Γιατί ο Πρόεδρος αναπέμπει τα Νομοθετήματα αφού εκτιμά ότι οι δανειολήπτες προστατεύονται

Δηλώσεις του μέλους της γραμματείας της Συμμαχίας Πολιτών, Στέλιου Στυλιανού:

Ας είναι διπλά προστατευμένοι αυτοί που είναι ήδη θύματα της κρίσης, των λανθασμένων αποφάσεων της Κυβέρνησης και της κακοδιαχείρισης των Τραπεζιτών

O Πρόεδρος της Δημοκρατίας εμφανίζεται να νοιάζεται για τους δανειολήπτες και καλεί τα κόμματα σε συναίνεση. Όπως αναφέρει στην επιστολή του, εκτιμά ότι οι δανειολήπτες προστατεύονται έτσι κι αλλιώς από το Νομοσχέδιο περί Εκποιήσεων.

Αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, είναι παράδοξο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να αναπέμπει Νομοθετήματα που απλά δημιουργούν πλεονασμό της προστασίας των δανειοληπτών. Τι το κακό υπάρχει στο να είναι διπλά προστατευμένοι αυτοί που είναι ήδη θύματα της οικονομικής κρίσης, των λανθασμένων αποφάσεων της Κυβέρνησης και της κακοδιαχείρισης των Τραπεζιτών;

Αν στόχος όλων των πολιτικών δυνάμεων και της Κυβέρνησης Αναστασιάδη είναι η προστασία των δανειοληπτών, τότε αντί να προκαλείται πολιτική αναστάτωση με τις αναπομπές και τις παραπομπές, είναι φρονιμότερο να αποδεχθεί με πνεύμα συναίνεσης τις Νομοθεσίες.

Αν στόχος όλων ήταν η προστασία των δανειοληπτών, τότε θα έπρεπε να είχαν γίνει αποδεχτές οι τροπολογίες που είχε καταθέσει η Συμμαχία Πολιτών, με τις οποίες δημιουργείτο ένα πραγματικό δίχτυ προστασίας προς τις ευάλωτες ομάδες των πολιτών και τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις.

Με γνώμονα πάντοτε την προστασία των πολιτών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ως Συμμαχία Πολιτών επαναλαμβάνουμε ότι:
πρώτο: θα πρέπει να ψηφιστεί τροποποίηση επί του Νόμου για τις Εκποιήσεις που να αναστέλλει την εφαρμογή του για την κύρια κατοικία μέχρι τη ψήφιση του Νόμου Αφερεγγυότητας και να διασυνδέει τις εκποιήσεις με την υποχρέωση των Τραπεζών να προβαίνουν πρώτα σε αναδιάρθρωση των δανείων.

Δεύτερο: ο Πρόεδρος πρέπει να εγείρει το όλο ζήτημα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, υποδεικνύοντας στους αρχηγούς κρατών και Κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι με τρεις αποφάσεις του Eurogroup και της Τρόικα, η Κύπρος, έχασε σε ένα χρόνο, ποσό που ισοδυναμεί με το 100% του ΑΕΠ της, ζητώντας αντίστοιχη οικονομική στήριξη (όχι σε δάνεια) από τα διάφορα Ευρωπαϊκά Ταμεία.