Κάθε άλλο παρά αλληλεγγύη προς την Κύπρο είναι αυτό που αποφάσισαν οι Υπουργοί Εσωτερικών της ΕΕ, αναφέρει σε ανακοίνωση το ΑΚΕΛ
Η συμφωνία στην οποία κατέληξαν οι Υπουργοί Εσωτερικών Υποθέσεων για το Μεταναστευτικό την περασμένη εβδομάδα παρουσιάστηκε ως μια «ιστορική συμφωνία» που θεσπίζει μηχανισμό αλληλεγγύης ανάμεσα στα κράτη-μέλη, διακηρύσσει ο Υπουργός Εσωτερικών. Ωστόσο αυτό που συμφωνήθηκε κάθε άλλο παρά «αλληλεγγύη» θυμίζει. Η συμφωνία δεν προνοεί αυτό που χρειάζεται η Κύπρος και αυτό που ζητά το Ευρωκοινοβούλιο αλλά και η Ομάδα της Αριστεράς εδώ και χρόνια: την αντικατάσταση του Κανονισμού του Δουβλίνου με ένα δεσμευτικό σύστημα που να κατανέμει την ευθύνη για τη φιλοξενία των προσφύγων σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, σύμφωνα με τις δυνατότητες του κάθε κράτους.
Αντί τούτου, τα κράτη-μέλη που δεν θέλουν να αναλάβουν μερίδιο της ευθύνης για την φιλοξενία αιτητών ασύλου από χώρες πρώτης υποδοχής, δηλαδή από τα κράτη του μεσογειακού νότου, θα μπορούν να πληρώνουν ένα ποσό ανά αιτητή, το οποίο θα κατατίθεται σε Ταμείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη φιλοξενία των προσφύγων στις χώρες υποδοχής ή σε υποδομές τρίτων χωρών. Άρα η συμφωνία στην οποία κατέληξαν οι Υπουργοί Εσωτερικών της ΕΕ στην ουσία «τιμολογεί» τους αιτητές ασύλου με τις χώρες του πλούσιου Βορρά να πληρώνουν και τις χώρες του Νότου να γίνονται «αποθήκες» ανθρώπων. Ταυτόχρονα, η ΕΕ θα χρηματοδοτεί με δισεκατομμύρια ευρώ τα βορειοαφρικανικά κράτη, σε μια προσπάθεια να αντιγράψει και αλλού την διαβόητη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας που κατέστη στα χέρια του Ερντογάν όπλο εκβιασμού της ΕΕ και ταυτόχρονα, μέσο καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Με άλλα λόγια, ούτε αλληλεγγύη προς τον μεσογειακό νότο, ούτε αλληλεγγύη προς όσους έχουν ανάγκη προνοεί η πρόσφατη συμφωνία των Υπουργών Εσωτερικών της ΕΕ. Θέση του ΑΚΕΛ ήταν και παραμένει η δημιουργία μηχανισμού για κατανομή των προσφύγων και αιτητών ασύλου σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανάλογα με τις δυνατότητες και τον πληθυσμό του καθενός. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Κύπρο είναι απαραίτητο να διαμορφωθεί ολοκληρωμένη και δίκαιη μεταναστευτική πολιτική η οποία να βασίζεται στις διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις και ν’ αξιοποιεί πλήρως την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για τη μετανάστευση, το άσυλο αλλά και τις πολιτικές ένταξης.