Δήλωση του Εκπροσώπου Τύπου του ΑΚΕΛ, Στέφανου Στεφάνου, για τη συνέντευξη του Προέδρου της Δημοκρατίας στην εφ. «Πολίτης»
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε ακόμα μια συνέντευξή του, αντί να δώσει πειστικές και ξεκάθαρες απαντήσεις, όπως επιβάλλουν οι συνθήκες και τα δεδομένα, προκαλεί ερωτηματικά και στέλνει λανθασμένα μηνύματα εντός και εκτός Κύπρου για τις προθέσεις και την πολιτική της ελληνοκυπριακής πλευράς για τη λύση του Κυπριακού.
Προς τεκμηρίωση της πιο πάνω διαπίστωσής μας, και χωρίς να είμαστε εξαντλητικοί, παραθέτουμε τέσσερα σχόλια για τη συνέντευξη του Προέδρου της Δημοκρατίας στην εφ. «Πολίτης».
1. Ο Πρόεδρος ξανά επιβεβαιώνει ότι είναι έτοιμος να συζητήσει και πέραΝ της λύσης διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Δεν μπορεί αλλιώς να ερμηνευτεί η θέση του Προέδρου ότι πρέπει «να προβληματιστούμε σε περίπτωση αδιεξόδου». Η διχοτόμηση, ανεξαρτήτως μορφής, δεν αποτελεί επιλογή, είναι επικίνδυνη για τη χώρα και το λαό μας.
2. Ο Πρόεδρος, με την επιμονή του στα Πρακτικά της 4ης Ιουλίου, στέλνει το μήνυμα στη διεθνή κοινότητα ότι συνεχώς αναζητεί προσχήματα να μην συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις στη βάση του Πλαισίου του ΓΓ του ΟΗΕ. Η συζήτηση για την ημερομηνία του Πλαισίου είναι αχρείαστη από τη στιγμή που ο ΓΓ, κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης στο Κραν Μοντανά, έδωσε εξηγήσεις για το τι εννοεί στα θέματα που ο ίδιος έχει καθορίσει προς διαπραγμάτευση.
3. Η απάντηση του Προέδρου για τον East Med δίνει την εντύπωση ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά ακυρώνει μια από τις πιο σημαντικές συγκλίσεις, η οποία σχετίζεται με τη μια θετική ψήφο που θα έχουν οι Τουρκοκύπριοι στο Υπουργικό Συμβούλιο. Δεν μπορεί από τη μια να δηλώνει ο Πρόεδρος ότι είναι έτοιμος να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις από το σημείο που διακόπηκαν και από την άλλη, να «επανανοίγει» συγκλίσεις.
4. Για ακόμα μια φορά ο Πρόεδρος δεν απαντά στο ερώτημα τι συγκεκριμένα εννοεί με την «αποκεντρωμένη ομοσπονδία». Δεν απαντά, ποιες από τις αρμοδιότητες του κεντρικού κράτους που έχουν συμφωνηθεί –και είναι γνωστό ότι ο Πρόεδρος στις διαπραγματεύσεις επιδίωξε και αύξησε τις αρμοδιότητες του κεντρικού κράτους- είναι έτοιμος να τις αποδώσει στις περιφέρειες της Ομοσπονδίας.
Επιπρόσθετα τούτου, σημειώνουμε ως επικίνδυνη τη συμπερίληψη στη συζήτηση για τις αρμοδιότητες, το θέμα της μιας κυριαρχίας, μιας ιθαγένειας και μιας διεθνούς προσωπικότητας. Τα τρία singles δεν αποτελούν αρμοδιότητες, αλλά ιδιότητες που εξ’ ορισμού υπάρχουν σε ένα κράτος, κανείς δεν μπορεί να τις αποκεντρώσει και ασφαλώς δεν μπορούν να είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης.