Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και Αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος, με ομιλία 14 σελίδων που διήρκεσε πάνω από μισή ώρα, εκφώνησε χθες βράδυ κατά τη δεύτερη εκδήλωση που διοργανώθηκε μέσα σε 2 ημέρες για την επέτειο της συμπλήρωσης 40 χρόνων από την ίδρυση του κόμματος.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, που ήταν ο ιθύνων νους για την προηγούμενη εκδήλωση τη Δευτέρα, υπό την ομπρέλα του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου, δεν ήταν σ’ αυτήν του «επίσημου ΠΑΣΟΚ», όπως ονομάστηκε από τα μέσα ενημέρωσης, λόγω απουσίας του στο εξωτερικό.
«Λυπάμαι για την απουσία του Γιώργου Παπανδρέου, που είμαι βέβαιος ότι είναι ψυχικά εδώ σήμερα μαζί μας. Δυστυχώς ανειλημμένη υποχρέωσή του να μετάσχει σε σεμινάριο στην Royal Bank of Scοtland δεν του επιτρέπει να είναι και σωματικά παρών», είπε ο κ. Βενιζέλος, υπό τις χαλαρές επευφημίες των παρευρισκομένων που φώναζαν «το ΠΑΣΟΚ ειν’ εδώ, ενωμένο δυνατό».
«Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, κλονισμένο, χτυπημένο, ακρωτηριασμένο, αλλά όρθιο, στηρίζοντας τη χώρα, το έθνος, το λαό, την κοινωνία. Είναι εδώ ως αυτό που ήταν πάντα, ο κορμός της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης. Είναι εδώ ενωμένο, το ΠΑΣΟΚ της ευθύνης, της ιστορικής συνείδησης και της προοπτικής», ανταπάντησε ο Πρόεδρος του Κινήματος, κάνοντας στη συνέχεια μία εκτενή αναφορά στη πορεία του ΠΑΣΟΚ από τη μεταπολίτευση μέχρι τώρα, στα «μεγάλα επιτεύγματά του στην κοινωνία», όπως είπε, αλλά και στις δύσκολες στιγμές που πέρασε.
«Αυτό που ζούμε τα τελευταία πέντε πικρά και βαριά χρόνια δεν είναι η κρίση, αλλά η αγωνιώδης προσπάθεια να περιορίσουμε τις συνέπειες της κρίσης με συντεταγμένο τρόπο, με μεγάλη ευρωπαϊκή και διεθνή οικονομική βοήθεια, πρωτοφανή σε ύψος που δίδεται δυστυχώς με σκληρούς, τεχνικούς, αλλά και ιδεολογικο-πολιτικούς όρους, γιατί κυριαρχούν συγκεκριμένες αντιλήψεις στην Ευρώπη», είπε, επαναλαμβάνοντας ότι το ΠΑΣΟΚ «έγινε το μαύρο πρόβατο της κρίσης» διότι κατά τη γνώμη του «ήταν ο κατ` εξοχήν εκφραστής της μεταπολίτευσης, του κεκτημένου της, άρα και των αντιφάσεων και των αδιεξόδων της μεταπολίτευσης».
«Το ΠΑΣΟΚ», υπογράμμισε ο κ. Βενιζέλος, «έτυχε να χειρίζεται την ευθύνη της διακυβέρνησης στη χειρότερη φάση της έκρηξης των συνεπειών της κρίσης και των δύσκολων αποφάσεων, και μάλιστα έκρινε ότι έπρεπε να σηκώσει το βάρος αυτό, μόνο του», και όχι να ζητήσει συμπαράταξη και συστράτευση εθνικού χαρακτήρα στη διαχείριση της κρίσης, «ενώ είχαμε τη δυνατότητα, το είχα προτείνει».
