ΑΚΕΛ: Οι κυβερνώντες καθόλου δεν πείθουν και προκαλούν τη νοημοσύνη των πολιτών

Σύμφωνα με τον Εκπρόσωπο Τύπου του ΑΚΕΛ Γιώργο Λουκαΐδη, ο οποίος σε δηλώσεις του στη Βουλή σχολίασε τις δηλώσεις για μελλοντική έξοδο στις αγορές σε σχέση με δημοσίευμα των Financial Times, οι κυβερνώντες προκαλούν τη  νοημοσύνη των πολιτών  σε σχέση με τη οικονομία.

Ο κ. Λουκαΐδης σε δηλώσεις του στη Βουλή ανέφερε ότι “η ηγεσία και η κυβέρνηση του Συναγερμού, εναγωνίως προσπαθούν να πείσουν τον λαό μας ότι βιώνουμε μια ιστορία επιτυχίας, ένα νέο θαύμα στην οικονομία”.

Τούτη τη φορά, πρόσθεσε, «το έπραξαν εκμεταλλευόμενοι ένα δημοσίευμα στους Financial Times για μελλοντική έξοδο στις αγορές, με πηγή τους ίδιους τους κυβερνώντες, και ασφαλώς το ΡΙΚ, το οποίο εδώ και καιρό εξελίσσεται σε Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κυβέρνησης Συναγερμού».

Επανέλαβε τη θέση του ΑΚΕΛ ότι οι κυβερνώντες «καθόλου δεν πείθουν, όση προπαγάνδα και όσους μηχανισμούς και αν χρησιμοποιήσουν, αφού ο λαός μας νιώθει στο πετσί του τα `θαυμάσια` και `εξαίρετα` αποτελέσματα της αντιλαϊκής, μνημονιακής πολιτικής της ηγεσίας και της κυβέρνησης του Συναγερμού».

Σύμφωνα με τον ίδιο, «το μόνο που πετυχαίνουν, είναι να προκαλούν τη νοημοσύνη και τα συναισθήματα των πολιτών, των εργαζόμενων, των ευάλωτων ομάδων, των ανέργων, των νοικοκυριών και των μικρο-μεσαίων επιχειρηματιών, που συνεχίζουν να υποφέρουν από την εμμονή της ηγεσίας και της κυβέρνησης Συναγερμού στη σκληρή λιτότητα, στην απορρύθμιση και στην εξυπηρέτηση των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων».

Η Κύπρος, ανέφερε ο κ. Λουκαΐδης, «θα ξανασταθεί στα πόδια της όταν ο λαός μας καταφέρει να σταθεί στα πόδια του». Όταν, πρόσθεσε, «οι δεκάδες χιλιάδες των ανέργων βρουν αξιοπρεπή εργασία και όταν οι εργαζόμενοι ανακτήσουν αξιοπρεπή εισοδήματα και συνθήκες εργασίας».

Όταν, συνέχισε, «οι εκατοντάδες χιλιάδες δυσπραγούντων θα ξεφύγουν από το κλοιό της φτώχειας». Όταν, είπε, «οι νέοι μας πάψουν να μεταναστεύουν κατά χιλιάδες και όταν κλείσουμε τα κοινωνικά παντοπωλεία». Όταν, κατέληξε, «δεκάδες χιλιάδες συμπολιτών μας θα πάψουν να ζουν με τον φόβο απώλειας της κατοικίας ή της μικρής επαγγελματικής τους στέγης».