Η συζήτηση για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ανέδειξε με απόλυτη σαφήνεια μια βαθιά πολιτική αντίφαση: ενώ κάποια πολιτικά κόμματα και βουλευτές μιλούν για ευθύνη, στην προκειμένη περίπτωση επέλεξαν την υπεκφυγή.
Η κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας τη σοβαρότητα των φαινομένων που τα τελευταία χρόνια εξελίσσονται σε επικίνδυνα και ανεξέλεγκτα περιστατικά, κατέθεσε μια ολοκληρωμένη και επεξεργασμένη νομοθετική πρόταση.
Η αρμόδια Επιτροπή Νομικών, μετά από μήνες αναλυτικής επεξεργασίας και δημόσιας διαβούλευσης, έκρινε ότι το πλαίσιο είναι αναγκαίο, ώριμο και εφαρμόσιμο.
Παρόλα ταύτα, ορισμένα πολιτικά κόμματα και βουλευτές επέλεξαν σήμερα έναn διαφορετικό δρόμο –τη στιγμή που τα ίδια με ανακοινώσεις και δηλώσεις αναδείκνυαν την ανάγκη αντιμετώπισης του ζητήματος.
Η στάση αυτή προκαλεί εύλογα ερωτήματα: αρνούνται ότι υπάρχει ανάγκη ρύθμισης; Θεωρούν ότι η πολιτεία μπορεί να μείνει χωρίς τα αναγκαία εργαλεία; Και κυρίως, πώς θα τοποθετηθούν την επόμενη φορά που θα σημειωθεί τραυματισμός ή εκτροπή; Ποιος θα αναλάβει τότε την ευθύνη;
Η τοποθέτηση όλων των Δήμων, των Κοινοτήτων και της Εκκλησίας υπήρξε ξεκάθαρη: η ρύθμιση είναι απαραίτητη.
Σήμερα τα κόμματα και βουλευτές που καταψήφισαν, ουσιαστικά αγνόησαν τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς όλων και ειδικότερα των φορέων που βιώνουν κάθε χρόνο τη θλιβερή πραγματικότητα.
Η σημερινή αρνητική ψήφος δεν άφησε απλώς μια σοβαρή εκκρεμότητα χωρίς απάντηση. Ουσιαστικά άφησε σε εκκρεμότητα ένα χρονίζων θέμα που θα υπηρετούσε το κοινό συμφέρον ανεπίλυτο.