Για γέλια… μα δυστυχώς για κλάματα…
Ένα μυστήριο που ξεπερνάει κάθε θρίλερ
Το εθνικό μνημόσυνο, μια τελετή ιερή και συγκινητική, κρύβει ταυτόχρονα και μια σειρά από… απρόσμενες προκλήσεις. Πίσω από τα σοβαρά πρόσωπα και τα μελαγχολικά βλέμματα, μια σιωπηλή μάχη διεξάγεται για την κατάκτηση του πολυπόθητου σκάμνου, την τέλεια τοποθέτηση στην πρώτη σειρά και την τιμητική θέση κατάθεσης στεφάνου.
(α) Ο σκάμνος: Ένα σύμβολο εξουσίας και κοινωνικής θέσης
Ο σκάμνος, αυτό το αθώο έπιπλο που υπό άλλες συνθήκες θα φιλοξενούσε τα/τις καλογυαλισμένα/νες μας μοκασίνια/γόβες, μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Η επιλογή του κατάλληλου σκάμνου δεν είναι τυχαία. Είναι μια δήλωση προθέσεων, μια διακριτική αναφορά στην κοινωνική μας θέση ή/και την ιεραρχία στην οποία ανήκουμε. Οι πρώτες σειρές είναι για τους εκλεκτούς, τους ισχυρούς, εκείνους που έχουν το προνόμιο να ακούν τον λόγο του ιερέα από κοντά. Οι υπόλοιποι, αναγκαζόμαστε να ικανοποιηθούμε με θέσεις πιο πίσω, όπου η ορατότητα είναι περιορισμένη και ο κίνδυνος να μας πατήσουν τα πόδια είναι υπαρκτός.
(β) Ο/Η ταξιθέτης/τρια των επισήμων
Ο/Η ταξιθέτης/τρια των επισήμων είναι, ουσιαστικά, ο DJ των σημαντικών εκδηλώσεων – αυτός που αποφασίζει ποιος θα καθίσει δίπλα σε ποιον χωρίς να ανάψουν τα αίματα. Αν και το πόστο είναι «εξαιρετικά τιμητικό» (αφού προσφέρει ευκαιρία για selfie με πολιτικούς!), η δουλειά είναι ένας εφιάλτης πρωτοκόλλου. Φανταστείτε: πρέπει να ισορροπήσουν πολιτικές σκοπιμότητες, προσωπικές φιλίες (τις οποίες, φυσικά, κανείς δεν παραδέχεται) και κοινωνικές ιεραρχίες, λες και παίζουν Tetris με ανθρώπους! Ένα λάθος, και βλέπουν οι ειδήσεις «σεισμό στα πολιτικά δρώμενα της χώρας» αντί για την εκδήλωση. Γι’ αυτό και το πόστο είναι τόσο περιζήτητο, παρόλο που η κρυφή επιθυμία κάποιων είναι απλώς να πάρουν αυτόγραφα από όλους!
(γ) Η κατάθεση στεφάνων
Και φτάνουμε στην κατάθεση στεφάνου, εκεί που το πρωτόκολλο παίρνει φωτιά! Ξέρετε, είναι το σημείο που οι πρωτοκολλάρχες γίνονται ταχυδακτυλουργοί, προσπαθώντας να αποφύγουν τις… διπλωματικές παγίδες. Ποιος θα έχει την τιμή να τιμήσει πρώτος; Ποια οργάνωση θα «κερδίσει» την προσοχή; Κάθε στέφανο έχει τη δική του ιστορία και συμβολισμό, αλλά η σειρά κατάθεσης είναι σαν αγώνας δρόμου, με την ιεραρχία να καθορίζει ποιος θα φτάσει πρώτος στη γραμμή του τερματισμού. Οι υπεύθυνοι της τελετής πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί κι από νάρκη, για να μην πυροδοτήσουν παρεξηγήσεις και να διασφαλίσουν ότι όλα θα κυλήσουν… απρόσκοπτα. Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, ένα στραβοπάτημα εδώ μπορεί να φέρει περισσότερο δράμα κι από σαπουνόπερα!
Καταληκτικά είναι αλήθεια ότι όλο αυτό το σκηνικό με τη μάχη για τον σκάμνο, την ταξιθέτηση των επισήμων, και την κατάθεση στεφάνου μπορεί να μοιάζει με κωμωδία, ειδικά σε ένα εθνικό μνημόσυνο όπου ο σεβασμός συναντά τις… ανθρώπινες αδυναμίες. Ωστόσο, ας μην γελιόμαστε, ο αγώνας για την αναγνώριση είναι μια διαχρονική ανάγκη που εκδηλώνεται ακόμα και στις πιο επίσημες περιστάσεις. Ίσως όμως, κάτω από όλη αυτή την τελετουργία, να κρύβεται μια βαθύτερη ανάγκη για κοινωνική συνοχή – λες και, τελικά, το χιούμορ και η ανάγκη μας να ανήκουμε είναι πολύ πιο ισχυρά από οτιδήποτε μας χωρίζει. Οπότε, ας γελάσουμε με τους εαυτούς μας! Εξάλλου, το χιούμορ είναι η καλύτερη άμυνα ενάντια στην παράνοια της καθημερινότητας.
Στέλιος Οδυσσέως
Εκπαιδευτικός Δημοτικής
Υ.Γ.: Αν βρεθείτε ποτέ σε μια παρόμοια κατάσταση, μην πανικοβληθείτε. Απλά χαμογελάστε και απολαύστε το θέαμα. Και αν τύχει να σας πατήσουν το πόδι, θυμηθείτε: Είναι όλα μέρος του παιχνιδιού!