Ανεπίσημα αποτελέσματα απο το Λίβανο φέρουν τη Χεζμπολάχ να έχει αύξησει τη δύναμή της και να διαθέτει πλέον με τους συμμάχους της 67 από τις 124 έδρες της Βουλής – στις εκλογές του 2005 είχε την πλειοψηφία το δεξιό κόμμα του Σουνίτη πρωθυπουργου που έχασε έδρες σε αλλοτινά προπύργιά του, μάλλον εξαιτίας των ισχυρών του δεσμεύσεων με τη Σαουδικη Αραβία. Σημαντικό ρόλο στην αποδυνάμωση του Χαρίρι έπαιξαν και οι καταγγελίες του εναντίον της Χεζμπολάχ, αλλά και η μόνιμη οικονομική κρίση στο Λίβανο.
Επίσης ρόλο έπαιξε και η στάση του εναντι της Συρίας, μια χώρας που έμεινε στο Λίβανο επί 15 χρόνια μετά τον εμφύλιο πολεμο της χώρας ως «ειρηνευτική δύναμη» ή δυναμη κατοχής κατ’ άλλους. Η Συρία αποσύρθηκε απο το Λίβανο το 2005 μετά τη δολοφονία του τότε σουνίτη πρωθυπουργου Χαρίρι, πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού -η δολοφονία χρεώθηκε τότε στους φιλοσύριους.
Αν επαληθευτούν τα ανεπίσημα αποτελέσματα, θα αλλάξουν σημαντικά οι ισορροπίες στο Λίβανο, αλλά πάντως (λόγω του ιδιότυπου νόμου της χώρας) ο πρωθυπουργός θα είναι και πάλι υποχρεωτικά Σουνίτης (ίσως και πάλι ο Χαρίρι κι ας έχασε έδρες το κόμμα του)
Συγκεκριμένα, μετά τον εμφύλιο που ρήμαξε τη χώρα, ο νόμος πλέον ορίζει για να διαφυλαχθουν οι πολιτικοθρησκευτικές (και οικονομικές βέβαια) ισορροπίες,ο Πρόεδρος της χώρας να είναι υποχρεωτικά Μαρωνιτης Χριστιανός, ο Πρωθυπουργός να είναι Μουσουλμάνος Σουνίτης (αποδεκτός απο τη Σαουδική Αραβία) και ο Πρόεδρος τη Βουλής Μουσουλμάνος Σιίτης (αποδεκτός απο τη Χεζμπολάχ, το Ιράν και τη Συρία)
Παρότι η Χεζμπολάχ, την οποία οι Αμερικανοί και το Ισραήλ θεωρουν τρομοκρατική οργάνωση, κατάφερε να αυξήσει τις δυνάμεις της, δεν προσεγγίζει τα απαραίτητα 2/3 των εδρών ή τους 83 βουλευτές για να προβεί σε συνταγματικές αλλαγές.
Η αύξηση της δύναμής της είναι κόκκινο πανι για τους Σαουδάραβες που δηλώνουν μήνες τώρα ότι «ο Λίβανος έχει γίνει πιόνι του Ιράν και της από αυτό υποστηριζομένης Χεζμπλάχ». Η Σαουδική Αραβία και οι σύμμαχοί της στην περιοχή, όπως και οι ΗΠΑ, ανήκουν σε κοινό άξονα, με αντιπάλους τη Ρωσία, η οποία συντάσσεται με το Ιράν, τη Συρία και το Λίβανο.
Εν τω μεταξύ σε μια εβδομάδα γίνονται εκλογές και στο Ιράκ, οι οποίες αναμένεται επισης να δυσαρεστήσουν τις ΗΠΑ, καθώς προβλέπεται άνοδος των Σιιτών και αντισουνιτών (Σιιτικό είναι το Ιράν και η Χεζμπολάχ στο Λίβανο αλλά αντισουνιτική είναι και η Συρία)
Είναι άγνωστο πώς θα αντιδράσουν οι ΗΠΑ που το τελευταίο διάστημα στοχοποιούν πάλι με μεγάλη ένταση το Ιράν με αφορμή τα πυρηνικά του και προσπαθούν να σύρουν και άλλες δυνάμεις ουσιαστικά σε επέμβαση εναντίον του Ιράν.
Το δια ταύτα στην ιστορία (όπως και στην επέμβαση στο Ιράκ, στο Κουβέιτ και εν συνεχεία ο πόλεμος στη Συρία) είναι οι άξονες που ελέγχουν τη ροή καυσίμων και τις τιμές τους, με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία σε αντίπαλα στρατόπεδα. Υπενθυμίζουμε ότι ο Άσαντ έγινε αίφνης κόκκινο πανί όταν αποφάσισε να μην πριμοδοτήσει την αμερικανική και σαουδαραβική πλευρά στο θέμα των αγωγών.