Δήλωση ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού για τη σημερινή σύσκεψη στο Προεδρικό και το νομοσχέδιο για τις κρατικές εγγυήσεις
Στη σημερινή σύσκεψη των αρχηγών πολιτικών κομμάτων στο Προεδρικό ακούσαμε, με πολλή προσοχή, τις θέσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Υπουργού Οικονομικών, αναφορικά με τις θέσεις της κυβέρνησης για τα νομοσχέδια τα οποία συζητιούνται στη Βουλή των Αντιπροσώπων και ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το θέμα των κρατικών εγγυήσεων.
Από την αρχή ξεκαθαρίζω ότι αυτή η συζήτηση δεν γίνεται μόνο στην Κύπρο. Διεξάγεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και υπάρχουν δύο διαφορετικές φιλοσοφίες. Από τη μια πλευρά, η φιλοσοφία εκείνη η οποία λέει ότι θα πρέπει να προχωρήσουμε με τις κρατικές εγγυήσεις.
Φιλοσοφία την οποία ασπάζονται οι δεξιές κυβερνήσεις στην ΕΕ και την ασπάζεται και η κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη στην Κύπρο. Και η φιλοσοφία τη οποία ασπάζονται διάφορες κυβερνήσεις σε σημαντικές χώρες-μέλη της ΕΕ, η οποία λέει ότι θα πρέπει οι επιχειρήσεις –και ειδικότερα οι μικρομεσαίες- να στηριχθούν από το κράτος. Και σίγουρα ένα μέρος από αυτές ενδεχομένως με κρατικές εγγυήσεις μέσω των τραπεζών.
Το ΑΚΕΛ από την έναρξη αυτή της συζήτησης είχε ξεκαθαρίσει τη θέση του. Τονίζαμε ότι το κράτος θα έπρεπε να στηρίξει με επιδότηση τις πολύ μικρές επιχειρήσεις, για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν των προβλημάτων τα οποία αντιμετωπίζουν. Λέγαμε ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα έπρεπε να δανειοδοτηθούν με συγκεκριμένα κριτήρια από την κυβέρνηση, μέσω ενός οργανισμού. Θα μπορούσε αυτό το ρόλο να διαδραματίσει ο Οργανισμός Χρηματοδοτήσεως Στέγης, με την προϋπόθεση ότι θα ενισχυόταν για να μπορέσει να ανταποκριθεί σε αυτά του τα καθήκοντα. Τονίζαμε επίσης, ότι σε ό,τι αφορά τις μεγάλες επιχειρήσεις θα μπορούσαν να δανειοδοτηθούν από τις τράπεζες με κρατικές εγγυήσεις, οι οποίες θα δίνονταν από το κράτος.
Παρόλο που έγιναν μερικές συνεδριάσεις της Επιτροπής Οικονομικών δεν έγινε κατορθωτό να υπάρξει κατάληξη. Καταλαβαίνουμε ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου η κυβέρνηση λέει ότι αυτό έχω να προτείνω, δεν πρόκειται να το διαφοροποιήσω καθόλου. Σε ό,τι μας αφορά θα πάρουμε τις αποφάσεις με βάση το περιεχόμενο του νομοσχεδίου όπως θα διαμορφωθεί, όταν θα το έχουμε ενώπιον μας, στα συλλογικά σώματα του κόμματος.
Θέλω όμως να ξεκαθαρίσω κάποια πράματα, για οποία γίνονται δημόσια τοποθετήσεις, οι οποίες δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.
Πρώτον, σε ό,τι μας αφορά δεν έγινε καμιά διμερής διαβούλευση μετά τις 23 Απριλίου, όταν έγινε η σύσκεψη στο Προεδρικό, μέχρι τις 8 του Μάη, όταν κατατέθηκε το σχετικό νομοσχέδιο στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν επεδίωξε τη συναίνεση αλλά τη διαμόρφωση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Απορρίπτουμε κατηγορηματικά την καταγγελία ότι τα κόμματα τα οποία συμμετέχουν στη Βουλή, τάχα καθυστερούμε τη συζήτηση και την τοποθέτηση πάνω στο συγκεκεριμένο νομοσχέδιο. Η κυβέρνηση είχε καταθέσει το νομοσχέδιο μέσα στο Μάρτη. Το απέσυρε στις 31 του Μάρτη. Η κυβέρνηση διαθέτει ένα τεράστιο μηχανισμό και επανήλθε για να καταθέσει την πρόταση της στη Βουλή των Αντιπροσώπων στις 8 του Μάη. Δηλαδή, σχεδόν 40 μέρες μετά που απέσυρε το νομοσχέδιο.
Μια Βουλή που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να μελετήσει το νομοσχέδιο, να διαμορφώσει τις απόψεις της, να το συζητήσουμε στα πολιτικά κόμματα και τότε, να συζητήσουμε και να τοποθετηθούμε επί αυτού. Δεν νοείται η κυβέρνηση που έχει ένα τεράστιο μηχανισμό, να ζητά 40 μέρες χρόνο για να το ετοιμάσει, αλλά εμείς να πρέπει να τοποθετηθούμε εδώ και τώρα.
Το τελευταίο το οποίο θέλω να πω είναι ότι απαιτήσαμε από την κυβέρνηση να μας δώσει τα στοιχεία για τις χρηματοδοτικές ανάγκες του κράτους. Τα στοιχεία τα οποία κατατέθηκαν στην Επιτροπή Οικονομικών και στη σύσκεψη των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων, τα έχουμε αμφισβητήσει, δίχως να πάρουμε πειστικές απαντήσεις. Θέλουμε λοιπόν, έστω και την υστάτη, η κυβέρνηση να μας δώσει γραπτώς τις χρηματοδοτικές ανάγκες του κράτους.
Τέλος, να πω ότι θέση μας είναι ότι η απευθείας στήριξη από το κράτος προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις πρέπει να αποσυνδεθεί από το νομοσχέδιο για τις κρατικές εγγυήσεις. Είναι δύο διαφορετικά ζητήματα και θα πρέπει να δοθεί η ευχέρεια στα πολιτικά κόμματα να τοποθετηθούν για αυτά τα δύο διαφορετικά νομοσχέδια χωριστά.