Έλληνας ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής και διπλωμάτης. Από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963. Γραμματολογικά ανήκει στη «Γενιά του ’30».
Ας δούμε κάποιες φράσεις από τα έργα του που έχουν μείνει στην ιστορία:
♦ Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον.
♦ Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
♦ Τόσος πόνος τόση ζωή πήγαν στην άβυσσο για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.
♦ Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που σιγά-σιγά βουλιάζει.
Και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε από τα μαλάματα στο πρόσωπό της.
♦ Η Ελλάδα, η χώρα των παράλληλων μονολόγων.
♦ Με τι καρδιά, με τι πνοή τι πόθους και τι πάθος, πήραμε τη ζωή μας λάθος! κι αλλάξαμε ζωή.
♦ «Τ’ αηδόνια δε σ’ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες».
♦ [Κάλβος, Σολωμός, Καβάφης] Οι τρεις μεγάλοι πεθαμένοι ποιητές μας που δεν ήξεραν ελληνικά.
♦ Είναι δύσκολο ν’ απαλλαγεί ο κάθε άνθρωπος από τον αόρατο χορό των γερόντων που τον παρακολουθούνε σ’ όλη του τη ζωή.
♦ Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη.
♦ Κύριε, όχι μ’ αυτούς. Ας γίνει αλλιώς το θέλημά σου.
♦ Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί.
♦ Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες.
♦ Κι ο άνθρωπος κατάντησε πραμάτεια.
♦ Καταλαβαίνει κανείς πως δουλεύει καλά, όταν κάθε περιστατικό, το πιο μικρό και ασήμαντο, της καθημερινής ζωής του και της σκέψης του, έρχεται, σαν μοναχό του, και βάζει ένα πετραδάκι στο πράγμα που φτιάνει.
♦ Τα μυστικά της θάλασσας ξεχνιούνται στο ακρογιάλι.
♦ Λυπούμαι που άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι ανάμεσα από τα δάχτυλα μου χωρίς να πιω μια στάλα.
♦ Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό.
♦ Τ’ είναι θεός; τι μη θεός; και τι τ’ ανάμεσό τους;
♦ Είπες εδώ και χρόνια: «Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός.»
♦ Σκαρφαλώνοντας λέξεις, όπως μιαν ανεμόσκαλα…