Ερίζουν πάνω από το πτώμα, της κοινωνικής τους αναλγησίας…

Το πόρισμα για τον αδόκητο χαμό του 15χρονου Στυλιανού δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία και ούτε αποτελεί βάλσαμο. Δεν έπρεπε ωστόσο, όχι μόνο από σεβασμό στη μνήμη ενός παιδιού, αλλά από πραγματική σοβαρότητα, να αποτελέσει πεδίο σφοδρής – με απίστευτες εκφράσεις μάλιστα – πολιτικής αντιπαράθεσης.

Σε αυτό το κράτος πιάσαμε πάτο. Γενικά και οριζόντια. Σε αυτό το κράτος καταντήσαμε διαχειριστές των προβλημάτων αντί προμηθείς και έτοιμοι να σπάσουμε αυγά. Και τελικά έχουμε το θράσος να μιλούμε, να φωνασκούμε, να ψάχνουμε οφέλη, ακόμη και πάνω από πτώματα.

Σιωπή, αποφάσεις και δουλειά…

Όλοι έχουν ευθύνη. Εσύ, εγώ, ο δίπλα μας, ο γείτονας, ο άγνωστος. Όταν ένα παιδί φωνάζει για βοήθεια με το δικό του τρόπο δεν πρέπει να επικρατεί ο αδάμαστος Κυπριακός «κρυψοπερακισμός».

Φταίει το σύστημα; Ναι. Ποιος όμως το συντηρεί, το τροφοδοτεί ως έχει; Ποιος αλήθεια αγνοεί τα κενά, τις αδυναμίες, τα σάπια μήλα που το κατατρών εκ των έσω. Όλοι.

Μήτε Αριστεροί, μήτε δεξιοί, μήτε κεντρώοι.

Ακούστε το στεντόρεια. ΟΛΟΙ.

Δεν μπορείς κυρία Ζέτα μου να μην αναλαμβάνεις την ευθύνη για ένα σύστημα του οποίου ηγείσαι εφτά χρόνια. Και δεν σημαίνει παραίτηση η πολιτική ευθύνη. Μπορεί να σημαίνει ένα σημαντικότατο για την οικογένεια και την κοινωνία ως θεσμό ένα απλό mea culpa.

Αγαπητό μου ΑΚΕΛ. Χάσατε την μπάλα. Δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν είναι κάθε θέμα της επικαιρότητας γήπεδο αποκόμισης πολιτικού οφέλους; Πολλώ δε μάλλον, δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ το κάθε θέμα, ευκαιρία να ροκανίσετε την αξιοπιστία της όποιας κυβέρνησης. Που έχει ένα εκατομμύριο λάθη ναι. Αλλά δεν είναι όλα κεντρικά και συλλογικά.

Οι κυβερνήσεις λύνουν διαπιστωθέντα προβλήματα. Γι’ αυτό χρειάζονται. Όχι για να διοικούν ένα καράβι που δεν έχει θέματα. Τότε δεν θα θέλαμε κυβερνήσεις. Τα καταφέρνουμε και μόνοι μας.

Σιωπή λοιπόν επιβάλλεται από όλους. Σιωπή, απόφαση και με τα μούτρα στη δουλειά.

Για να αλλάξουμε το σύστημα, να βελτιώσουμε τις διαδικασίες, να αποβάλουμε τα σάπια μήλα, να δούμε άσπρη μέρα. «Για να κάνεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά». Όχι όμως με… λερωμένα χέρια. Και δυστυχώς οι πλείστοι τέτοια έχετε, λίγο ή πολύ

Υ.Γ. Η τραγωδία μας παίρνει μυθικές διαστάσεις. Απέργησαν γιατί οι ελεγχόμενοι από το πόρισμα συνάδελφοι τους τέθηκαν σε διαθεσιμότητα. Γαργάρα τα πορίσματα, γαργάρα οι ευθύνες, γαργάρα ότι φταίνε για μια αθώα ψυχή.

Συνδικαλισμός. Εύγε.Εύγε για το επίπεδο δάπεδο. Την αναλγησία την εκτοξεύετε σε δυσθεώρητα ύψη. Ντροπή σας.

Μ. Χρίστου