Με την υπόσχεση ότι το «μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο» – που έχει όμως ακουστεί εκατοντάδες φορές στην ιστορία της Δημοκρατίας χωρίς ποτέ να επιβεβαιώνεται – συνόδευσε η Υπουργός Εργασίας την επίσημη ενημέρωση για την έναρξη ανεξάρτητης έρευνας για την τραγική υπόθεση του αδόκητου θανάτου 14χρονου σε χωριό της επαρχίας Λευκωσίας. Την έρευνα «κατά παντός υπευθύνου» θα διεκπεραιώσει, εντός διμήνου, με βούλα του Υπουργικού Συμβουλίου, η Επίτροπος Διοικήσεως.
Τραγική επιμήθεια
Με την κοινωνία να υπόκειται άλλο ένα ισχυρό σοκ, υπήρξε τελικά η επιβεβαίωση ότι οι υπηρεσίες που έχουν επιφορτιστεί το ρόλο της κοινωνικής παρέμβασης βρίσκονται κυριολεκτικά στον γύψο. Και ψάχνουν, όπως διαχρονικά συμβαίνει στην Κύπρο, επαρκείς δικαιολογίες για να στηριχθούν μετά την επίσημη πλέον παραδοχή ότι η υπόθεση του 14χρονου ήταν γνωστή τουλάχιστον από το 2007. 12 χρόνια ολιγωρίας, «κρύψε να περάσουμε», απρονοησίας και εγκληματικής αμέλειας.
Η «κατά παντός υπευθύνου» έρευνα που έχει διαταχθεί πέραν και πάνω από την απόδοση ευθυνών εκεί και όπου υπάρχουν, θα πρέπει να συνθλίψει τις παθογένειες του συστήματος, να το κτίσει από την αρχή και να αποτελέσει την αφετηρία για αλλαγές που θα διασφαλίζουν τουλάχιστον, ότι εκεί και όπου υπάρχει περιθώριο θα σώζονται ζωές. Πολλώ δε μάλλον αθώες ψυχές μικρών παιδιών.
Ούτε ο πρώτος, ελπίζουμε ο τελευταίος…
Αυτό που προκαλεί το αίσθημα του απλού πολίτη στην τραγική περίπτωση του 14χρονου είναι πως σε διάστημα μερικών ωρών, όπως ορθώς λέχθηκε, δημοσιογράφοι από τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες κατάφεραν να συλλέξουν όλα τα διαθέσιμα στοιχεία για τη ζωή και τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο νεαρός. Κάτι που όμως δεν έκαναν οι αρμόδιες υπηρεσίες σε περισσότερο από μία δεκαετία.
Οι δικαιολογίες περί της υποστελέχωσης, των δήθεν «δεμένων χεριών» των δομικών προβλημάτων, που επικαλέστηκαν οι έχοντες την ευθύνη, δεν κολλούν πουθενά και κυρίως δεν φέρνουν πίσω μια αθώα ψυχή που χάθηκε τόσο άδικα. Η πολιτεία ως σύνολο, απρόσωπο και ακομμάτιστο, παραμένει εδώ και μέρες εκτεθειμένη.
Οι υποθέσεις δυστυχώς είναι πολλές. Συγκλονίζουν για λίγο και μετά χάνονται στον κυκεώνα. Μέχρι την επόμενη. Η Επίτροπος Διοικήσεως έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι. Πάνω της στηρίζουν πολλά όσοι ακόμη ονειρεύονται ένα κράτος σύγχρονο και κοινωνικά ευαίσθητο.