Του Δημοσθένη Στεφανίδη*
Σύμφωνα με τα δεδομένα της ιατρικής επιστήμης το ύψος του ανθρώπου μειώνεται από το πρωί μέχρι το βράδυ (κατά την κατάκλιση) κατά 1-3 εκατοστά.
Συνεπώς, η σχετική μέτρηση του αναστήματος του υποψηφίου, υπό την προϋπόθεση ότι υπολείπεται, εντός της διακύμανσης αυτής, του ελαχίστου απαιτουμένου ορίου, θα πρέπει, σωρευτικά, να γίνεται στις πρωινές ώρες της ημέρας και όχι κατά τη μεσημβρινή ή απογευματινή κατά τις οποίες το ύψος του ανθρώπου υφίσταται.
Ηοδοτόμος επί της διάστασης της προβληματικής αυτής είναι η υπ’ αριθμ. 2096/2000 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (στο εξής «ΣτΕ»), η οποία αφορούσε σε απόκλιση ύψους υποψηφίου κατά 1 εκατοστό του μέτρου του απαιτουμένου (1,69 έναντι 1,70 αντίστοιχα, με προηγούμενη μάλιστα μέτρησή του κατά 2 εκατοστά υψηλότερη του απαιτουμένου), στην οποία σημειώθηκε ότι:
«8….ενόψει της διαπιστωθείσης οριακής διαφοράς (κατά ένα εκατοστό του μέτρου) του αναστήματος του εκκαλούντος από το οριζόμενο στο άρθρο 1 παρ. 1 περ. δ του Π.Δ. 170/1996, το οποίο μάλιστα, όπως προκύπτει από την ίδια την ως άνω πράξη, είχε μόλις πρό ολίγων μηνών προσδιορισθεί κατά 3 εκατοστά υψηλότερο, αλλά και του γεγονότος ότι, σύμφωνα με τα δεδομένα της ιατρικής επιστήμης (βλ. σχετ. το από 23-12-1999 έγγραφο προς το Δικαστήριο του Διευθυντή της Α Ορθοπεδικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών αναπληρωτή καθηγητή Κ. Στάμου), το ύψος του ανθρώπου μειώνεται από το πρωί μέχρι το βράδυ (κατά την κατάκλιση) κατά 1-3 εκατοστά, έπρεπε να προκύπτει σαφώς από το πιο πάνω πρακτικό της επιτροπής επανεξέτασης του ύψους των δοκίμων πυροσβεστών ότι το ανάστημα του εκκαλούντος μετρήθηκε επανειλημμένα και επαληθεύθηκε ότι ανερχόταν πράγματι σε 1,69 μ. και, περαιτέρω, ότι οι σχετικές μετρήσεις δεν έλαβαν χώρα σε ώρες της ημέρας κατά τις οποίες το ύψος του ανθρώπου, κατά τα προεκτεθέντα, υφίσταται μείωση…».
Καταληκτικά, στην απόφαση 132/2013 (ημ. 11.2.2013) του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Άλλωστε, στις περιπτώσεις όπου διαπιστώνεται ότι το σωματικό ανάστημα του υποψηφίου υπολείπεται οριακά έναντι του οριζόμενου ως ελάχιστου, αρκεί απλώς, όπως παγίως γίνεται δεκτό από τη νομολογία (βλ. ΣΕ 2096/2000, 4103/2001, ΔΕφΑθ 13/2011, 35/2010, 235/2009 κ.ά.), το αρμόδιο όργανο να βεβαιώνει ότι προέβη σε επανειλημμένες μετρήσεις που δεν έλαβαν χώρα σε ώρες της ημέρας κατά τις οποίες το ανάστημα του ανθρώπινου σώματος υφίσταται ενδεχομένως παροδική μείωση, όπως δέχεται η ιατρική επιστήμη».
*Δικηγόρος