Η 14η Αυγούστου 1974 , παραμονή της γιορτής της Μεγαλόχαρης, πάντα θα φέρνει στο μυαλό της τη δεύτερη φάση της παράνομης τουρκικής εισβολής.
Το Τουρκικό έγκλημα ενάντια στη χώρα μας ολοκληρώθηκε με τη κατάληψη της Μεσαορίας , της Αμμοχώστου αλλά και της Καρπασίας.
Η αποκοπή της Χερσονήσου της Καρπασίας βρίσκει δεκατέσσερις σχεδόν χιλιάδες Καρπασίτες στα σπίτια τους να ζουν κάτω από τη μπότα του κατακτητή. Με βιασμούς, δολοφονίες, και με το να παίρνουν άνδρες από τα σπίτια τους και να τους εξαφανίζουν και να είναι μέχρι σήμερα αγνοούμενοι, αναγκάζουν τον κόσμο της Καρπασίας να πάρει και αυτός τον δρόμο της προσφυγιάς.
Σήμερα η σκέψη μας είναι με τους λίγους Έλληνες Ακρίτες που ζουν εγκλωβισμένοι, φύλακες των Στενών της Καρπασίας αλλά και της Εθνικής μας αξιοπρέπειας .Λίγο πιο πέρα ο φάρος της Ορθοδοξίας, το μεγαλύτερο θρησκευτικό προσκύνημα του Ελληνισμού της Κύπρου, η Ιερά Μονή του Αποστόλου Ανδρέα βουβή μεν αλλά πάντα εκεί και μας καρτερεί.
Καλούμε τη πολιτική ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας , να ενωθεί με μια κοινή εθνική στρατηγική, και μέσα από τη Ευρωπαϊκή οικογένεια που ανήκουμε αλλά και με τα νέα γεωστρατηγικά πλαίσια που αναπτύσσονται στη περιοχή μας , να διεκδίκηση μια λύση μακριά από ρατσιστικούς, θρησκευτικούς και φυλετικούς διαχωρισμούς. Να προτάξει μια λύση σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθερίων όπου οι πολίτες Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να ζήσουν σε ένα κράτος δικαίου.
Τριάντα εννιά χρόνια είναι πολλά να ζούμε σαν τους μετανάστες στη δική μας γη. Απαιτούμε να γυρίσουμε πίσω στα σπίτια μας σαν ελεύθεροι Ευρωπαίοι πολίτες.
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΙΑΙΑ ΚΑΡΠΑΣΙΑ