Σαρανταεπτά χρόνια μετά, η Κύπρος ακόμα αγωνίζεται για να απαλείψει τις φρικτές συνέπειες της αντεθνικής πολιτείας των δικτατόρων.
Σαρανταεπτά χρόνια μετά την 21η Απριλίου 1967 η μνήμη μας στρέφεται σε εκείνη την αποφράδα μέρα κατά την οποία καταλύθηκε η δημοκρατία στην Ελλάδα και στο όνομα της πατρίδας και με καπήλευση του έθνους ξεκίνησαν τόσα δεινά για τον ελληνισμό, με κορύφωση την κυπριακή τραγωδία, το 1974.
Σαρανταεπτά χρόνια μετά, δεν ξεχνάμε ότι το χουντικό καθεστώς επέφερε μοιραία ζημιά στην Ελλάδα και στο έθνος ολόκληρο.
Ενώ, ειδικά στην Κύπρο δημιούργησε συνθήκες που επέτρεψαν στην Τουρκία να πραγματοποιήσει τα από μακρού εξυφαινόμενα σχέδια για εισβολή, κατοχή και διχοτόμηση. Η αποδυνάμωση της Κύπρου, με την απομάκρυνση της ελληνικής μεραρχίας το 1967, ήταν η αρχή του τέλους, αφού ανέτρεψε τις ισορροπίες και κατέστησε την ιδιαίτερη πατρίδα μας ευάλωτη απέναντι σε σκοτεινά σχέδια. Ενώ, το χουντικό προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, ήταν η απόλυτα εγκληματική πράξη που ορθάνοιξε τις κερκόπορτες για τον τουρκικό επεκτατισμό.
Αυτή ήταν η «εθνική δράση» δικτατορίας που τολμούσε να καπηλεύεται τις εθνικές αξίες και αυτό το μάθημα πρέπει πάντοτε να παραμένει στη συλλογική συνείδηση του ελληνισμού.
Ως κόμμα που συνέβαλε αποφασιστικά στην εμπέδωση και επικράτηση των δημοκρατικών αρχών, ο Δημοκρατικός Συναγερμός διακηρύττει ότι θα συνεχίσει με αίσθημα ευθύνης να υποστηρίζει και να αγωνίζεται με συνέπεια για τις υπέρτατες και αναπαλλοτρίωτες αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, ως υπέρτατων αγαθών μιας ευνομούμενης πολιτείας. Μέσα στην ταραγμένη σημερινή εποχή, επιβάλλεται εγρήγορση για να αποκρούσουμε κάθε είδους «μεσσιανισμό» που ψαρεύει στα θολά νερά της βίας, του μίσους ή του αντικοινοβουλευτισμού.
Σήμερα, που η Κύπρος, αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση, συστρατεύεται για να ανοικοδομήσει την οικονομία της, ενώ ταυτόχρονα έχει ξεκινήσει διαδικασία για ειρηνική επίλυση του κυπριακού, πρέπει να βρουν χρησιμότητα τέτοια ιστορικά διδάγματα προκειμένου να μείνουμε προσηλωμένοι στους πραγματικούς εθνικούς στόχους, με ενότητα και ομοψυχία.
Ιδιαίτερα ως προς τη διαπραγμάτευση του κυπριακού, με στόχο την αποτίναξη της τουρκικής κατοχής, πρέπει όλοι να θυμόμαστε ότι, με πολλαπλά τραύματα στο κορμί της, η Κύπρος εδώ και δεκαετίες αγωνίζεται για να απαλείψει όσο είναι δυνατό τα «κατορθώματα» των απριλιανών δικτατόρων.
Την ίδια ώρα που και η Ελλάδα δοκιμάζεται σκληρά σε συνθήκες από τις οποίες κρίνεται η ίδια η επιβίωση της ελληνικής πολιτείας, η ιστορική μνήμη της καταστροφής που προκάλεσε η στρατιωτική δικτατορία πρέπει να είναι οδηγός για την αποτροπή νεοφανών κηρυγμάτων μίσους, βίας και αλλοπρόσαλλων πολιτικών.
Σε αυτή την πολιτική συγκυρία, όπου σε ολόκληρη την Ευρώπη φαίνεται, δυστυχώς, να βρίσκουν έδαφος απολυταρχικές τάσεις και να τροφοδοτούνται τα πολιτικά άκρα, πρέπει να παραμείνουμε ψύχραιμοι, αποφασιστικοί και προσηλωμένοι στις αρχές και τις αξίες της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Αρχές και αξίες που είναι κοινές τόσο στο δικό μας κλασικό πολιτισμό όσο και στην ευρωπαϊκή πολιτική κουλτούρα.