Ο τέως διευθυντής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, Μάρκος Τράγκολας, σε μία συγκινητική ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, 9 χρόνια από τη φονική έκρηξη στο Μαρί, περιγράφει εκέινη τη τραγική «μαύρη μέρα» όπου 13 ψυχές χάθηκαν εν ώρα καθήκοντος.
Εννέα (9) Χρόνια μετά. Έξι (6) αναμμένα κεριά.
Λίγα λόγια μόνο.. τόσο λίγα.
Μάθε τον πόνο το γερό, βουβα στα δοντια σου ν’αλεθεις….ειπε ο ποιητής.
Έτσι άρχισα την ομιλία μου ως Αναπληρωτής Διευθυντής, στην πρώτη εκδήλωση τιμής προς τους Αθανατους Ήρωες της Πυροσβεστικης, το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012 στο Δημοτικό Θέατρο Στροβολου. Γιατί τότε έπρεπε να ξεπεράσουμε τις τρομακτικές συνέπειες της τραγωδίας που κτύπησε την Υπηρεσία. Να μαζέψουμε τα συντρίμμια, να οικοδομησουμε ξανά με ψηλό ηθικό και περηφάνια την Υπηρεσία μας. Το καθήκον της Διάσωσης ζωής και περιουσίας, δεν άφηνε καθόλου περιθώρια.
Φως και δύναμη για μας ή λαμπρότητα και το μεγαλείο της θυσίας τους.
Πιστοί στο καθήκον και το χρέος προς την πατρίδα, τίμησαν με την φωνή της συνείδησης και έμπρακτα τον όρκο τους. Έγιναν τα φωτεινότερα αστέρια στον πολυαστερο ουρανο. Έτσι έκλεισα τότε, 1 χρόνο μετά, στις 12 Ιουλίου 2012 την ομιλία μου στο Αρχαίο θέατρο Κουριου.
Ξημερώματα 11ης Ιουλίου 2011, 5.50 ώρα ημέρας Δευτέρας. Οι λάμψεις από την καύση μέρους των 98 εμπορευματοκιβωτιων, που βρισκοντουσαν στοιβαγμενα (αλήθεια, τραγικά αντιεπαγγελματικη, ανευθυνη και καταστροφικη απόφαση) και που φωτιζαν στιγμιαία, την γύρω από την ναυτική βάση περιοχή από αρκετή ώρα πριν, βλέποντας ακόμα και τις φυγουρες των Στρατιωτικών και των Πυροσβεστων, μετατράπηκαν σε βιαιοτατη ανάφλεξη /έκρηξη, σκορπώντας τον θάνατο και την καταστροφή.
Δεν είναι καθόλου υπερβολική η έκφραση “κρανίου τόπος”.
Αλήθεια ή όποια περιγραφή δεν μπορεί να περιγράψει με λόγια την σκηνή του συμβάντος που κάλυπτε χιλιόμετρα απόσταση. Μόνο σ’ενα τεράστιο πίνακα θα μπορούσε να αποτυπωθούν οι εικόνες, νοουμενου ότι ο ταλαντούχος ζωγράφος θα ήταν παρών την κρίσιμη ώρα.
Έφυγαν ταυτόχρονα 13 ψυχές εν ώρα καθήκοντος.
Ομιχλώδες, μπαρουτοκαπνισμενο, θάνατομυρισμενο, και δεν τολμώ να περιγράψω την κατάσταση των Αθανατων Ηρώων μας, ανάμεσα στις πυρκαγιές και τα διάσπαρτα σε μεγάλη απόσταση μέταλλα και άλλα συντρίμμια πεδίο.
Συγχωρέστε με για την περιγραφή αλλά αυτή απεικονίζει την πραγματικότητα και τραγικότητα της επικρατούσας αμέσως μετά την έκρηξη κατάστασης.
Έξι επίλεκτους Πυροσβεστες έχασε η Πυροσβεστική. Ένας και ένας πιστέψτε με και το λέω γιατί τους έζησα όλους και σε επιχειρήσεις, ιδιαίτερα τους 4 αρχαιοτερους ως ο πρώτος Διοικητής τους στην ΕΜΑΚ.
Γιαυτους γράφω και θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο από την στιγμή που έφθασα στην Ναυτική βάση και εργαστηκαμε για την κατάσβεση των πυρκαγιών, την αποπαγιδευση από συντρίμμια, και μετέπειτα είχαμε τις κηδείες, τα μνημοσυνα, τις εκδηλώσεις τιμής και μετονομασίας των Πυροσβεστικων σταθμών, έξι από τους οποίους φέρουν το όνομα τους , τις πορείες, τον αγώνα για επανεκκίνηση της Υπηρεσίας, γιατί δεν θα επιτρέψω εν όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου, η μνήμη της θυσίας τους να ξεθωριάσει. Γιατί η θυσία τους έδωσε φως για να εργαστούμε με περισσότερο επαγγελματισμο, σοβαρότητα, με ασφάλεια και υπευθυνότητα ώστε να μην συμβεί ξανά τέτοιο τραγικό γεγονός.
Και τώρα συνταξιούχος πια, επαναλαμβάνω, ότι, ” Σ’αυτη την πολύ δύσκολη και αδυσώπητη συνάμα για το πνεύμα εποχή που ζούμε, θα πρέπει να είμαστε αγνοί, άξιοι και ανιδιοτελείς υπηρέτες του λαού μας” .
Αιωνία τους ή μνήμη. ΑΘΑΝΑΤΟΙ.
Υ. Γ. Συχνά με ρωτούν ποιο γεγονός σημάδεψε την 40 χρονη υπηρεσία μου στην Πυροσβεστική, η έκρηξη στο Μαρί ή οι έρευνες στις λίμνες;
Οι ερευνες στις λίμνες σημάδεψαν την καρδιά μου ενώ η έκρηξη στο Μαρί την ψυχή μου. Αυτή είναι η απάντηση και εύχομαι να κέρδισα λίγες μετοχές όταν ο Θεός αποφασίσει και για μένα.
