Το ότι η κα Ρεπούση έχει κάνει διδακτορικό στην ιστορία και είναι καθηγήτρια ιστορίας και ιστορικής εκπαίδευσης φαντάζει ξένο με τις… απόψεις της, τις οποίες δε διστάζει να προβάλλει με κάθε ευκαιρία στα μέσα ενημέρωσης αλλά και οι οποίες καταρρίπτονται από τα ήδη υπάρχοντα ιστορικά δεδομένα.
Εμμένει στις απόψεις της η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, Μαρία Ρεπούση ότι δηλαδή δεν τελέστηκε ποτέ γενοκτονία των Ελλήνων. Η πρόσφατη ανάρτησή της στο λογαριασμό της στο twitter, ξεσήκωσε για ακόμη μία φορά θύελλα αντιδράσεων. «Αντί σχολίου για την τροπολογία των βουλευτών της ΝΔ, παραπέμπω στο Α. ΛΙΑΚΟΣ: Βγάλτε τους νεκρούς από τη ζυγαριά!», έγραψε η βουλευτής. Θυμίζουμε πως το εν λόγω δημοσίευμα του καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνη Λιάκου, αναφέρεται ότι ο ιστορικός δεν είναι δικαστής και τίθεται το ερώτημα «με ποια κριτήρια ονομάζεται μια μαζική εξόντωση γενοκτονία;». Πιο συγκεκριμένα, ο καθηγητής αναφέρει μεταξύ άλλων ότι το ζήτημα δεν είναι αν η διαδικασία της εξόντωσης έχει ως θύματα αμάχους χωρών που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση ή η μελετημένη εξόντωση πληθυσμών με κριτήριο τη φυλή ή το θρήσκευμα. Ο καθηγητής επισημαίνει επίσης ότι ένα γεγονός δεν συνιστά από μόνο του γενοκτονία αλλά «ονομάζεται εκ των υστέρων έτσι, κάτω από συγκεκριμένες νομικοπολιτικές προϋποθέσεις που αφορούν το παρόν της αναγνώρισης και όχι το παρελθόν της διάπραξης. Η γενοκτονία δηλαδή δεν είναι ένα “αντικειμενικό γεγονός”. Η χρήση του όρου εξαρτάται από το ποιες συνέπειες επιδιώκουμε να έχει ο τρόπος που αναφερόμαστε στο γεγονός».
Για το συγκεκριμένο ωστόσο γεγονός, της γενοκτονίας των Ελλήνων, έχουμε ευτυχώς ακόμη επιζώντες που μπορούν να περιγράψουν με ανατριαχιαστικές λεπτομέρειες τα τεκταινόμενα της εποχής. Και είναι γνωστό, ότι οι μαρτυρίες των εμπλεκομενων σε ένα γεγονός, οι φωτογραφίες, τα ιστορικά ντοκουμέντα, είναι και αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη βαρύτητα. Το ερώτημα όμως που δημιουργείται είναι: γιατί τόσο μένος για ο,τιδήποτε ελληνικό;
Η κα Ρεπούση έχει πολλές φορές εκφράσει τις απόψεις της για θέματα που αφορούν στην ελληνική ιστορία, στην πολιτιστική μας κληρονομιά, στην εθνική μας ταυτότητα. Δεν είναι ένα – δύο σχόλια, αλλά αμέτρητα και για πολλά θέματα. Έχει αποκαλέσει τα αρχαία ελληνικά “νεκρή γλώσσα”. Έχει κάνει έκκληση να μη διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά στο Λύκειο αλλά να διδάσκονται από μετάφραση. Έχει ζητήσει να διδάσκονται προαιρετικά και μόνο για τους μαθητές που ακολουθούν μαθήματα κλασικής παιδείας. Έχει επίσης αιτηθεί να μη διδάσκονται ούτε τα θρησκευτικά, να μη γίνεται πρωϊνή προσευχή στο σχολείο και να μην εκκλησιάζονται τα παιδιά. Έχει πει για τις μαθητικές παρελάσεις, αμφισβητώντας το λόγο ύπαρξή τους, ότι ένας θεσμός που προέρχεται από τον Ιωάννη Μεταξά, δεν υπάρχει σε άλλες χώρες – τουλάχιστον στις άλλες χώρες της ΕΕ, όπως έχει επισημάνει χαρακτηριστικά. Έχει αποκαλέσει τον συμβολισμό των στρατιωτικών παρελάσεων ως “μιλιταριστικό”. Έχει πει ότι στον Πόντο δεν έγινε γενοκτονία και ότι στη Σμύρνη υπήρξε απλώς ένας “συνωστισμός”. Σε παλαιότερο μάλιστα άρθρο που δημοσίευσε, περιγράφει τα υπάρχοντα κυπριακά βιβλία ιστορίας ως καθεστωτικά και παρουσιάζει τους αγνοούμενους ως… χαμένους. Δεν έχει τέλος ο κατάλογος αυτός…
Τα σχόλια περιττεύουν. Άλλωστε ο καθένας είναι υπεύθυνος για το όσα λέει, πράττει και πιστεύει. Το τί λένε όμως άτομα που εκπροσωπούν τη χώρα, άτομα που οι απόψεις τους ακούγονται στο εξωτερικό, είμαστε υπεύθυνοι πρωτίστως εμείς, και κανένας άλλος, που τους δίνουμε αυτό το βήμα.