Οι νεοφανείς ήρωες της υγείας και οι … λιποτάκτες

Του Κώστα Μαυρίδη*

Ουδεμία αμφιβολία για τις καλές προθέσεις του Προέδρου ενώπιον μας πρωτόγνωρης κατάστασης, ενός πολέμου κατά ενός αόρατου εχθρού, με φοβερές δυσκολίες και αδυσώπητα διλήμματα. Με σκοπό τον προβληματισμό για βελτίωση, αναδεικνύονται μερικές επισημάνσεις, που αφορούν την αδυναμία πολιτικών θεσμών, αλλά και την ελπίδα προς την νίκη.

Καταρχάς, στο δεύτερο διάγγελμα, ο Πρόεδρος με τους Υπουργούς έθεσαν ως προϋπόθεση για όποιον θα επιθυμούσε να ταξιδέψει στην Κύπρο, την προσκόμιση πιστοποιητικού ότι δεν φέρει τον κορωνοϊό. Εντός ωρών αποδείκτηκε ότι η απόφαση εκείνη λήφθηκε γνωρίζοντας ότι η εξασφάλιση τέτοιου πιστοποιητικού ήταν ουσιαστικά ανέφικτη. Προφανώς η απόφαση αποσκοπούσε στο να παραμείνουν στο χώρο τους χιλιάδες άνθρωποι, αφού αξιολογήθηκαν οι κίνδυνοι για τους ίδιους κατά τη μετακίνηση και για τον εγχώριο πληθυσμό. Αντί όμως μιας ειλικρινούς εξήγησης, επιλέγηκε η συγκεκριμένη μέθοδος, που δικαιολογημένα ερμηνεύτηκε ως παραπλάνηση και εγκατάλειψη. Τελικά, πριν περάσουν 24 ώρες από την εξαγγελία, ο ένας υπουργός επέμενε στη χωρίς εξαιρέσεις ισχύ της απόφασης, την ίδια ώρα που άλλος υπουργός την ανέτρεπε με … εξαιρέσεις.

Δεύτερο, με βάση το Προεδρικό διάγγελμα, επιτράπηκε χωρίς χρονικό περιορισμό η διέλευση ανθρώπων από τα κατεχόμενα μέσω των οδοφραγμάτων για ανθρωπιστικούς σκοπούς, ενώ την ίδια στιγμή απαγορεύτηκε η επιστροφή εκείνων που αποδεδειγμένα βρέθηκαν εκτός Κύπρου για ανθρωπιστικούς λόγους (π.χ. με έγκριση του κράτους για εγχείρηση).

Τρίτο, το αρμόδιο υπουργείο εξέδωσε αρχικώς Οδηγίες για τους εισερχόμενους ταξιδιώτες, κατηγοριοποιώντας τη χώρα προέλευσής τους με ανάλογα μέτρα (αυτοπεριορισμό, αυτοπαρακολούθηση κ.ά.). Εντός μισής ώρας, οι συγκεκριμένες Οδηγίες αποσύρθηκαν και επανεκδόθηκαν λόγω λαθών και παραλείψεων. Σ΄ ένα τόσο σοβαρό θέμα, ο αρμόδιος θεσμός απέτυχε να εκδώσει οδηγίες εξ αρχής ορθές.

Ήταν τόσο δύσκολο να ληφθούν εξαρχής οι ορθές αποφάσεις για εκείνες τις ομάδες, που εκ των υστέρων εξαιρέθηκαν (εγχειρήσεις, ολιγοήμερες διακοπές κ.ά.) και ήταν τόσο δύσκολο να εκδοθούν εξαρχής ορθές ταξιδιωτικές οδηγίες; Συμπερασματικά -με την προσδοκία για αποφυγή τέτοιων λαθών στο μέλλον-, η αρχική διαχείριση δεν ήταν η ενδεδειγμένη, ούτε καθολικά ειλικρινής, με συνέπεια να διαβρωθεί η εμπιστοσύνη στους πολιτικούς θεσμούς.

Εντούτοις, σ΄ αυτόν τον πρωτοφανή υβριδικό πόλεμο, κάποιοι αναδείχτηκαν ήρωες της πρώτης γραμμής. Είναι όλοι εκείνοι με τις ιατρικές μπλούζες, οι γιατροί με το νοσηλευτικό κι άλλο προσωπικό, οι επιστήμονες στα εργαστήρια και στα φαρμακεία και πολλοί άλλοι αφανείς λειτουργοί, που υπερβάλλουν εαυτό, για αντιμετώπιση της κατάστασης. Φυσικά, όπως σε κάθε πόλεμο, υπάρχουν και σήμερα λιποτάκτες, απείθαρχοι και αλλαξοπιστήσαντες μαυραγορίτες της φιλαργυρίας. Όσοι δε τα τελευταία χρόνια αποδομούσαν τα δημόσια νοσηλευτήρια, πήραν το μάθημά τους. Τα δημόσια νοσοκομεία ηγούνται της μάχης εν μέσω του πολέμου…

Παρεμπιπτόντως, στην Ελλάδα, «αρχιστράτηγος» της μάχης αναδεικνύεται ένας ταπεινός και σεμνός επιστήμονας παγκόσμιας εμβέλειας με εφτά παιδιά και υμνωδός τις Κυριακές στην εκκλησία.

*Κώστας Μαυρίδης

Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) – Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για τη Μεσόγειο