Πρόσφατα, μια έρευνα του ΡΙΚ κατέγραψε για πρώτη φορά τις σημερινές αντιλήψεις της κοινής γνώμης στην Κύπρο γύρω από το 1974. Η έρευνα έγινε με επιστημονικά κριτήρια και είναι αξιόπιστη, σε αντίθεση με όσες γίνονται για να επηρεάσουν την κοινή γνώμη, αντί να την καταγράψουν.
Επικεντρωνόμαστε σε μερικά ευρήματα της έρευνας. Μεγάλη πλειοψηφία (64%) της κοινωνίας συζητά συχνά για το 1974 μέσα στο σπίτι και στον κοινωνικό περίγυρο. Επιπλέον, το έγκλημα του 1974 είναι τρομακτικό μέσα από τους νεκρούς, αγνοούμενους, βιασθέντα/κακοποιημένα πρόσωπα, τραυματίες, αιχμαλώτους, πρόσφυγες και εκτοπισθέντες. Στο ερώτημα, τι αισθάνεστε για το 1974, τα αισθήματα είναι οργή, αγανάκτηση, απογοήτευση, λύπη, στενοχώρια, ντροπή…. Το μίσος είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο! Ωστόσο, για χρόνια εγχώριοι στρατευμένοι στοχοποιούν τον λαό μας ότι δήθεν «καλλιεργεί μίσος», επειδή αυτή η στρέβλωση της πραγματικότητας, εξυπηρετεί δικές τους πολιτικές κι ατομικές επιδιώξεις κι ειδικά μέσω οργανώσεων-ΜΚΟ που επιζητούν πολιτική επιρροή και χρηματοδοτήσεις. Άλλο εύρημα της έρευνας είναι μια στρέβλωση στο αντίθετο άκρο του πολιτικού φάσματος, με όσους (13%) επιδιώκουν να «ξεπλύνουν» την προδοσία από τους υπαίτιους του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974, -την Χούντα των Αθηνών με τα εγχώρια όργανά της-, επιρρίπτοντας την ευθύνη στον στόχο του πραξικοπήματος που ήταν ο Πρόεδρος Μακάριος! Η ίδια «ιδεολογική» πατριδοκαπηλία υπάρχει και στο Ευρωκοινοβούλιο, που πλήττει το ηθικό πλεονέκτημα της Κύπρου. Έτσι, έχουμε δύο διαστρεβλώσεις εις βάρος της πατρίδας και της ιστορικής αλήθειας, για τα οποία ευτυχώς η συντριπτική πλειοψηφία έχει ορθή ιστορική γνώση.
Στρεβλώσεις έχουμε και για το σήμερα:
α) Εγχώριοι διαστρέβλωσαν το προτεινόμενο μνημείο για τα θύματα της τουρκικής εισβολής στο Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο παρουσίασαν ψευδώς ως μνημείο «αποκλειστικά για τους Ελληνοκύπριους αγνοούμενους». Τόση ιεροσυλία για ένα τόσο ιερό θέμα…
β) Για τις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό στο Κραν Μοντανά, έχουμε τα πρακτικά του ΟΗΕ και τους παρόντες σε όλες τις συναντήσεις μαζί με τον τότε Πρόεδρο, όπως οι Α. Μαυρογιάννης και Ν. Κοτζιάς, οι οποίοι έκτοτε καταδεικνύουν με συνέπεια ως λόγο κατάρρευσης των διαπραγματεύσεων την απαίτηση της Τουρκίας για επεμβατικά δικαιώματα και κατοχικά στρατεύματα. Όμως, εγχώριοι που δεν ήταν στις τότε συναντήσεις, υιοθετούν την τουρκική εκδοχή.
γ) Στην παρούσα φάση, δεν υπάρχει ούτε ένας αξιωματούχος σε ευρωπαϊκό επίπεδο που να αμφισβητεί την καλόπιστη προσέγγιση του Προέδρου της Κύπρου και της ελληνοκυπριακής πλευράς στο κυπριακό πρόβλημα. Μόνο εγχώριοι εκφράζουν διαφορετική άποψη με αποτέλεσμα την υπονόμευση του Προέδρου και απώτερο την αποδοχή των τουρκικών όρων.
Απέναντι στους εγχώριους «στρατευμένους» των χρηματοδοτήσεων από τη μια και στους πατριδοκάπηλους από την άλλη, οι οποίοι δηλητηριάζουν την συλλογική ιστορική μνήμη του Ελληνισμού και πλήττουν την πατρίδα, στέκει αγέρωχη η Ελένη Φωκά, η δασκάλα του Έθνους, η οποία κράτησε ζωντανή την ελληνική παιδεία στην κατεχόμενη Καρπασία για 23 χρόνια, εν μέσω φρικαλεοτήτων το 1974, που μόνο ο Θεός γνωρίζει. Τις προάλλες, σε εκδήλωση που διοργάνωσα στο Ευρωκοινοβούλιο για το δράμα της Κύπρου, ο πονεμένος της λόγος επιβεβαίωσε το ηθικό πλεονέκτημα της Κύπρου.
Κώστας Μαυρίδης,
Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D)