Σε γραπτή δήλωσή του , ο βουλευτής του ΑΚΕΛ, Άριστος Δαμιανού, για τη σύγκρουση του Προέδρου με τον Γενικό Ελεγκτή, ανέφερε ότι κυβερνώντες, είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να παραδίδουν μαθήματα σεβασμού στους θεσμούς
Στα εφτά και πλέον χρόνια που ο κ. Αναστασιάδης είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχει συγκρουστεί κατά τρόπο θεσμικά απαράδεκτο με όλους σχεδόν τους ανεξάρτητους αξιωματούχους του κράτους. Συγκρούστηκε με τους δύο πρώην διοικητές της Κεντρικής Τράπεζας, εκτοξεύοντας μύδρους και απειλές, καθώς και με τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, το νομικό του σύμβουλο, υποχρεώνοντάς τον κ. Κληρίδη να πει το γνωστό «ντροπή».
Ήταν τότε που ο κ. Αναστασιάδης υπερασπιζόταν ως μάρτυρας τον κ. Ερωτοκρίτου στα Δικαστήρια, την ώρα που η Δημοκρατία τού ασκούσε ποινική δίωξη για πολύ σοβαρά αδικήματα. Ανάλογα πράττει δυστυχώς και με τον Γενικό Ελεγκτή.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη – Συναγερμού έχει πρόβλημα με τον έλεγχο, έχει πρόβλημα με τη διαφάνεια και τη δημόσια λογοδοσία. Εδώ και μέρες καλούμε τον κ. Αναστασιάδη να απαντήσει για τα ταξίδια στις Σεϋχέλλες, για τα χρυσά διαβατήρια και τα ιδιωτικά τζετ και εισπράττουμε σιγή ιχθύος. Ευαγγελίζονται τη διαφάνεια και τον εκσυγχρονισμό αλλά επιλέγουν και επιβάλλουν συσκότιση και αδιαφάνεια.
Αναμφίβολα η σύγκρουση του Προέδρου με τον Γενικό Ελεγκτή μόνο ζημιά προκαλεί. Τόσο στους θεσμούς όσο και στην εικόνα της Πολιτείας. Πόσο μάλλον που χύνει νερό στο μύλο της απαξίωσης της δημόσιας ζωής και απογοητεύει -δικαιολογημένα- τους πολίτες. Στη δική μας αντίληψη, οι αρμοδιότητες του Γενικού Ελεγκτή είναι οριοθετημένες από το Σύνταγμα. Το άρθρο 116 επιτρέπει τον έλεγχο στις δαπάνες του κράτους και στη διαχείριση κρατικών πόρων, με στόχο την αποτροπή διασπάθισης δημόσιου χρήματος. Η κυβέρνηση οφείλει να σέβεται τη θεσμική ανεξαρτησία της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, όπως και της Νομικής Υπηρεσίας. Μια θεσμική ανεξαρτησία που πλήττεται όταν σε αυτές τις θέσεις προορίζονται για διορισμό πρόσωπα που δεν διαθέτουν την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Την ίδια ώρα, ο Γενικός Ελεγκτής δεν πρέπει να εμπλέκεται, άμεσα ή έμμεσα, στις πολιτικές αποφάσεις, ενίοτε υπερβαίνοντας τις αρμοδιότητές του και δίνοντας έτσι το έναυσμα ή το άλλοθι για να αμφισβητείται η θεσμική αμεροληψία του. Βέβαια οι κυβερνώντες, είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να παραδίδουν μαθήματα σεβασμού στου θεσμούς. Επί των ημερών τους πλήττεται καθημερινά η χρηστή διοίκηση ενώ η σύγκρουση συμφέροντος και η διαπλοκή αγγίζουν -δυστυχώς- μέχρι και το ίδιο το Προεδρικό.