Ομήρου: Η Κύπρος χρειάζεται τομές

Η Κύπρος χρειάζεται τομές που θα σαρώσουν τις αγκυλώσεις του χθες και τα κατεστημένα του σήμερα, χρειάζεται να δώσει πειστικές απαντήσεις για την ανάκτηση της αυτοδυναμίας του πολιτικού συστήματος, για ένα μοντέλο διακυβέρνησης, που θα ρυθμίζει ένα σύγχρονο, αποκεντρωμένο, φιλικό και αποτελεσματικό δημόσιο τομέα, δήλωσε σήμερα ο Πρόεδρος της Βουλής Γιαννάκης Ομήρου, ο οποίος πρόσθεσε πως η αντιμετώπιση της οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής κρίσης, δεν είναι αρκετό να επιδιώκεται με τα όποια μέτρα οικονομικού χαρακτήρα, αφού οι αλλαγές είναι τώρα αναγκαίες όσο ποτέ, σε ένα κόσμο που μεταβάλλεται ραγδαία και γίνεται όλο και περισσότερο ανταγωνιστικός.

Παράλληλα, ο κ. Ομήρου υπέδειξε πως το καθήκον μας σήμερα απέναντι στην ιστορία και τον πολιτισμό μας είναι η με κάθε κόπο και κάθε θυσία αποτροπή των κινδύνων που απεργάζονται στην πατρίδα μας οι εχθροί της ελευθερίας», για να προσθέσει πως «θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ξεγράψουμε δικαιώματα και να ξεχάσουμε δίκαια. Κανένας εκβιασμός, καμιά απειλή, καμιά δυσκολία και καμιά πίεση δεν πρέπει να μας οδηγήσει στην ταπεινωτική συνθηκολόγηση”, τόνισε.

Στον Πανηγυρικό λόγο του, μετά τη Δοξολογία για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννη, στη Λευκωσία, ο κ. Ομήρου είπε πως «η αλλαγή είναι όρος και προϋπόθεση για τη λειτουργία της δημοκρατίας. αλλά και για την επανεκκίνηση της οικονομίας και δόμησης ενός νέου δικτύου κοινωνικής αλληλεγγύης», για να προσθέσει ότι «η  δημοκρατία, πολιτική και οικονομική, αποκτά νόημα και περιεχόμενο, μόνο όταν οδηγεί σε μια κοινωνία ελευθερίας, αλληλεγγύης και συνοχής».

«Σήμερα», είπε, «η δημοκρατία χρειάζεται ένα καινούργιο ζωογόνο άνεμο αξιοκρατίας, αξιοπρέπειας και εμπιστοσύνης, ένα άνεμο που θα σαρώσει τις στρεβλώσεις των πελατειακών σχέσεων και τις κάθε είδους διαμεσολαβήσεις στο κράτος και για την προάσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Οι πολίτες αναμένουν και απαιτούν αποκατάσταση της πολιτικής αξιοπιστίας, της εντιμότητας και της ηθικής στην πολιτική. Απαιτούν πρωτοβουλίες για μια συνολική αναγέννηση της κοινωνίας, των θεσμών και των εθνικών προοπτικών», είπε.

Ο Πρόεδρος της Βουλής ανέφερε πως το κράτος οφείλει να λάβει το εκκωφαντικά ηχηρό μήνυμα των πολιτών, να μην αρνείται και να μην απεκδύεται ευθυνών, σημειώνοντας πως «πρέπει να υποβληθούμε στην αναγκαία αυτοκριτική που είναι το πικρό μεν, πλην όμως αναγκαίο φάρμακο, για τη θεραπεία».

Είπε ακόμα ότι «σε καμιά περίπτωση η ευθύνη για την κρίση δυσπιστίας και την κρίση του πολιτικού συστήματος δεν πρέπει να επιρρίπτεται στους πολίτες”, προσθέτοντας πως οι ευθύνες πρέπει να αναζητούνται στη βαθμιαία φθορά του πολιτικού συστήματος και στην αναποτελεσματικότητα της πολιτικής διαδικασίας, στις λειτουργίες των πολιτικών φορέων, σε φαινόμενα διαφθοράς και ατιμωρησίας».

Όπως είπε ο Πρόεδρος της Βουλής, «η κρίση βρήκε την κυπριακή κοινωνία ανοχύρωτη, απογυμνωμένη από τον παραδοσιακό της χαρακτήρα, αυτό τον χαρακτήρα που της επέτρεψε να αντιμετωπίσει την εθνική καταστροφή του 1974 και να επιτύχει την εθνική, οικονομική και κοινωνική αναγέννηση», προσθέτοντας πως «το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο που υιοθετήθηκε αργότερα, οδήγησε σε κακοήθεις μεταλλάξεις σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου, στην πολιτική, την οικονομία, την παιδεία, τους αξιακούς κώδικες της κοινωνίας».

