Οι φετινοί εορτασμοί για την εργατική Πρωτομαγιά, όπως και οι προηγούμενοι των τελευταίων ετών, βρίσκουν τους λαούς της Ευρώπης σε μία περίοδο σκληρής και επώδυνης δοκιμασίας. Τη δοκιμασία αυτή τη βιώνουν πιο έντονα τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα και ιδιαίτερα το εργατικό κίνημα.
Κατεδάφιση θεσμών κοινωνικής πρόνοιας, ακύρωση συλλογικών εργασιακών συμβάσεων, μικρότερη σύνταξη. Περισσότερη δουλειά για λιγότερα λεφτά. Άνεργοι επιστήμονες, νέοι άνθρωποι οδηγούνται στη μετανάστευση. Εργασιακή επισφάλεια. Στις εύκολες και εύπεπτες απαντήσεις για την κρίση: φταίει ο μετανάστης που μας πιάνει τις δουλείες, φταίει ο ξένος που αυξάνεται το έγκλημα. Φταίει ο τεμπέλης νοτιοευρωπαίος και ο ανεπαρκής δημόσιος υπάλληλος.
Η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας της. Εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται αποκλεισμένοι από τα στοιχειώδη που εξασφαλίζουν μία αξιοπρεπή διαβίωση. Η ανάγκη για να αλλάξει πορεία είναι επιβεβλημένη. Να αλλάξει η πιο άδικη πολιτική, αυτή της λιτότητας, που εξαθλιώνει τους λαούς όσο ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη ιστορία. Ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε μία πιο ανθρώπινη κοινωνία. Της εργασίας, της αλληλεγγύης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της συνεργασίας.