Τέσσερα ονόματα φαίνεται πως φιγουράρουν έντονα στην μάχιμη πολιτική ως η νέα γενικά πολιτικών και οι οποίοι θα αποτελέσουν την βάση της μελλοντικής πολιτικής ζωής του τόπου. Τέσσερις νέοι από διαφορετικά ιδεολογικά υπόβαθρα, τοποθετούνται δημόσια και αλλάζουν αργά αλλά σταθερά την ποιότητα του πολιτικού διάλογου. Βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και το βασικό τους μειονέκτημα το οποίο είναι η σύνδεσή τους με το κόμμα τους, μια σύνδεση που απ’ότι φαίνεται είναι αναπόφευκτη.
Η Σάβια Ορφανίδου του Δημοκρατικού Συναγερμού με παρεμβάσεις για οικονομία και κυπριακό θεωρεί ότι η νέα προσέγγιση στο Κυπριακό είναι ο «λειτουργικός συμβιβασμός». Στην ουσία ακολουθεί αυστηρά την κομματική της γραμμή.
Ο Γιάννης Παναγιώτου του Δημοκρατικού Κόμματος τοποθετείται δημόσια ως υποψήφιος Ευρωβουλευτής. Πρόεδρος της Νεολαίας του Δημοκρατικού Κόμματος. Θεωρεί ότι το ΔΗΚΟ θα πρέπει να σταματήσει να απασχολεί την κοινή γνωμή με τις εσωκομματικές του εξελίξεις.
Ο Ανδρέας Μασούρας του Κινήματος Οικολόγων προωθεί ένα νέο ιδεολογικό πλαίσιο στην βάση της πράσινης ανάπτυξης με έμφαση στην διαφάνεια και τους Θεσμούς. Θεωρεί ότι θα πρέπει να προχωρήσουμε σε άμεση αναδόμηση των Θεσμών. Πρόεδρος της Κίνησης Νέων Επιστημόνων του Κινήματος Οικολόγων.
Ο Ανδρέας Αποστόλου, στενός συνεργάτης του Γιώργου Λιλλήκα, στέλεχος της Συμμαχίας Πολιτών, δίνει ιδιαίτερη έμφαση πάνω στην λύση του Κυπριακού και τάσσεται ενάντια στην διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Ο Αποστόλου «τρέχει» επίσης στις Ευρωεκλογές.
Αυτό που διαφαίνεται έντοντα μέσα από το προφίλ των τεσσάρων νέων πολιτικών είναι οι αντιθέσεις τους ως προς την ιδεολογική τους φιλοσοφία και προέλευση. Αυτό δίνει μια πρώτη ένδειξη ελπίδας για το μέλλον…
Ι. Π.
Πολιτικός αναλυτής