«Σε καμιά περίπτωση η ευθύνη για την απαξίωση της πολιτικής, ως χρήσιμης διαδικασίας προορισμένης να επιδιώκει το κοινό καλό, δεν βαρύνει την κοινωνία», σημείωσε.

Αναφερόμενος στην επέτειο της 28η Οκτωβρίου και στο κυπριακό, ο κ. Ομήρου είπε πως «η βαριά κληρονομιά που τιμούμε σήμερα μας υπαγορεύει άλλα καθήκοντα, όπως να αγωνιστούμε αταλάντευτα και ανυποχώρητα για τον τερματισμό της κατοχής, την ενότητα του κράτους, του λαού, των θεσμών, της οικονομίας, τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών του συνόλου του Κυπριακού λαού».

«Να δώσουμε», συμπλήρωσε, «το μήνυμα ότι ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν θα γονατίσει. Ναι, με σωφροσύνη. Ασφαλώς με υπευθυνότητα αλλά και με απόρριψη της λογικής της αποδοχής της υπέρτερης δύναμης του κατακτητή. Και με άρνηση συνεχών υποχωρήσεων στις πιέσεις ξένων που αντί να στρέφονται προς την πλευρά του κατακτητή και παραβάτη του διεθνούς δικαίου εξακολουθούν, υιοθετώντας κυνικά πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών, να ανατρέπουν καθημερινά κάθε έννοια ηθικής και δικαιοσύνης».

Ο κ. Ομήρου είπε πως «το καθήκον μας σήμερα απέναντι στην ιστορία και τον πολιτισμό μας είναι η με κάθε κόπο και κάθε θυσία αποτροπή των κινδύνων που απεργάζονται στην πατρίδα μας οι εχθροί της ελευθερίας», για να προσθέσει πως «θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ξεγράψουμε δικαιώματα και να ξεχάσουμε δίκαια».

«Κανένας εκβιασμός, καμιά απειλή, καμιά δυσκολία και καμιά πίεση δεν πρέπει να μας οδηγήσει στην ταπεινωτική συνθηκολόγηση. Η Κύπρος δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραμείνει η μόνη μοιρασμένη χώρα στην Ευρώπη, όταν η ίδια η Ευρώπη προχωρεί προς την ενοποίηση της. Δεν μπορεί η Ευρώπη να ανέχεται στο κατώφλι της την παρουσία ενός στρατού κατοχής, σε μια χώρα μέλος της Ε.Ε. Η Κύπρος, στο δύσκολο δρόμο της, ενισχύεται γιατί νοιώθει δίπλα της την Ελλάδα και το Ελληνικό Έθνος. Στρατεύεται ο Ελληνισμός στον αγώνα της Κύπρου γιατί συνειδητοποιεί πως κοινή είναι η μοίρα του Ελληνισμού και πως αν χαθεί ο αγώνας αυτός, θα σημειωθεί ένα βαθύ ρήγμα στην περίμετρο του Έθνους», είπε.

Συνέχισε λέγοντας ότι «αυτό που τώρα απαιτείται, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είναι η εθνική ομοψυχία και η συσπείρωση του συνόλου του Ελληνισμού στον αγώνα για δικαίωση, με αξιοποίηση των νέων γεωστρατηγικών γεωπολιτικών και γεωοικονομικών δεδομένων στην περιοχή μας που ανέτρεψαν ισορροπίες δεκαετιών».

Ανέφερε πως «είναι επιτακτική η ανάγκη ύστερα από 39 χρόνια άκαρπων διαδικασιών για λύση του Κυπριακού να ακολουθήσουμε πολιτικές που δεν θα ανακυκλώνουν ένα αδιέξοδο παρελθόν”, συμπληρώνοντας ότι «πρέπει να πορευτούμε με συστράτευση δυνάμεων και ενότητα».

Καταληκτικά ο κ. Ομήρου είπε πως «επιβάλλεται να πρυτανεύσει φρόνημα αγωνιστικό και πνεύμα ομοψυχίας και αδιάσπαστης εθνικής ενότητας, γιατί στο δύσκολο αγώνα που διεξάγει ο κυπριακός Ελληνισμός καμιά συμπαράσταση δεν μπορεί να αξιοποιηθεί και κανένας στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς καθολική και ανεπιφύλακτη συσπείρωση γύρω από τον υπέρτατο σκοπό της σωτηρίας της Κύπρου», προσθέτοντας πως «η μάχη της Κύπρου θα κερδηθεί αν υπάρξει εσωτερικό μέτωπο χωρίς ρωγμές και χωρίς εντάσεις, ένα μέτωπο αφοσιωμένο στην πάλη για τη σωτηρία της Κύπρου».