Τελικά σε αυτό τον τόπο, ακόμη και πίσω από πραγματικά θετικές ειδήσεις κρύβεται κάτι που σε κάνει να σκέφτεσαι, αν αξίζει. Αφορμή του σχολίου η πραγματικά εξαιρετική είδηση για την υπογραφή των συμβολαίων με τη Noble για παραγωγή φυσικού αερίου από το κοίτασμα Αφροδίτη στο οικόπεδο 12.
Θα μου πει κάποιος και τι είναι το κακό που κρύβει μια τόσο σημαντική εξέλιξη που θα φέρει στο κράτος – αν θέλει ο Θεός μου – περί τα 9.5 δις δολάρια σε βάθος 18ετίας. Κρατηθείτε τότε:
- Θα παράγουμε αέριο από το δικό μας κοίτασμα το οποίο θα πουλούμε στην Αίγυπτο και μέρος του θα το επαναγοράζουμε για να το χρησιμοποιούμε για σκοπούς ηλεκτροπαραγωγής. Όμως όταν θα το ξαναγοράζουμε θα πληρώνουμε τόσο για την επαναφορά του στην Κύπρο αλλά και για επαναεριοποίηση του αφού για να το μεταφέρουμε στο τερματικό Ίτκου θα το υγροποιούμε. Τέλειο;;;;
Η αδράνεια κοστίζει…
Βεβαίως εδώ που έφτασαν τα πράγματα δεν υπήρχε άλλη επιλογή, αφού σε περίπτωση μη αποδοχής των πιο πάνω απλά η Noble θα μας ανακοίνωνε ότι το μόνο πιστοποιημένο προς ώρας κοίτασμα θα παρέμενε στα έγκατα του Κυπριακού βυθού. Το κρατάμε αυτό! Κανείς όμως δεν μπορεί να μην λάβει υπόψη ότι για να εξαντληθούν οι επιλογές της Δημοκρατίας έγιναν λάθη επί λαθών, που ακουμπούν ακόμη και το Κυπριακό. Εξηγούμε!
- Υπήρξε σαφέστατη κωλυσιεργία για την ανάπτυξη του κοιτάσματος ελέω διαπραγματεύσεων και αντί η παραγωγή να αρχίσει το 2018 – όπως έλεγε ο Αναστασιάδης προεκλογικά το 2013 – θα αρχίσει τελικά το 2025.
- Όταν υπογράφηκαν τα πρώτα συμβόλαια επί προηγούμενων διακυβερνήσεων και επειδή το θέμα αντιμετωπίστηκε κυρίως ως πολιτικό εργαλείο για το Κυπριακό δεν δόθηκε η απαραίτητη σημασία και το συμβόλαιο που τότε υπογράφηκε με τη Noble της επέτρεπε να κάνει παιχνίδι όπως θέλει και όποτε θέλει.
- Οι πολιτικές σκοπιμότητες και η νοοτροπία μίζας που πλήττει οριζοντίως το κράτος και τους συν αυτό καθυστέρησε για πολλά χρόνια την έλευση φυσικού αερίου για παραγωγή με τελικό αποτέλεσμα να αναγκαστούμε να αγοράσουμε ακριβά και ταχέως ώστε να μην μας επιβληθούν τεράστια πρόστιμα πολλών δεκάδων εκατομμυρίων.
Κατά τα άλλα θα είμαστε παραγωγός χώρα. Παραγωγός χώρα που θα αγοράζει το παράγωγο της, το οποίο θα μετατρέπει και θα επαναφέρει σε συγκεκριμένες μορφές με όλα τα έξοδα μεταφοράς και μετατροπής να τη βαραίνουν. Και τελικά ο λογαριασμός ρεύματος δεν θα είναι τόσο χαμηλός όσο θα μπορούσε να ήταν. Και ο καταναλωτής δεν θα απολαύσει τα οφέλη που θα έπρεπε να απολαύσει ή που απολαμβάνουν π.χ στη Νορβηγία και την Αγγλία.
Εύγε κύριοι…
Υ.Γ. Μην ξεχάσετε να φάτε με δύο μασέλες και χρυσά κουτάλια εεε. Το συνηθίζετε όλοι!