Το μέλλον καθορίζεται από το παρόν και τους παρόντες/παρούσες.
Μέλλον για το Τρόοδος σίγουρα υπάρχει, αφού κάθε αύριο είναι απλά μέλλον. Το θέμα όμως είναι ο ορισμός του Μέλλοντος, όπως το αντιλαμβάνεται ο κάθε ένας απο εμάς, ή καλύτερα το είδος του μέλλοντος που προσδοκούμε για το Τρόοδος. Αυτός λοιπόν ο προσδιορισμός της προοπτικής του βουνού μας, είναι κλεισμένο μέσα στην Εθνική Στρατηγική για τις ορεινές κοινότητες, όπως αυτή έχει εκπονηθεί από ανθρώπους επιστήμονες και ειδικούς στα θέματα αυτά. Για πρώτη φορά οι κάτοικοι αλλά και οι καταγόμενοι από τις κοινότητες του Τρόοδους, που είναι σχεδόν το 70% του πληθυσμού της Κύπρου, αναμένουν ότι κάτι θα συμβεί με το Τρόοδος, κάτι σημαντικό θα γίνει επιτέλους.
Οι σπασμωδικές κινήσεις και οι αναλαμπές σε όλα τα επίπεδα, που αφορούν το Τρόοδος, φαίνεται ότι εγκαταλείπονται, τουλάχιστον αυτό διαφαίνεται μέσα από την μελέτη για την Ανάπτυξη των Ορεινών Κοινοτήτων και δίνουν τη θέση τους σε συγκροτημένες ενέργειες με αλληλοεπιδράσεις σε όλο το φάσμα της ζωής του Τροόδους.
Δεν μπορεί και δεν είναι δυνατό να μην υπάρξει λαμπρό μέλλον για το Τρόοδος αυτό είναι το κυρίαρχο αίσθημα που πλανάται στην ατμόσφαιρα και ακόμη περισσότερο σε όσους ασχολούνται με το Τρόοδος. Έχουμε αντιληφθεί ότι το μέλλον του βουνού της Κύπρου θα το καθορίσουν οι σημερινοί άνθρωποι, η παρούσα γενιά και είναι για αυτό που οι ευθύνες όλων όσων έχουν καλλιεργήσει αυτή τη προσδοκία θα είναι ασήκωτες, αν παρ’ ελπίδα δεν καταφέρουν να μετουσιώσουν σε πράξη το σχεδιασμό επι χάρτη.
Ο σκοπός μου δεν είναι να μπω σε διαδικασία απαρίθμησης ενεργειών που θα πρέπει να γίνουν έτσι ώστε να ευοδωθεί η προσδοκία αλλά δεν θα αποφύγω το πειρασμό να πώ τουλάχιστο 3 απλά πράγματα τα οποία θεωρώ σημαντικά στο καθορισμό της ποιότητας του μέλλοντος του Τροόδους.
Δεν είναι δυνατό να μιλάμε για μέλλον του βουνού της Κύπρου και η διοικητική του δομή να κατανέμεται σε 4 Επαρχίες, με την κάθε Επαρχία να καθορίζει και τη δική της πολιτική, διαφορετική η μία με την άλλη σε ότι αφορά την ανάπτυξη των κοινοτήτων του Τροόδους. Πρέπει λοιπόν να υπάρξει Τοπική διοικητική αυτονομία. Το Τρόοδος χρειάζεται τόλμη και ριζοσπαστικές πολιτικές, χρειάζεται καινοτόμες πολιτικές προσεγγίσεις, χωρίς ταμπού και αγκυλώσεις.
Το Τρόοδος είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αγροτική και γεωργική δραστηριότητα. Χωρίς σύγχρονες γεωργικές και Αγροτικές πολιτικές, χωρίς πλήρως διαμορφωμένα, σε σχέση με τη πεδιάδα, και προσαρμοσμένα στις ανάγκες και ιδιαιτερότητες του Τροόδους, Αγροτικά Μέτρα, δύσκολα θα συγκρατηθεί ο υφιστάμενος πληθυσμός και θα είναι αδύνατη η πολυπόθητη επιστροφή.
Χωρίς παράλληλη ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό των υπηρεσιών, υγείας, παιδείας οδικής κυκλοφορίας, αναψυχής, τουριστικής υποδομής, είναι βέβαιο ότι ο Τροοδίτης θα κατευθυνθεί προς τα Αστικά κέντρα και θα επιστρέφει στο χωριό του απλός επισκέπτης.
Παρόλα τα πιο πάνω, σήμερα το όποιο μικρό η μεγάλο βήμα έγινε, αυτό προέρχεται από ιδιωτικές πρωτοβουλίες.
Έχει λοιπόν αποδείξει ο ιδιωτικός τομέας ότι είναι πανέτοιμος για τη μεγάλη και πολυπόθητη «έκρηξη» ανάπτυξης του Τροόδους.
Είμαστε σίγουροι ότι το μέλλον για το Τρόοδος προδιαγράφεται λαμπρό και ελπιδοφόρο. Ας μην προσπαθούμε λοιπόν να προβλέψουμε το μέλλον του Τροόδους, αλλά ας το επινοήσουμε.
Λάμπρος Αχιλλέως
Γενικός Γραμματέας
ΕΥΡΩΑΓΡΟΤΙΚΟΣ