Συνέντευξη στο ΛΑΙΜΗΤΟΜΟΣ.COM από τη συγγραφέα Σοφία Δημοπούλου
Κυρία Δημοπούλου, πρόσφατα κάνατε την παρουσίαση του βιβλίου σας και πλήθος κόσμου σας αγκάλιασε.
Πιστεύετε ότι αυτό οφείλεται στη μέχρι τώρα πορεία σας ή γιατί το τρίτο σας βιβλίο σας άνοιξε ακόμη περισσότερο τον δρόμο;
Νομίζω πως η αγάπη του αναγνωστικού κοινού κερδίζεται με την σκληρή δουλειά, την ειλικρίνεια της συγγραφικής ματιάς, τη συνέπεια ανάμεσα στο γραπτό λόγο και την εικόνα του συγγραφέα. Επομένως ο δρόμος ανοίγεται και πλαταίνει βιβλίο το βιβλίο, λίγο λίγο.
Η ιστορία σας, όπως γράφετε, βασίζεται σε αληθινά περιστατικά. Πόσο σας δυσκόλεψε αυτό στη μυθοπλασία;
Η δυσκολία ήταν στο γεγονός πως κάποια πρόσωπα υπήρξαν και άρα έπρεπε να είμαι ακριβής όχι μόνο στο χρονικό πλαίσιο του βίου τους, αλλά και στα ιδιαίτερα στοιχεία της προσωπικότητάς τους, όσα ήταν γνωστά, με σεβασμό στη μνήμη τους και στην ιστορία τους. Όσο για τα αληθινά περιστατικά, έπρεπε να ενταχθούν εντέχνως ανάμεσα στα φανταστικά, ώστε να μην μειώνεται η σπουδαιότητά τους, αλλά και να μην ξεχωρίζουν αφηγηματικά σε βάρος της μυθοπλασίας. Δεν ήθελα να γράψω ένα ιστορικό κείμενο, αλλά μια φανταστική ιστορία που εμπνεύστηκα από τα αληθινά περιστατικά.
Διαβάζοντάς το, είναι σαν να βλέπουμε όλους τους δρόμους της Πάτρας, μεταφερθήκαμε σε άλλη εποχή. Εξαιρετική απεικόνιση της εποχής. Πώς το καταφέρατε αυτό;
Αυτό ήταν άλλη μια μεγάλη δυσκολία που είχα. Να αναβιώσω μια εποχή που δεν γνώριζα. Μεγάλη βοήθεια στάθηκε για μένα ο τύπος της εποχής, όχι τόσο τα άρθρα που έδινα το στίγμα της εποχής, αλλά κυρίως οι διαφημίσεις, οι καλλιτεχνικές ανακοινώσεις, τα σχόλια μετά από διάφορες εκδηλώσεις, οι αγγελίες. Μέσα απ’ όλα αυτά σχημάτισα μια εικόνα για τον τρόπο ζωής των ανθρώπων εκείνης της εποχής, τις συνήθειες και τα ενδιαφέροντά τους. Επιπλέον, διάβασα ταξιδιωτικές περιγραφές, κείμενα για τη μόδα της εποχής, βιβλία για την ιστορία και τη ρυμοτομία της πόλης. Σε όλα αυτά πρόσθεσα και μπόλικη δόση φαντασίας, όπως θα έκανε και κάποιος σκηνοθέτης για να φτιάξει μια ταινία εποχής.
Υπάρχει κάποιος ήρωας με τον οποίο συνδέεστε περισσότερο;
Μια από τις κεντρικές ηρωίδες του βιβλίου, η Αμυγδάλω έχει στοιχεία της προγιαγιάς μου. Ίσως γι’ αυτό να ταυτίζομαι περισσότερο μ’ αυτήν. Ίσως πάλι, γιατί ο ισχυρός της χαρακτήρας με γοητεύει, είναι ο χαρακτήρας που θα ήθελα κι εγώ να έχω. Η γυναίκα αυτή έχει ισχυρή θέληση και ξεκάθαρη οπτική της ζωής, ενώ ταυτόχρονα είναι βαθιά ερωτική και συναισθηματική.
Πόσο καιρό σας πήρε για να το ολοκληρώσετε;
Χρειάστηκαν δυο χρόνια συνεχούς και προσεκτικής δουλειάς, πολλές φορές ολοήμερης. Ευχαριστήθηκα πάντως όλη αυτή την ερευνητική και συγγραφική διαδρομή, πλούτισα τις γνώσεις μου, αλλά και τον συναισθηματικό μου κόσμο. Γι’ αυτό και μόνο ο κόπος είχε αξία.
Υπάρχουν καινούρια σχέδια ή είναι πολύ νωρίς γι’ αυτό;
Έχω ήδη αρχίσει να καταστρώνω μια καινούρια ιστορία, που θα διαδραματίζεται τη δεκαετία του ’70, μια επίσης απαιτητική συγγραφικά εποχή, λόγω των ιστορικών γεγονότων εκείνων των χρόνων. Έχω ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μου και πολλή δουλειά, αλλά είμαι και πάλι έτοιμη για ένα καινούριο συγγραφικό ταξίδι.
