Αντισυνταγματική έκρινε σήμερα το Ανώτατο Δικαστήριο τη νομοθεσία με την οποία συμπεριλαμβάνονται οι Δικαστές στον κατάλογο όσων οι μισθοί θα υποστούν αποκοπές συνεπεία της οικονομικής κρίσης, σημειώνοντας ταυτόχρονα την ικανοποίησή του για την εκφρασθείσα πρόθεση πλείστων εκ των Δικαστών να προχωρήσουν σε εθελοντική εισφορά.
Στην απόφασή του το Ανώτατο, απέρριψε τη θέση του Γενικού Εισαγγελέα Πέτρου Κληρίδη ότι η εν λόγω νομοθεσία αποτελούσε φορολογία.
Απέρριψε επίσης την επίκλησή του περί δικαίου της Ανάγκης.
«Δυσκολευόμαστε στην παρούσα περίπτωση να αντιληφθούμε πως η ανάγκη περίληψης ενός σχετικά μικρού αριθμού ατόμων στη συμμετοχή ανάληψης των βαρών που προκλήθηκαν από τη δυσμενή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το κράτος, είναι σημαντικότερη της ανάγκης διαφύλαξης της ανεξαρτησίας και της αμεροληψίας της δικαστικής εξουσίας», αναφέρει η απόφαση.
Αυτός, υπογραμμίζει το Ανώτατο στην απόφασή του είναι και ο σκοπός της εν λόγω Συνταγματικής πρόνοιας, που αποτελεί «θέμα υψίστης σημασίας δημοσίου συμφέροντος».
Την ίδια ώρα η απόφαση σχολιάζοντας την προφορική αγόρευση του κ. Κληρίδη αναφέρει ότι «δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το ότι ο Γενικός Εισαγγελέας ανάλωσε τα πρώτα τριάντα λεπτά της προφορικής του αγόρευσης σε μια ομιλία χείμαρρο, που ήταν πλήρης συναισθηματικών τοποθετήσεων αλλά φτωχή σε νομικά επιχειρήματα».
Στην ουσία, προστίθεται στην απόφαση, «ήταν ένας ισχυρισμός ότι, στη δεινή οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η πατρίδα μας, υπό την πίεση της οποίας πρέπει όλοι οι πολίτες να συνεισφέρουν αναλόγως των δυνάμεών τους, οι καλοπληρωμένοι δικαστές αρνούνται να το πράξουν, για να αποφύγουν την αποκοπή ευτελών, κατά την άποψή του, ποσών από την ψηλή αντιμισθία τους».
Εκφράζεται η θέση ότι «το λιγότερο που μπορούμε να πούμε, είναι ότι η επίθεση αυτή κατά των Αιτητών ήταν άδικη, καθ’ ην στιγμή όλοι δήλωναν ότι σκοπός τους ήταν η διαφύλαξη των συνταγματικών επιταγών και οι πλείστοι από αυτούς δεσμεύονταν ότι, οποιαδήποτε και αν ήταν η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, θα έκαναν εθελοντικά την εισφορά που τους αναλογούσε».