Του Αναστάση Θεοχαρίδη*
Η νομολογία μας έχει να επιδείξει πολλά παραδείγματα περιπτώσεων όπου επετράπη σε Δικαστήριο η διόρθωση λαθών και κατ’ επέκταση η τροποποίηση απόφασης. Τέτοια εξουσία δύναται να ασκηθεί μόνο από το Δικαστήριο, το οποίο εξέδωσε μια τέτοια προβληματική απόφαση και η οποία μετά από διεξοδική αξιολόγηση, χρήζει εν τέλει τροποποίησης. Γραμματικά λάθη και παραλείψεις δύνανται να διορθωθούν, με απώτερο σκοπό να διατυπωθεί η πραγματική πρόθεση του Δικαστηρίου και/ή των αντιδίκων.
Η εξουσία αυτή των Δικαστηρίων μας, πηγάζει από τις πρόνοιες της Δ. 25 Θ. 6, των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών. Η εν λόγω δικαστική εξουσία δύναται να εφαρμοσθεί τόσο για την διόρθωση γραμματικών λαθών, σε αποφάσεις και/ή διατάγματα των Δικαστηρίων, όσο και λαθών που προέρχονται από τυχαία αβλεψία (accidental slip) και/ή παράλειψη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η δικαστική αυτή εξουσία, δεν επιδέχεται οποιοδήποτε χρονικό περιορισμό και επομένως γραμματικά λάθη σε αποφάσεις, δυνατόν να διορθωθούν από τον Δικαστή, καθ’ οιονδήποτε χρόνο. Επί του πρακτέου, το Δικαστήριο ασκεί την εξουσία του αυτή κατόπιν αιτήσεως, γραπτής ή προφορικής, αποκλειόμενου του δικαιώματος έφεσης. Η πρόσφατα τροποποιημένη Δ. 25, εφαρμόζεται μόνο σε αγωγές που καταχωρήθηκαν μετά την 1/1/2015.
Η νομολογία μας είναι πολύ κατατοπιστική στο τι δύναται να εκληφθεί ως «λάθος» και άρα να χρήζει διόρθωσης (Σοφοκλέους Γεώργιος και Άλλοι ν. Αlpha Bank Ltd, (2011) 1 Α.Α.Δ. 1478). Μεταξύ άλλων, η διόρθωση ενός ποσού, μιας ημερομηνίας, ενός ονόματος ή μιας φράσης ή η προσθήκη ενός ποσού, μιας οδηγίας ή μιας διαταγής, συνιστούν παραμέτρους τις οποίες το Δικαστήριο δύναται να αξιολογήσει, κατόπιν αιτήσεως και τελικά να αποφασίσει να ασκήσει ή όχι την εξουσία που προβλέπεται στην Δ. 25 Θ. 6, των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών.
Υ.Γ
Θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους από καρδιάς, ένα ήρεμο, ευχάριστο και παραγωγικό Φθινόπωρο. Καλώς βρεθήκαμε και πάλι!
” Δικηγόρος/Νομικός Σύμβουλος/Πολιτικός Επιστήμονας/Διεθνολόγος