Σύμφωνα με τις προβλέψεις του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), αν η ζήτηση νερού σε παγκόσμιο επίπεδο συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό μέχρι το 2050, αναμένεται να σημειωθεί αύξηση της τάξης του 55%.
Η αύξηση θα προέρχεται κυρίως από τη μεταποίηση (+400%), την ηλεκτρική ενέργεια (+140%) και την οικιακή χρήση (+130%). Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι μέχρι το 2030, θα δημιουργηθεί παγκόσμιο έλλειμμα 40% μεταξύ της προβλεπόμενης ζήτησης και των διαθέσιμων ποσοτήτων νερού. Εάν συνυπολογίσουμε και τις ανάγκες στον τομέα της γεωργίας, για τη σίτιση του αυξανόμενου πληθυσμού, το χάσμα μεταξύ προσφοράς και ζήτησης αναμένεται να επιφέρει εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες.
Σύμφωνα με την Έκθεση Παγκόσμιων Κινδύνων 2015 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, οι υδάτινοι πόροι βρίσκονται, πλέον, στην κορυφή της ημερήσιας διάταξης σε ό,τι αφορά τους επιχειρηματικούς κινδύνους, ενώ το ζήτημα προκαλεί έντονο προβληματισμό και στην κοινωνία γενικότερα. Δεδομένου ότι οι επιχειρήσεις μοιράζονται τους υδάτινους πόρους με τις κοινότητες, τη βιομηχανία, τους γεωργούς και άλλους χρήστες, η εξασφάλιση της κατάλληλης ποιότητας και ποσότητας νερού, τη σωστή χρονική στιγμή, θα καταστεί ένα σοβαρό ζήτημα που αγγίζει τόσο την παραγωγή όσο και τη φήμη μιας επιχείρησης.
Η έκθεση της PwC με τίτλο «Collaboration: Preserving water through partnering that works», διερευνά τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τις επιχειρήσεις και αφορούν τους υδάτινους πόρους αλλά και τους τρόπους συνεργασίας με τους εμπλεκόμενους φορείς με στόχο την επίτευξη του αποτελεσματικού διαμοιρασμού των υδάτινων πόρων.
Οι κίνδυνοι για τις επιχειρήσεις από την υπερβολική ή ανεπαρκή ποσότητα, τη μόλυνση και το υψηλό κόστος του νερού, αυξάνονται συνεχώς. Είτε χρησιμοποιείται για σκοπούς ψύξης, θέρμανσης ή/και καθαρισμού, είτε ως συστατικό, το νερό αποτελεί κρίσιμο παράγοντα και στην αλυσίδα ανεφοδιασμού. Μπορεί, επίσης, να δημιουργήσει προβλήματα στους χώρους αποθήκευσης, καταστρέφοντας αποθέματα και προκαλώντας αρνητικές επιπτώσεις στη διανομή. Οι υδάτινοι πόροι έχουν αντίκτυπο ακόμη και στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις και την ασφάλιση μιας επιχείρησης της οποίας η έκθεση στον σχετικό κίνδυνο είναι άγνωστη ή δεν έχει ποσοτικοποιηθεί. Επηρεάζουν, επομένως, ολόκληρο το φάσμα του επιχειρηματικού κόσμου.
Ο Malcolm Preston, επικεφαλής Παγκόσμιων Εργασιών Βιωσιμότητας της PwC, δήλωσε σχετικά: «Η συνεχής, αποτελεσματική διαχείριση των υδάτινων πόρων καθίσταται ολοένα και πιο περίπλοκη και δαπανηρή για τις επιχειρήσεις. Ο εντοπισμός και η διαχείριση των πιθανών κινδύνων– όπως η ρύπανση, οι πλημμύρες, η μη τακτική ή η μειωμένη παροχή νερού, η διακυβέρνηση, η ρύθμιση, η κλιματική αλλαγή, η απειλή καταστροφών, τα ζητήματα φήμης, κτλ., αποτελούν σημαντικό βήμα για τη διαχείριση τόσο των άμεσων εργασιών όσο και της αλυσίδας ανεφοδιασμού αλλά και της αποφυγής απρόβλεπτων δαπανών.
Η εξασφάλιση των υδάτινων πόρων θα εξαρτάται από την αποτελεσματική συνεργασία με άλλους χρήστες. Ωστόσο, οι σχέσεις μεταξύ εμπλεκόμενων φορέων, ακόμη και αν διακρίνονται από την καλύτερη πρόθεση για συνεργασία, συχνά διαφέρουν ως προς τις προοπτικές και τις απαιτήσεις τους.»