Ο Επίτροπος Προεδρίας Φώτης Φωτίου, μιλώντας στην κηδεία του φονευθέντος από τους Τούρκους το 1974 Γεώργιου Γεωργίου στην Εκκλησία Τιμίου Προδρόμου Λάρνακας, τόνισε ότι μία χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Εθνών, όπως η Κύπρος, δεν μπορεί να είναι δέσμια των εγγυήσεων και των στρατευμάτων οποιασδήποτε τρίτης χώρας, της Τουρκίας, που επιδιώκει ουσιαστικά να θέσει υπό τον έλεγχο της ολόκληρη την Κύπρο.
Ο κ. Φωτίου επεσήμανε ότι η ε/κ πλευρά είναι έτοιμη να επανέλθει στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων και να εργαστεί με την ίδια καλή βούληση για την επίτευξη μιας λύσης στο πλαίσιο των παραμέτρων που έχει θέσει ο Γ Γ των Ηνωμένων Εθνών.
Έχουμε διανύσει, σημείωσε, μια κρίσιμη περίοδο διαπραγματεύσεων για την επίλυση του εθνικού μας θέματος. Δυστυχώς, συνέχισε, η κατάληξη τους δεν δικαίωσε τις προσδοκίες για την έκβασή τους, και αυτό λόγω της συνέχισης της αδιαλλαξίας και της αρνητικής στάσης της τουρκικής πλευράς, ειδικά της Τουρκίας, που επέμεινε στις απαράδεκτες θέσεις της στα θέματα της ασφάλειας, των εγγυήσεων και της παραμονής στρατευμάτων της παρά τις προσπάθειες της δικής μας πλευράς και την πλήρη ανταπόκριση της στις παραμέτρους που έθεσε ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, η Τουρκία παρέμεινε ανυποχώρητη.
“Όλοι μαζί, ενωμένοι σε ένα αρραγές μέτωπο, θα πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για την επανένωση του νησιού μας και τον τερματισμό της κατοχής,” ανέφερε, σύμφωνα με ανακοίνωση της Προεδρίας, προσθέτοντας ότι η κατοχή, ο εποικισμός, οι νεκροί, οι αγνοούμενοι, η καταπάτηση των ιερών και των οσίων μας, η βίαιη εκδίωξη του ενός τρίτου του πληθυσμού μας από τα σπίτια και τις περιουσίες του, η προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας μας είναι οι μεγάλες πληγές που άφησε στην πατρίδα μας ο Αττίλας.
Δυστυχώς, σημείωσε, πολλά παλληκάρια μας έχασαν τη ζωή τους και άλλα ακόμη αγνοούνται. Σε όλους που όρθωσαν το ανάστημα τους και στάθηκαν αγέρωχοι μπροστά στον επελαύνοντα εχθρό, σε όλους όσοι έγραψαν με ανεξίτηλα γράμματα και το δικό τους όνομα στο Πάνθεο των Αθανάτων μας, όπως ο Γεώργιος Γεωργίου και τόσοι άλλοι, κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ και εκφράζουμε την αιώνια εκτίμηση και ευγνωμοσύνη μας.
Ο Επίτροπος Προεδρίας τόνισε ότι το πρόβλημα των αγνοουμένων αποτελεί την πιο τραγική πτυχή του δράματος που έζησε η πατρίδα μας καθώς χίλιοι περίπου συμπατριώτες μας εξακολουθούν ακόμη να αγνοούνται, με τις ευθύνες της Τουρκίας γι’ αυτό να είναι τεράστιες.
“Για 43 χρόνια αποκρύβονται πληροφορίες και συγκαλύπτονται ευθύνες. Ακόμη και για μετακινήσεις οστών από τους αρχικούς χώρους ταφής σε άλλους που δεν αποκαλύπτονται για να μην έρθουν στο φως νέα συνταρακτικά στοιχεία για τις μαζικές εκτελέσεις συμπατριωτών μας. Η τραγική κατάσταση δεν είναι απλά απαράδεκτη, είναι απάνθρωπη και συνιστά πρόκληση προς όλη τη πολιτισμένη ανθρωπότητα”, πρόσθεσε.
Όσον αφορά εμάς, συνέχισε, έχουμε ηθική και εθνική υποχρέωση να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι τη διακρίβωση της τύχης και του τελευταίου αγνοουμένου μας.
Αναφερόμενος στον Γιώργο Γεωργίου, είπε ότι λίγες μέρες πριν την έναρξη της δεύτερης φάσης της εισβολής κατέληξε στην περιοχή Παλαικύθρου και στις 14 Αυγούστου 1974 προωθήθηκε, μαζί με άλλους, προς την περιοχή Τραχωνίου Κυθρέας για να βοηθήσουν στην αναχαίτιση της προέλασης των τουρκικών στρατευμάτων.
Ο Γιώργος μαζί με αριθμό άλλων στρατιωτών οπισθοχωρώντας κατέληξαν στο Παλαίκυθρο. Εκεί ο Γιώργος μαζί με 40 περίπου άλλους στρατιώτες ανέβηκαν σε όχημα στο οποίο υπήρχαν και πυρομαχικά. Όταν όμως πλησίασαν το δρόμο Τύμπου – Λευκωσίας βρέθηκαν αντιμέτωποι με 3-4 άλλα τουρκικά άρματα μάχης, τα οποία από απόσταση 100 περίπου μέτρων άρχισαν να βάλλουν εναντίον τους. Όλοι τότε κατέβηκαν από το όχημα το οποίο αμέσως κτυπήθηκε και ακολούθησαν εκρήξεις των πυρομαχικών.
Οι περισσότεροι κατάφεραν να απομακρυνθούν, αλλά ορισμένοι, μεταξύ των οποίων και ο Γιώργος, τραυματίστηκαν από τις εκρήξεις και τις συνεχιζόμενες βολές των αρμάτων και παρέμειναν κοντά στο φλεγόμενο όχημα. Από τη στιγμή εκείνη ο Γιώργος δεν έδωσε σημεία ζωής και η τύχη του αγνοείτο μέχρι σήμερα.