Δύσκολο να το φανταστεί κανείς, αλλά η Ελισάβετ υπήρξε στα νιάτα της και ανέμελη. Ποτέ, όμως, δεν ήταν σαν την αδελφή της Μαργαρίτα. Γνώριζε το πεπρωμένο της και αυτό άσκησε τεράστια επίδραση πάνω της, περιορίζοντας ελευθερίες και καπρίτσια. Όταν, όμως, αντίκρυσε τον Φίλιππο η Ελισάβετ ξετρελάθηκε, με έναν ενθουσιασμό που οι δικοί της δεν είχαν ξαναδεί.
Η αλληλογραφία τους μετατράπηκε σε δεσμό και ο δεσμός σε γάμο: στο μακριοβιότερο βασιλικό γάμο. Κανείς από την οικογένεια της Ελισάβετ δεν τρελάθηκε με την επιλογή της. Ο Φίλιππος είχε ανάστημα, ήταν γοητευτικός, αλλά ουσιαστικά ήταν ορφανός. Ευγενής δίχως θρόνο, δίχως συγγενείς και δίχως περιουσία. Τίποτα, όμως, δεν πτόησε την Ελισάβετ, την οποία εκείνος από την πρώτη ημέρα της γνωριμίας του μέχρι και το τέλος του αποκαλούσε τρυφερά «Λιλιμπετ». Δεν ήταν ιδανικός. Άργησαν να βρουν τις ισορροπίες τους. Ο Φίλιππος ήταν περήφανος, αρσενικό παλαιάς κοπής και δυσκολεύθηκε να περιοριστεί στο δεύτερο ρόλο. Τα φλέρτ, οι εξωσυζυγικές σχέσεις ήταν πιθανότατα ένας τρόπος να επιβεβαιώσει το εγώ του. Κάπου στην πορεία, όμως, το ζευγάρι τα βρήκε.
Το πάθος της Ελισάβετ καταλάγιασε και είδε με επιείκεια και τις αδυναμίες του. Αποδέχθηκε και τη μητέρα του, την πριγκίπισσα Αλίκη. Η Αλίκη ζούσε στην Ελλάδα ήδη από την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και προσέφερε σημαντικό φιλανθρωπικό έργο τόσο στη διάρκεια της Κατοχής όσο και στις δεκαετίες που ακολούθησαν. Η Ελισάβετ κατανόησε και τη δύσκολη παιδική και εφηβική ηλικία, που άφησε ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή του. Εκείνος με τη σειρά του, από αντιδραστικός σύζυγος μετατράπηκε στον προστάτη της. Αν και δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα τρυφερός είχε έναν μοναδικό τρόπο να της εκφράζει την αγάπη του. Το σημαντικότερο είναι ότι συνειδητοποίησε απόλυτα το καθήκον του και τον ρόλο του.
Ζούσε για να την στηρίζει και αυτό ήταν κάτι που επαναλάμβανε σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Μαζί πέρασαν τα σκάνδαλα που έπληξαν τη μοναρχία, όπως το διαζύγιο Καρόλου – Νταϊάνας και ο πρόωρος θάνατος της τελευταίας. Κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι ότι ο Φίλιππος στήριξε τη Νταϊάνα στο διαζύγιο. Καθ’ όλη τη διάρκεια του γάμου της νύφης του με το γιό του δεν είχε ιδιαίτερες σχέσεις μαζί της. Η ίδια, μάλιστα, είχε παραπονεθεί ότι ήταν συχνά απότομος και αγενής μαζί της. Στο τέλος, όμως, τα έβαλε με τον γιό του και το ασίγαστο πάθος του για την Καμίλα, την οποία επίσης αντιπαθούσε.
Δεν είναι μυστικό ότι οι σχέσεις του με τον πρωτότοκο γιό του δεν ήταν πάντα αγαστές. Τον θεωρούσε αδύναμο, δυσκολευόταν να κατανοήσει τα γούστα και τα ενδιαφέροντά του. Τον είχε κατηγορήσει και για έλλειψη ευθύνης απέναντι στον θρόνο. Ο Φίλιππος ήταν ανέκαθεν πιο σκληροτράχηλος από τον Κάρολο και μονίμως η Ελισάβετ προσπαθούσε να τα βρεί στους δύο. Παρ’ ότι όσοι τον γνώρισαν τον χαρακτήρισαν αλαζόνα και απόμακρο, εκείνοι που τον γνώριζαν καλύτερα ισχυρίζονταν ότι ήταν πάντα έτοιμος να παραδεχτεί τα λάθη του και να ζητήσει συγνώμη για αυτά. Εκτός από το κυνηγι λάτρευε και τη τζαζ μουσική.
Το παρατσούκλι της μητέρας του για εκείνον ακόμα και όταν μεγάλωσε ήταν «Μπαμπίκινς». Κάτι που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ποτέ ήταν το χαμό της αδερφής του Σεσίλ, του συζύγου της και των δύο γιών τους σε αεροπορικό δυστύχημα το 1937. Επί δεκαετίες κουβαλούσε πάνω τους ένα κομματάκι από τα συντρίμμια του αεροσκάφους. Στις οικογενειακές μαζώξεις έφτιαχνε σε όλους τους παρεβρισκόμενους το κοκτέιλ του: «Πρίγκιπας Φίλιππος Μαρτίνι». Η συνταγή είναι απλή: ανακατεύεις το βερμούτ με μια φέτα λεμόνι και μια άλλη μικρή ποσότητα βερμούτ με πάγο. Προσθέτεις τζιν με πάγο, το αφήνεις για 10 λεπτά να κρυώσει και το σερβίρεις, χωρίς τον πάγο.
Παρά την ηλικία του, την καταβεβλημένη υγεία του και το γεγονός ότι ο θάνατός του ήταν λίγο πολύ αναμενόμενος, η ζωή της Ελισάβετ δεν θα είναι ποτέ η ίδια. Όσα χρόνια θα ζήσει, θα νιώθει μοναξιά και λύπη για την απώλεια του ανθρώπου που τη συνόδευσε σχεδόν σε όλη της τη ζωή. «Δεν θυμάμαι και πολλά πριν μπει ο Φίλιππος στη ζωή μου», λέγεται να είχε πει.