Ο Δικηγορικός Σύλλογος Κερύνειας πραγματοποίησε εκδήλωση προς τιμήν του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας κ. Γιώργου Σαββίδη.
Κατά την εκδήλωση ο Γενικός Εισαγγελέας προέβη στον ακόλουθο χαιρετισμό:
«Εκ προοιμίου, θέλω να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Κερύνειας, τον φίλο Χριστόδουλο Ταραμουντά, καθώς και τα μέλη του Συμβουλίου του Συλλόγου για την ευγενική τους σκέψη που αποτέλεσε την αφορμή της σημερινής εκδήλωσης. Δεν σας κρύβω πως νιώθω συγκινημένος, αφενός, γιατί σήμερα είδα ξανά φίλους, άτομα τα οποία συνάντησα τελευταία φορά πριν από κάμποσα χρόνια, και αφετέρου, για την τιμή που μου κάνετε αλλά και για τις θύμισες που η πρωτοβουλία σας μου ξύπνησε.
Θύμισες από την Κερύνεια μας, που για μένα αποτελούν τις πρώτες εμπειρίες και αναμνήσεις της ζωής μου. Τα πρώτα παιδικά χρόνια, τα αθώα εκείνα παιδικά χρόνια, που όσο αγνά κι ανόθευτα και αν ήταν, τρόπον τινά αναγκαστήκαμε να τα καταχωνιάσουμε κάπου βαθιά στο χρονοντούλαπο της μνήμης γιατί πονούν.
Δεν είναι σχήμα λόγου λοιπόν να πω ότι αυτό το συναπάντημά μας είναι για μένα ένα νοερό ταξίδι επιστροφής στη γη της Κερύνειας, στη λατρεμένη γη της Κερύνειας. Ήμουν 3 χρόνων όταν ο πατέρας μου μετατέθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Κερύνειας οπόταν και μετοικήσαμε στη θαλασσοφίλητη πόλη. Θυμάμαι το σπίτι μας που βρισκόταν δίπλα από το μικρό εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, το πρώτο μου σχολείο -το Δημοτικό της Κερύνειας- όπου εκεί φοίτησα μέχρι την Γ’ Τάξη του Δημοτικού και τους πρώτους φίλους που έκανα, τις βόλτες τα απογεύματα της Κυριακής κατά μήκος του γραφικού λιμανιού και του Κάστρου, το πόσο ανέμελα «όργωνα» με το ποδήλατο μου τα στενά και ότι, μαθητής ακόμη του Δημοτικού, κυκλοφορούσα μόνος μου στις γειτονιές.
Θυμάμαι ακόμα την «Τρυπητή» που έβγαζε από την παλιά πόλη στο λιμανάκι, τους πραματευτάδες και τον κόσμο που μαζευόταν εκεί τη μεγάλη Γιορτή του Κατακλυσμού και το γήπεδο του Πράξανδρου. Την ΠΑΕΚ που μεσουρανούσε στην καλαθόσφαιρα και την ποδοσφαιρική της ομάδα που σήμερα, με την άνοδό της στην Α’ Κατηγορία Ποδοσφαίρου, μας έκανε όλους ιδιαίτερα υπερήφανους.
Θυμάμαι ακόμα την πλατεία της 28ης Οκτωβρίου, την Πλατεία των Δικαστηρίων όπως την λέγαμε τότε, και το δίπατο Επαρχιακό Δικαστήριο με τις πολλές καμάρες που μου είχαν κάνει εντύπωση όταν τις πρωτοείδα μικρό παιδί.
Εποχές άλλες, διαφορετικές, με έντονες αναμνήσεις από την πόλη να έχουν γαλουχήσει το ανάγιωμά μου, αφού ζήσαμε εκεί για έξι χρόνια. Εκεί έζησα, όπως όλοι οι Κερυνειώτες και οι άλλοι κάτοικοι της περιοχής, τις δύσκολες στιγμές της τουρκοανταρσίας του 1963-64 και τις μάχες του Αγίου Ιλαρίωνα, και θυμάμαι έντονα τον φόβο όλων μας όταν έγινε η κατάληψη της κορυφογραμμής του Αγίου Ιλαρίωνα, από τα Υψώματα της Άσπρης Μούττης μέχρι και του Προφήτη Ηλία, από τους στασιαστές Τούρκους και Τουρκοκύπριους, αλλά και τη σθεναρή αντίσταση των κατοίκων των γύρω χωριών.
Δεν είναι λοιπόν υπερβολή να ξαναπώ πως είμαι σήμερα ενώπιον σας διάχυτος από συναισθήματα και πλημμυρισμένος από τις μνήμες και τις θύμισες. Τούτη τη στιγμή θαρρώ πως ο χρόνος σταμάτησε σε μιαν αυλή ενός σπιτιού, του δικού μου σπιτιού, με τα ασπρόρουχα της μάνας μου να ανεμίζουν απλωμένα και τ’ αγέρι να μεταφέρει την άλμη της θάλασσας, την ευωδία των ζιμπουλιών και το χρώμα των κυκλάμινων του Πενταδακτύλου.
Αυτά κρατώ και θα κρατώ πάντοτε στη ψυχή μου.
Κύριε Ταραμουντά,
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Σας ευχαριστώ ξανά για την τιμή που μου κάνετε, όντας βαθύτατα συγκινημένος για τα όσα με την πρόσκλησή σας μου χαρίσατε. Να είστε όλοι καλά και με υγεία πάντοτε.
Συνεχίστε να κρατάτε ψηλά το λάβαρο του Δικηγορικού Συλλόγου Κερύνειας και εύχομαι πως σύντομα θα μας αξιώσει ο Θεός να πάμε στην Κερύνεια σε μια επανενωμένη Κύπρο.»