Η Κυπριακή Δημοκρατία δια του Προέδρου της Νίκου Αναστασιάδη και η Ελληνική Δημοκρατία δια της Αντιπροέδρου της Βουλής των Ελλήνων Μαρίας Κόλια Τσαρουχά, με τις δέουσες τιμές να απονέμονται, τίμησε τους πεσόντες και αγνοούμενους της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου κατά την τουρκική εισβολή του 1974.
Στο στρατόπεδο Αντιστράτηγου Σωτήριου Σταυριανάκου στη Μαλούντα αναπέμφθηκε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των πεσόντων αξιωματικών και οπλιτών της ΕΛΔΥΚ και δέηση υπέρ υγείας και ανευρέσεως των αγνοουμένων, στην παρουσία του Υπουργού Αμυνας του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, εκπροσώπων κομμάτων των συγγενών των αγνοουμένων και των συνδέσμων του των Ελλαδιτών που πολέμησαν κατά του Αττίλα.
Παρόντες όπως κάθε χρόνο και επιζώντες συνάδελφοι των νεκρών και αγνοούμενων που έφθασαν ακόμα και από την Αυστραλία για να αποδώσουν τιμές. Η πλέον συγκινητική παρουσία στην τελετή, ήταν ο τότε Υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ Ταξίαρχος Εν Αποστρατεία Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος που κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο των νεκρών και αγνοουμένων ανδρών του.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μετά την τελετή κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο των νεκρών και αγνοουμένων ανδρών της ΕΛΔΥΚ και παρέδωσε αναμνηστικές πλακέτες τους εκπροσώπους και τα μέλη των Ελλαδιτών που πολέμησαν στην Κύπρο το 1974.
Ο ε.α Ταξίαρχος Σταυρουλόπουλος έντονα συγκινημένος δήλωσε ότι νιώθει τιμή που βρέθηκε ξανά στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Θυμήθηκε τις μάχες της 15ης και 16ης Αυγούστου κατά τις οποίες οι θέσεις της ΕΛΔΥΚ προσβάλλονταν από άρματα και τεθωρακισμένα, και σημείωσε ότι ο λοχαγός Σταυριανάκος, ο οποίος όπως ανέφερε παρά το γεγονός ότι ήταν του αξιωματικός του μηχανικού πολέμησε ηρωικά ως πεζός και έπεσε.
Ο ε.α. Ταξίαρχος συνεχίζοντας είπε ότι εκτιμώντας τα δεδομένα της μάχης, ζήτησε βοήθεια ενός λόχου και τεθωρακισμένων, η απάντηση των Διοικητών του πεζικού και των τεθωρακισμένων ήταν ότι έστελναν βοήθεια. Πρόσθεσε ότι ζήτησε επίσης βοήθεια από το υγειονομικό επειδή στο Στρατόπεδο δεν υπήρχαν νοσοκόμοι ούτε γιατρός.
Ανέφερε ότι βοήθεια δεν ήρθε ποτέ, μας εγκατέλειψαν στη βοήθεια του Θεού και με τη βοήθεια της Παναγίας κατορθώσαμε να αντεπεξέλθουμε μέχρι τις 4.00 το απόγευμα. Μετά ήταν αδύνατο, συνέχισε προσθέτοντας ότι η πίεση με τα τουρκικά τεθωρακισμένα, το πεζικό και την αεροπορία ήταν μεγάλη και αναγκάστηκε ως Διοικητής να διατάξει σύμπτυξη.
Ο τότε λοχαγός Λούης Ιωαννίδης, που κατάγεται όπως ανέφερε από την Κύπρο, υπηρετούσε στον Ελληνικό Στρατό και ορίστηκε ως συνοδός του αρματαγωγού που έφερε τους στρατιώτες της 107 σειράς για να αντικαταστήσουν τους στρατιώτες της σειράς 103 που απολύονταν.
