Μάλλον φάσκει και αντιφάσκει η ελληνική κυβέρνηση καθώς από τη μία αποφασίζει την ποινικοποίηση της άρνησης των γενοκτονιών, από την άλλη κλείνει για τους ερευνητές το τμήμα του αρχείου που αναφέρεται στη γενοκτονία των Αρμενίων από τους Νεότουρκους, το 1915. Η αντίφαση αυτή στις κυβερνητικές αποφάσεις αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις αν ληφθεί υπόψη ότι σε λίγους μήνες είναι η επέτειος ενός αιώνα από το σημαντικότατο αυτό ιστορικό γεγονός.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Τάσου Κωστόπουλου στην “Εφημερίδα των Συντακτών”, μετά από αίτημά του προς το Ιστορικό Αρχείο του ΥΠΕΞ για να μελετήσει την ελληνική προξενική αλληλογραφία τη σχετική με την γενοκτονία των Αρμενίων με σκοπό τη σύνταξη ιστορικού άρθρου η απάντηση ήταν αρνητική. Η δικαιολογία ήταν ότι το αρχείο βρίσκεται προσωρινά υπό δέσμευση λόγω ψηφιοποίησής του αλλά και ότι ο ερευνητής υποχρεούται να προσκομίσει περίληψη που ορίζει το πλαίσιο έρευνάς του.
Οι απορίες οι οποίες δημιουργούνται είναι αφενός μεν γιατί αποφασίστηκε να ψηφιοποιηθεί το αρχείο , λίγους μόνο μήνες πριν την μεγάλη επέτειο των 100 χρόνων από τη σφαγή των Αρμενίων, αφετέρου από πότε καταστρατηγείται αυθαίρετα ένας νόμος του κράτους. Να θυμίσουμε ότι σε αυτή τη χώρα, τουλάχιστον σύμφωνα με το Σύνταγμά της, η έρευνα είναι ελέυθερη και η δε ανάπτυξη και προαγωγή της συνιστά υποχρέωση του Κράτους. Και για να ακριβολογούμε:
άρθρο 16, παράγραφος 1 του Συντάγματος:
1. H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Kράτους. H ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.