Τα ροζ…συννεφάκια και το απεταξάμην πολιτικών…

Ο προβοκάτωρ, σχολιάζει την επικαιρότητα

ΑΤΥΧΕΙΣ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ και…μπέρδεμα επικαλέστηκε ο επί της Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης Υπουργός για να δικαιολογήσει τα όσα τραγικά βιώσαμε με την κάρτα οπαδού. Και εγώ του απαντώ ότι μάλλον ατυχής συγκυρία είναι να κυβερνούν τον τόπο είτε εκτελεστικά, είτε νομοθετικά άνθρωποι που δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι ούτε οι συγκυρίες, ούτε το μπέρδεμα μπορούν να δικαιολογήσουν διασυρμούς αθώων και πληγές υπολήψεων ανθρώπων. Ούτε και τη σύλληψη με χειροπέδες νεαρών που δεν έχουν σχέση. Πολλώ δε μάλλον αν το κάνετε την ώρα της δουλειάς του, στο γραφείο του, σαν κοινό εγκληματία. Και μην προκαλείτε γιατί ξέρουμε λεπτομέρειες.

ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΑ γίνετε η Βουλή μας.

Ναι ο ναός της Δημοκρατίας όπως χαρακτηρίζεται από πολλούς. Οι τρεις νέες είσοδοι βουλευτών στο σώμα δεν αποπνέουν αέρα ανανέωσης, αλλά αέρα του “άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς”. Ακούστε τώρα σκηνικό. Ένας/μία εκ των τριών νέων βουλευτών έκρινε σκόπιμο την επομένη της ανάληψης των καθηκόντων της με συλλογικό μήνυμα στο κινητό τηλέφωνο, προς αρκετές εκατοντάδες ανυποψίαστων πολιτών να γράψει το εξής αδιανόητο. “σε ευχαριστώ για τη υποστήριξη και σε διαβεβαιώ ότι θα συνεχίσω ακούραστα να υπηρετώ το δημόσιο συμφέρον και τους πολίτες, πάντα δίπλα σου”. Βρε πάτε καλά; Είχαμε εκλογές και δεν το πήρα χαμπάρι; Για ποια υποστήριξη μιλάμε;

Την υποστήριξη που σε έκατσε στον…πάγκο και μπήκες στον αγώνα λόγο αναγκαστικής αλλαγής. Τελικά το λίγα λόγια πολλά έργα, το έγραφαν μόνο στα δοκίμια τους στο Λύκειο. Δεν εξηγείται αλλιώς.

ΓΙΟΡΤΕΣ νεύρων πάνε να καταντήσουνε οι φετινές και ακόμη καλά καλά δεν ξεκίνησαν. Είχα τη φαεινή ιδέα, μέρα που είναι να κατέβω στο κέντρο για βόλτα και ψώνια. Τελικά το πρώτο μαγαζί που μπήκα, ήταν ένα φαρμακείο για να πάρω χάπια για τον πονοκέφαλο και τα νεύρα. Ούτε ειδική διαδρομή ράλυ να ήταν. Το να επιλέξεις να κινηθείς με το αμάξι στο κέντρο της πρωτεύουσας σου διασφαλίζει κεφάλι-τηγάνι, νεύρα-τσαντάλια και πολύ βρισίδι για τους κατέχοντες την εξουσία. Και νιώθεις ότι όλα αυτά τα έργα που κάποιοι είχαν τη φαεινή ιδέα να “τρέξουν” την ίδια περίοδο, θα κρατήσουν για πάντα. Ακούς το συγκλονιστικό ότι ο Δήμος φροντίζει να βελτιώνει την ποιότητα ζωής των πολιτών και θέλεις να πέσεις από τον έκτο.

Όταν και εφόσον τελειώσουν – σας θυμίζω την πλατεία Ελευθερίας – θα κρίνουμε πόση βελτίωση υπήρξε. Προς το παρόν έχουν κάνει τη ζωή μας κόλαση.

ΔΕΣΜΕΥΣΗ από κοινού, του Υπουργείου Οικονομικών και της Βουλής ότι δεν θα επιστρέψουν στις πρακτικές του παρελθόντος, ζήτησε από βήματος, παρουσιάζοντας τον προυπολογισμό του κράτους, ο νέος ισχυρός άντρας του κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου Κωνσταντίνος Πετρίδης. Κάποιος να του ψιθυρίσει στ αφτί ότι το “από κοινού” σημαίνει ότι και ο ίδιος δεσμεύεται πως δεν θα συνεχίσει να δημιουργεί ή να εγκρίνει θέσεις στο δημόσιο για να “σάσουμε τους δικούς μας” ενώ θα πρέπει να του υπομνήσουν πως για να μην θέλει κάποιος να επιστρέψει στις προηγούμενες πρακτικές προυποθέτει ότι και αυτός τις θεωρεί λανθασμένες. Αμ δε.

Δεν έχει ιδέα ο συμπαθής Κωνσταντίνος ότι ΑΚΕΛ και εν μέρει ΔΗΚΟ θεωρούν ότι οι πρακτικές που αυτός δεν θέλει είναι αυτές που επέτρεψαν να κατρακυλήσει το κοινωνικό κράτος στα τάρταρα;