας την φυσιολογική σειρά των πραγμάτων κατά την οποία η πείνα προκαλεί την αναζήτηση τροφής. Η διαπίστωση υπήρξε εντυπωσιακή. Μέσω «εκπαίδευσης διαρκείας» μπορεί να αλλοιωθεί η αντίληψη, ώστε τα πειραματόζωα να υιοθετήσουν στρεβλωμένη άποψη της πραγματικότητας, συγχέοντας το αίτιο με το αποτέλεσμα μιας κατάστασης.
Το πιο πάνω φαινόμενο συνέβη στο οδόφραγμα της Λήδρας πρόσφατα. Πριν και μετά το 2003, όταν πλέον ο κατοχικός στρατός επέτρεψε την ελεγχόμενη πάντοτε διακίνηση μέσω οδοφραγμάτων, για δεκαετίες καλλιεργήθηκε στην Κύπρο μια «εκπαίδευση διαρκείας» χορηγούμενη από το εξωτερικό: σεμινάρια, προγράμματα, ανέλιξη κι άλλες ανταμοιβές, στο πλαίσιο εύηχων όρων όπως «επίλυση συγκρούσεων», «ιστορικός διάλογος», «ειρήνη και επανένωση», «ενσυναίσθηση», όλα με στόχο «την ειρηνική συμβίωση των δύο κοινοτήτων» και βέβαια με αποδοχή της κατοχής. Η «πολιτική κατήχηση» είχε αρκετούς «απόφοιτους», με κάποιους σήμερα στον ηγετικό περίγυρο των κομμάτων ΔΗΣΥ- ΑΚΕΛ.
Η κατήχηση είχε και παράγωγα με μελέτες, δημοσκοπήσεις, ιστοσελίδες, μέχρι… «Γλωσσάρι» αποδοχής της κατοχής και των εποίκων, για το οποίο πρωτοστάτησαν θεσμοί (!) της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Παρά τη μεθόδευση, η απήχηση της στρεβλωμένης τους ιδεοληψίας είναι περιορισμένη στα λαϊκά στρώματα. Έτσι, πρωταγωνιστικό ρόλο ανέλαβαν περιθωριακές και ακραίες ομάδες με τόσο στρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας, που θεωρούν το θύμα (την Κυπριακή Δημοκρατία) ως «τον εχθρό της ειρήνης και επανένωσης». Αυτές, επιδεικνύοντας εξαρτημένη συμπεριφορά, προβαίνουν σήμερα σε τραμπουκισμούς και βιαιοπραγίες στην οδό Λήδρας εναντίον των οργάνων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εξαγριωμένοι ενεργούν κατά του θύματος, ενώ συμπεριφέρονται υπάκουα και δουλικά στα όργανα του θύτη μέσω του κατοχικού καθεστώτος. Ταυτοχρόνως, αποστρέφονται όρους που ακόμη και τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια υιοθέτησαν π.χ «εισβολέας και κατοχική δύναμη» για την Τουρκία και «υποτελής διοίκηση» για κατοχικό καθεστώς. Μάλιστα, όποιος διαφωνεί μαζί τους, είναι «φασίστας» και «εθνικιστής»!
Πάντως, αποτελεί τεράστιο ατόπημα η επιμονή της ηγεσίας του ΑΚΕΛ να παρέχει πολιτική υπόσταση σε τέτοιες περιθωριακές και ακραίες αντιδράσεις, οι οποίες έχουν απορριφθεί από την κυπριακή κοινωνία. Σε αντίθεση, ο πολιτικός περίγυρος Αβ. Νεοφύτου-ΔΗΣΥ επέλεξε «έξυπνα» τη σιωπή.
Τα πιο πάνω συμβαίνουν καθώς η Τουρκία επιχειρεί, με την χρήση ανθρώπων ως όπλο, άλλο ένα αδίσταχτο έγκλημα στον Έβρο και στα νησιά του Αιγαίου, με προεκτάσεις βέβαια και στην Κύπρο. Κι η Ελλάδα μόνη με το λαό της αντιστέκεται.
Κώστας Μαυρίδης,
Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D),
Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο