Το πολυσυζητημένο μυθιστόρημα «Υποταγή» (2015) του Γάλλου συγγραφέα Μισέλ Ουλεμπέκ, συνεχίζει να ταράζει την επικρατούσα «πολιτική ορθότητα» σε κύκλους της ΕΕ. Ως «πολιτική ορθότητα» επεκράτησε η αποφυγή εκφράσεων ή ενεργειών που περιθωριοποιούν και προσβάλλουν ομάδες ανθρώπων οι οποίοι μειονεκτούν κοινωνικά ή υπόκεινται σε δυσμενείς διακρίσεις. Χάρις στην «πολιτική ορθότητα» αποκαταστάθηκαν αδικίες κι άλλαξαν αντιλήψεις.
Τελευταίως, κατ’ απαίτηση ακραίων ομάδων πίεσης που αυτοχρήζονται «θύματα» και διεκδικούν «δικαιώματα» εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας, απειλείται η ελευθερία και ο ορθολογισμός, σε βαθμό αλλοίωσης των θεμελιακών αξιών των ελεύθερων κοινωνιών μας και του πολιτισμικού ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Παρεμπιπτόντως, ένα τέτοιο προϊόν «πολιτικής ορθότητας» ήταν το περιβόητο «Γλωσσάρι», για το οποίο πρωτοστάτησαν μερικοί εγχώριοι δημοσιογράφοι, εμπλέκοντας θεσμούς της κυπριακής πολιτείας, με σκοπό να «εξαφανιστεί» η τουρκική κατοχή της Κύπρου και τα παράγωγά της π.χ. το κατοχικό καθεστώς να λέγεται «τουρκοκυπριακή διοίκηση», τα κατοχικά στρατεύματα «τουρκικά στρατεύματα» και ο κατοχικός ηγέτης «Τουρκοκύπριος ηγέτης».
Το μυθιστόρημα «Υποταγή» περιγράφει ένα σενάριο για το εγγύς μέλλον στη Γαλλία, όπου ανάμεσα στους διεκδικητές της προεδρίας είναι ο ισλαμιστής υποψήφιος της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» και ο νεοφασίστας υποψήφιος της γαλλικής ακροδεξιάς. Οι δύο τους βρίσκονται αντιμέτωποι στο 2ο γύρο των εκλογών, οπόταν τα «παραδοσιακά κόμματα» δίνουν στήριξη στον ισλαμιστή υποψήφιο, ο οποίος με την ανάληψη της εξουσίας προχωρεί σε ραγδαίες ανατροπές, αποδομώντας αξίες και ελευθερίες που καταξίωσαν την Γαλλία ως φάρο του σύγχρονου ευρωπαϊκού φιλελευθερισμού, θεμελιωμένου στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Στο μυθιστόρημα ο συγγραφέας αναδεικνύει παραστατικά το ρόλο του πολιτικού ισλάμ ως εργαλείου εσωτερικής άλωσης των σύγχρονων δημοκρατιών μας και της «απόγνωσης» των πολιτών λόγω της ηθικής και πολιτισμικής κατάπτωσης της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας. Τέτοιοι προβληματισμοί αναδείχθηκαν και σε πρόσφατο συνέδριο που διοργάνωσα στο Ευρωκοινοβούλιο με θέμα την «Ριζοσπαστικοποίηση και τρομοκρατία ενάντια στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες», όπου τρεις κορυφαίοι ειδικοί παρέθεσαν στοιχεία για το πώς οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες διαβρώνονται από τον εξτρεμισμό και το πολιτικό ισλάμ, για τους σκοπούς και χρηματοδότες τους καθώς και τρόπους αντιμετώπισής τους.
Με την παραπληροφόρηση να τροφοδοτεί ακραίες απόψεις, με ελεγχόμενη ενημέρωση μέσω μιας στρεβλωμένης «πολιτικής ορθότητας», με επικεφαλής Μη-Κυβερνητικών-Οργανώσεων να έχουν υπερπλουτίσει από την εκμετάλλευση κονδυλίων της ΕΕ, με μια βιομηχανία εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου μεταναστών και με αποτυχημένες πολιτικές ενσωμάτωσής τους σε διάφορα κράτη της ΕΕ (Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία, Γαλλία κ.ά.), με έξωθεν χρηματοδότηση και παρεμβάσεις, ο πολίτης αισθάνεται όντως απόγνωση, την οποία τροφοδοτούν τα δύο πολιτικά άκρα στον ανταγωνισμό τους. Ωστόσο, απέναντι στην παρακμή και τις ακρότητες, ο ενεργός πολίτης έχει τη δύναμη της κοινής λογικής για να τα ανακόψει στη δημοκρατία. Η παρακμή δεν ανατρέπεται με προσφυγή στον νεοφασισμό, ούτε στους ακραίους «δικαιωματιστές», ούτε φυσικά στη μοιρολατρική υποταγή στο πολιτικό ισλάμ. Η κοινή λογική των ενεργών πολιτών απέναντι στους πάσης λογής «υποταγμένους» είναι η λύτρωση απέναντι στη μοιρολατρική παρακμή. Αυτή η πανίσχυρη δύναμη και ευθύνη του πολίτη της κοινής λογικής και σοφίας, ο οποίος ανταμείβει και «τιμωρεί», αποτελεί την διαχρονική σωτηρία των δημοκρατιών μας.
Κώστας Μαυρίδης,
Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D),
Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο