Του Νίκου Σολωμού*
Πολύ πρόσφατα, έτυχε να με ειδοποιήσουν σε προσωπική συνέντευξη (interview) για μια θέση εργασίας, την οποία αποδέχθηκα και τελικά πήγα στο interview. Η θέση εργασίας ήταν αρκετά καλή για τα σημερινά δεδομένα και θεωρώ ότι ήμουν πολύ τυχερός που ειδοποιήθηκα, μιας και η θέση αυτή είχε άμεση σχέση με το γνωστικό μου αντικείμενο.
Για την εν λόγω θέση ειδοποιήθηκαν για interview περί τα δεκαπέντε άτομα, αν και αυτό είναι άσχετο με το συγκεκριμένο ζήτημα θέλω να θίξω. Για οποιεσδήποτε θέσεις εργασίας προκηρύσσονται/δημοσιεύονται στον τύπο (έντυπο ή/και ηλεκτρονικό), για αυτές τις θέσεις που προκύπτουν, οι περισσότεροι βρίσκουν κάποιο «μέσο». Για κάποιους είναι μικρό, για άλλους μεγάλο, για άλλους είναι το ΜΕΣΟ, αλλά υπάρχουν και αυτοί που δεν το έχουν καθόλου. Δυστυχώς για όσους δεν έχουν κάποιο μέσο ή ευτυχώς για αυτούς που το έχουν, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα δουλειά βρίσκεις μόνο με γνωριμίες, Είτε μας αρέσει, είτε όχι. Για την συγκεκριμένη θέση, προφανώς και ενδεχομένως να υπήρχαν και άτομα με περισσότερα προσόντα από εμένα και από κάποιους άλλους, άτομα με μεγάλη εμπειρία και άτομα με καθόλου εμπειρία. Άτομα προσοντούχα, αλλά και άτομα μη προσοντούχα σχετικά με τα καθήκοντα που ζητούσαν στη συγκεκριμένη θέση. Το μέσο, δυστυχώς, παίζει σημαντικό ρόλο στην πορεία μας την εξέλιξή μας κυρίως επαγγελματικά και γενικά στην ζωή μας. Απαραίτητο φυσικά δεν είναι, αλλά όσοι το έχουν, τους βοηθάει.
Επειδή λοιπόν η Κύπρος είναι μικρή, έτυχε να μάθω ότι κάπου εκεί για το εν λόγω interview πήγε και ο γιος της κυρίας Γαβριέλας. Και ακριβώς για τον πιο πάνω λόγο, αναφορικά με το μέγεθος της χώρας μας, τα νέα διαδίδονται με ταχύτητα φωτός. Τελικά, διά του λόγου το ασφαλές, ο γιος της κυρίας Γαβριέλας ήταν το άτομο που προσλήφθηκε στη θέση αυτή. Μια θέση για fixtermcontract και ενδεχομένως με την προοπτική της ανανέωσης. Όπως και να έχει, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι, έρχεται μια στιγμή στη ζωή τους που ψάχνουν για μια καλύτερη εργασία.
Προσωπικά, δεν στεναχωρήθηκα πολύ που δεν προσλήφθηκα, γιατί εργάζομαι ήδη. Πολύ περισσότερο στεναχωρήθηκα για το Γιάννη, τον Αντρέα, τη Μαρία, την Ελένη… Για τα άτομα που ολοκλήρωσαν πρόσφατα τις σπουδές τους, για τα άτομα που δεν έχουν από τον ήλιο μοίρα, που δεν έχουν ένα χέρι να πιαστούν από κάπου. Για όλα αυτά τα άτομα που η μαμά τους δεν είναι κάποια κυρία Γαβριέλα. Για όλα αυτά τα άτομα που ενώ έχουν όλα τα κριτήρια, τα προσόντα, τα εφόδια και ικανότητες για να πάνε ψηλά και να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα, ξαφνικά βρίσκεται στον δρόμο τους η κυρία Γαβριέλα. Η οποιαδήποτε κυρία Γαβριέλα. Για όλα αυτά τα άτομα που βρίσκουν μπροστά τους το σάπιο κατεστημένο της Κύπρου.
Εκτός του ότι στεναχωρήθηκα για όλα αυτά τα παιδιά, πολύ περισσότερο ένιωσα ταυτόχρονα και θυμό. Θυμό για όλες αυτές τις αδικίες που γίνονται καθημερινά για αυτούς τους ανθρώπους, θυμό για τα θέματα αναξιοκρατίας που συναντάει κανείς στην κυπριακή κοινωνία. Πολύ περισσότερο όμως, ο θυμός που ένιωσα ήταν γιατί το παιδί που προσλήφθηκε στη θέση αυτή, τυγχάνει να προσλήφθηκε στον ίδιο ακριβώς χώρο εργασίας με την κυρία Γαβριέλα, της μητέρας του (!!!). Θυμό, για την κάθε κυρία Γαβριέλα που ενώ εργάζεται σε μια ιδιωτική δουλειά, σε κάθε δημόσια υπηρεσία, θέλει να βολέψει και τα παιδιά της στην εργασία όπου και η ίδια δουλεύει. Της κυρίας Γαβριέλας, όχι μόνο γιατί προσλήφθηκε ο γιος της, αλλά γιατί στο εν λόγω «interview» υπήρχαν και αξιόλογα άτομα που είχαν πολύ περισσότερα προσόντα από το συγκεκριμένο παιδί, άτομα που είχαν άμεση σχέση με τα καθήκοντα που ζητούσαν στη συγκεκριμένη θέση, σε σχέση πάντα με τα προσόντα του παιδιού της. Τα λόγια της παρηγοριάς για όλα αυτά τα παιδιά είναι ανεξάντλητα, όσες και οι κοροϊδίες.
Καλό είναι με το σπαθί μας να διεκδικούμε πράγματα και να παλεύουμε με την αξία μας. Αυτού του είδους τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας, όπως και το πιο πάνω περιστατικό, είναι ανέντιμα, ανήθικα, αντιδεοντολογικά, συμφεροντολογικά, προκλητικά και άδικα. Μα τα άδικα ουκ ευλογούντα! Όλα εδώ πληρώνονται και όπως γνωρίζουμε όλοι, στη ζωή είναι όλα δανεικά.
* Περιβαλλοντολόγος – Υποψήφιος Διδάκτωρ
Σχολής Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