«Και το χειρότερο», συνέχισε, επιρρίπτοντας πια σαφώς ευθύνες και στον προκάτοχό του, Γιώργο Παπανδρέου, «το ΠΑΣΟΚ επέδειξε, επιδείξαμε δηλαδή αμφιθυμία και ενοχή στο επίπεδο των ηγετικών και ευνοημένων στελεχών μας. Το ζήσαμε ακόμη και προχθές αυτό, με τρόπο που αγγίζει τα όρια όχι της ηθικής, αλλά της λογικής πρόκλησης».
Ερχόμενος στα τωρινά, ο κ. Βενιζέλος είπε πως θεωρεί ότι η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας το Φεβρουάριο του 2015 «είναι η Λυδία Λίθος για όλους και για όλα». Και ξέρουμε, συμπλήρωσε, ότι μπορεί να έχουμε το ένα ή το άλλο αποτέλεσμα με θεσμικές συνέπειες οι οποίες καταγράφονται στο Σύνταγμα της χώρας.
«Πρότασή μας είναι πάντα η συνεργασία όλων των προοδευτικών υπεύθυνων, φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων του τόπου. Θέλουμε εξελίξεις με προοδευτικό πρόσημο, αλλά βεβαίως θέλουμε εξελίξεις οι οποίες να επιβεβαιώνονται και να επιλέγονται από τον ελληνικό λαό».
Υποστήριξε ακόμα ότι «το ΠΑΣΟΚ, είναι ο τρίτος πόλος, είναι η τρίτη λύση, είναι αυτή η λύση που εγγυάται την ασφαλή πορεία του τόπου, και χωρίς τη Δημοκρατική Παράταξη δεν πορεύεται και δεν κυβερνάται ο τόπος».
Κατόπιν, ο Βενιζέλος έκανε μία εκτενή αναφορά στην προσωπική του πορεία μέσα στο ΠΑΣΟΚ, ξεκινώντας από το 1989 όταν, όπως θύμισε, στάθηκε στο πλευρό του Ανδρέα Παπανδρέου όταν ήταν κατηγορούμενος στο Ειδικό Δικαστήριο, «εγκαταλελειμμένος και προδομένος», περνώντας από το φορτισμένο 2007 όπου διασφάλισε, λέει, «με τεράστιο πολιτικό κόστος» την ενότητα του χώρου «μέσα σε συνθήκες τριτοκοσμικού φασισμού», στον αγώνα του «ν’ αποτρέψω το φλερτ με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το 2009» αλλά «και την καταστροφή ενός δημοψηφίσματος με ερώτημα “ναι ή όχι στο ευρώ”, που ήθελε να κάνει ο Παπανδρέου, και φθάνοντας στην εκλογή του στην ηγεσία του κόμματος και στην απόφαση συμμετοχής στην κυβέρνηση Σαμαρά «για να γλυτώσει η Ελλάδα από βέβαιη χρεοκοπία».
«Δεν έκανα καριέρα χάρις στο ΠΑΣΟΚ, δεν κάνω καριέρα ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Δεν είμαι αρχηγός ενός μικρού ιδιόκτητου, προσωπικού κόμματος. Επιτελώ καθήκον με πολύ σαφείς στόχους, εθνικούς και παραταξιακούς. Το επιτελώ με θεσμικούς όρους και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Όρεξη να’ χετε, αρκεί να μπορείτε ν’ αγωνιστείτε για τους στόχους…..Προχωράμε όλοι μαζί, χωρίς όρους, χωρίς αποκλεισμούς. Αλλά υπάρχει ένα κριτήριο: προχωράμε όλοι μαζί, όσοι πράγματι ψηφίζουμε ΠΑΣΟΚ στο παραβάν του εκλογικού κέντρου. Ένα όρο θέτω. Μόνο έναν! Έναν όρο: να ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ μέσα στο παραβάν», ήταν το σημείο της μακράς ομιλίας του που ξεσήκωσε πραγματικά τους παρευρισκόμενους φίλους του κόμματος και τους έκανε να τον χειροκροτήσουν παρατεταμένα.