Αφηγούμενος τα γεγονότα των ημερών αυτών, πρόσθεσε ότι το αρματαγωγό έφθασε στο λιμάνι της Αμμοχώστου στις 19 Ιουλίου το πρωί. “Παραδώσαμε τους στρατιώτες της 107 σειράς και παραλάβαμε του απολυόμενους και αναχωρήσαμε από την Αμμόχωστο τις απογευματινές ώρες της 19ης Ιουλίου”, είπε και ανέφερε πως νωρίς το πρωί της 20ης του Ιούλη ενώ βρισκόμασταν ανοικτά της Πάφου πληροφορηθήκαμε ότι αεροπλάνα της τουρκικής αεροπορίας βομβάρδισαν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ.
Είπε ότι όλοι οι στρατιώτες ξεσηκώθηκαν και δήλωναν ότι εάν το αρματαγωγό δεν επέστρεφε θα επιχειρούσαν να επιστρέψουν στην Κύπρο κολυμπώντας για να ενωθούν με τους στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ και να αντιμετωπίσουν τις ορδές των Τούρκων. Ανέφερε ότι μετά από σύσκεψη στο γραφείο του Πλωτάρχη αποφασίστηκε να επιστρέψουμε στην Πάφο και από στις μονάδες τους στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Είπε ότι στον ίδιο ανατέθηκε η διοίκηση του 4ου λόχου με τον οποίο αντιστάθηκε στις επιθέσεις των Τούρκων μέχρι τις 16 Αυγούστου. Είπε ότι οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ με την απαράμιλλη ανδρεία που επέδειξαν συνέτειναν τα μέγιστα ώστε να κρατηθεί η Λευκωσία μακριά από την κατοχή των Τούρκων. Ο 4ος λόχος έδωσε 23 νεκρούς και αγνοούμενους στην ελευθερία αυτού του τόπου.
Ο Πρόεδρος του Πολεμικού Συλλόγου “Κομάντος 74” Παναγιώτης Αφάλης, η οποία απαρτίζεται από τους καταδρομείς που συμμετείχαν στην αεροαποβατική επιχείρηση ¨Νίκη” που έλαβε χώρα ξημερώματα της 22ας Ιουλίου 1974 με 15 με μεταγωγικά αεροσκάφη Noratlas στο αεροδρόμιο, ανέφερε ότι διαχρονικά δόθηκε υπέρμετρο βάρος στην αποστολή αυτοκτονίας “Νίκη” και ξεχάστηκαν οι δύο νικηφόρες μάχες της Α` μοίρας Καταδρομών κατά των τουρκικών δυνάμεων. Πρόσθεσε ότι η μία δόθηκε στις 23 Ιουλίου στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, που όπως είπε κράτησε μισή ώρα επιχειρησιακά και σε διπλωματικό επίπεδο 2 ώρες και η δεύτερη στο ύψωμα Κολοκασίδη. Ανέφερε επίσης ότι μέσα στο πλαίσιο της προδοσίας υπήρχε σκοπός να αποκοπεί η Λευκωσία από τη Λεμεσό ώστε η Κυπριακή Δημοκρατία να χωριστεί στα δύο.
Σύμφωνα με τον κ. Αφαλή από τους καταδρομείς δόθηκαν δύο μάχες, που ήταν νικηφόρες. Ανέφερε ακόμα ότι οι καταδρομείς ζήτησαν να συμμετάσχουν και σε άλλες μάχες, αλλά δεν τους δόθηκε εντολή.
Ο Αντώνιος Δούλας που πολέμησε ως απλός στρατιώτης, είπε διαβεβαίωσε ότι όσο ζει θα στρατεύεται με τους Κύπριους αδελφούς, “ώστε να πάρουμε το κύριο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και να περπατήσουμε όλοι μαζί ως την Κερύνεια και να σβήσουμε το προσβλητικό σύμβολο από τον Πενταδάκτυλο”.