Του Μάριου Παύλου*
Οι νέοι της Κύπρου σε παλαιότερες εποχές ήταν έντονα πολιτικοποιημένοι και τους απασχολούσαν οι εξελίξεις στο κυπριακό, όπως για παράδειγμα την περίοδο του ’55-’59 και πριν και μετά το 1974.
Τα τελευταία χρόνια τα δεδομένα άλλαξαν. Οι νέοι απαξιώνουν τα κόμματα, την ενασχόληση με τα κοινά και δεν τους ενδιαφέρει το κυπριακό. Μιλώντας με άτομα της ηλικίας μου διαπιστώνω ότι δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα.
Όμως όλους πρέπει να μας ενδιαφέρει ώστε να βρεθεί μια βιώσιμη λύση του κυπριακού για μια Κύπρο ελεύθερη. Με προβληματίζει ο κίνδυνος αποχής της νέας γενιάς σε περίπτωση δημοψηφίσματος. Η λύση του κυπριακού πρέπει να ενδιαφέρει τη νέα γενιά διότι αυτή θα κληθεί να συμβάλει για μια ειρηνική συμβίωση με τους Τουρκοκύπριους.
Την ίδια στιγμή έρευνες δείχνουν ότι ένα υπολογίσιμο ποσοστό των νέων, λόγω και των γεγονότων της τουρκικής εισβολής, βλέπουν με καχυποψία την άλλη κοινότητα. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια κάποιες ακραίες ομάδες εκμεταλλευόμενες την οικονομική κρίση που υπάρχει στην Ευρώπη αυξάνουν την επιρροή τους σε ένα μέρος των νέων ανθρώπων. Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει όλους.
Η πολιτική μας ηγεσία θα πρέπει να βρει τρόπους να καταπολεμήσει την καχυποψία και να κτίσει την εμπιστοσύνη ανάμεσα στους νέους των δύο κοινοτήτων διατηρώντας την εθνική ταυτότητα της κάθε κοινότητας. Αυτό θα πετύχει και με μια βιώσιμη λύση του κυπριακού που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και θα οδηγεί σε μια ελεύθερη Κύπρο.
*Μέλος της Νεολαίας ΕΔΕΚ