Ο υποψήφιος της καρδιάς μου

Του Γιώργου Περδίκη*

Με έκπληξη – και λύπη μπορώ να πω – διάβασα σε ένα άρθρο σε μια εβδομαδιαία κυπριακή εφημερίδα ότι το πολιτικό Κίνημα που ιδρύθηκε με δική μου πρωτοβουλία πριν από 26 χρόνια, το Κίνημα που υπηρέτησα και υπηρετώ από διάφορες πολιτειακές και κομματικές θέσεις, το πολιτικό Κίνημα που εκπροσωπείται στη Βουλή για 21 πλέον χρόνια, είναι έτοιμο – τάχα – να υποστηρίξει ένα συγκεκριμένο υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές γιατί ήμασταν – λέει- συμμαθητές στο γυμνάσιο.

Παραβλέπω την όποια ευθύνη της κατά τα άλλα πολύ ικανής συντάκτριας, για να σημειώσω ότι δυστυχώς τέτοιου είδους κουτσομπολιά ακούγονται στο πολιτικό παρασκήνιο για πολλούς. Εγώ για παράδειγμα άκουσα – μεταξύ άλλων – για αρχηγό κόμματος που έτυχε να φιλοξενηθεί σε διαμέρισμα υποψηφίου στο εξωτερικό, για επιχειρηματία χρηματοδότη μεγάλου κόμματος που προωθεί ξάδελφό του ως υποψήφιο πρόεδρο σε άλλο μεγάλο κόμμα και για πολιτικά στελέχη με επαγγελματικές σχέσεις με άλλο υποψήφιο πρόεδρο τον οποίον προωθούν μετά μανίας κα.

Είναι τραγικό να διανοείται κάποιος ότι έστω και στην μικροσκοπική Κύπρο τα κριτήρια για την επιλογή του υποψηφίου προέδρου στην αντίληψη του όποιου πολιτικού προσώπου μπορεί να είναι η όποια προσωπική σχέση. Σε ό,τι αφορά εμένα το θεωρώ σοβαρή προσβολή να λέγεται (πόσο μάλλον να γράφεται) ότι θα προσπαθήσω να επηρεάσω το δικό μου πολιτικό κίνημα υπέρ ενός υποψηφίου επειδή έτυχε να έχουμε φοιτήσει στο ίδιο λύκειο (ούτε καν στην ίδια τάξη). Για την ιστορία πάντως ας σημειωθεί ότι με δύο άλλους υποψηφίους προέδρους φοιτήσαμε στη σχολή εφέδρων αξιωματικών στην Κρήτη και φάγαμε… «ψωμί και πόλιπιφ μαζί».

Ο υποψήφιος της καρδιάς μου λοιπόν δεν είναι αυτός που έχει την όποια προσωπική σχέση (συγγενής, κουμπάρος, συμμαθητής, συχωριανός ή έστω συντοπίτης, συστρατιώτης, συμφοιτητής κλπ.) άλλα αυτός που έχει πολιτική σχέση και συνάφεια μαζί μου. Για μένα η επιλογή στις προεδρικές εκλογές δεν κρίνεται από το βαθμό συγγένειας ή φιλίας ή δημοφιλίας των υποψηφίων αλλά από το βαθμό σύγκλισης σε πολιτικές θέσεις και πρόγραμμα διακυβέρνησης και βεβαίως από το βαθμό αξιοπιστίας και ικανότητας για υλοποίηση αυτού του προγράμματος.

Επιμένω να αναζητώ το κοινό έδαφος σε μια σειρά από σημαντικά για μένα θέματα που έχουν να κάνουν πχ με την προστασία του περιβάλλοντος, την πράσινη ανάπτυξη, την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, τη χρηστή διοίκηση, την πάταξη της διαφθοράς, αναξιοκρατίας και κομματοκρατίας, την στήριξη των μικρών επιχειρήσεων, των κουρεμένων καταθετών και των δανειοληπτών κοκ. Θα ήθελα να αναζητήσω τις συγκλίσεις σε θέματα πολιτισμού και υγείας, αειφόρου γεωργίας και κτηνοτροφίας, βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης κλπ. Ο δικός μου υποψήφιος πρέπει να συμφωνεί μαζί μου στο θέμα του Ακάμα, της ευημερίας των ζώων και της βιώσιμης κινητικότητας. Να έχουμε το ίδιο όραμα για το κοινωνικό κράτος και για τα δικαιώματα των εργαζόμενων, των πολυτέκνων, των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, των μονογονεϊκών οικογενειών και των αναπήρων. Να δεσμευτεί σε ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα στήριξης της οικογένειας, της γυναίκας, της μητρότητας (δημογραφικό). Να είναι έτοιμος να υποστηρίξει την οριζόντια ψηφοφορία και την άμεση δημοκρατία. Να έχουμε συναντίληψη στην διαχείριση των μεταναστευτικών ροών. Να έχει θέληση και αποφασιστικότητα να εργαστεί για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό.

Ο κατάλογος δεν τελειώνει εδώ. Μετά από σαράντα χρόνια ενασχόλησης με την πολιτική του τόπου, είκοσι χρόνια βουλευτής και 26 χρόνια στην ηγεσία ενός πολιτικού κινήματος, έχω πολύ συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις για έργα και προγράμματα για τα πιο πάνω (και άλλα θέματα) που θα ήθελα να «υιοθετηθούν» από τον υποψήφιο που θα υποστηρίξω στις προσεχείς προεδρικές εκλογές.

Θα ήταν μεγάλη αυτοακύρωση για μένα αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Κι αν το κριτήριο μου θα είναι αν είμασταν μαζί στο σχολείο, αν έχει ένα ατσαλάκωτο πρόσωπο ή αν τρώγαμε μαζί κάποτε «ψωμί και πόλιπιφ».

Μέλος Πολιτικής Επιτροπής

Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών