Απέναντι στην εγχώρια σαβούρα που μας αποπνίγει τελευταίως, σταχυολόγησα μερικά πρόσφατα συμβάντα.
Την περασμένη Κυριακή ήταν το μνημόσυνο του ήρωα της Ζώδιας κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 Νικόλαου Π. Γιάγκου. Ο Νικολής, του Πέτρου και της Χατζημαρίας, ήταν 24 χρονών, γεωργός και δραστήριο μέλος της ΕΟΚΑ. Όταν συνελήφθηκε από τους Άγγλους. γνώριζε που βρισκόταν ο Τομεάρχης Μόρφου και που είχε καταφύγει η ομάδα των ανταρτών που διενήργησε ενέδρα. Στο κολαστήριο των κρατητηρίων στην Λεύκα, τον βασάνιζαν από το πρωί ως το βράδυ. Το σώμα του ήταν κατάμαυρο κι αγνώριστος από τα φριχτά βασανιστήρια όταν τον είδε ο 15χρονος τότε Αντώνης Παπαρευριπίδης, που τον συνέλαβαν κι αυτόν το βράδυ και δεμένους τους οδήγησαν μαζί σε μια ερημική τοποθεσία. Εκεί σαν όρνεα χίμηξαν πάνω τους, ένας Τουρκοκύπριος επικουρικός γνωστός αιμοβόρος βασανιστής, δύο Άγγλοι αξιωματικοί και καμιά δεκαριά Άγγλοι στρατιώτες και τους βασάνιζαν για ώρες, ζητώντας τους πληροφορίες. Δεν είπαν λέξη. Κοντά στα χαράματα, ο Νικολής, το σπλάγχνο του Πετρή και της Χατζημαρίας είχε ξεψυχήσει αλλά το σώμα του ουδέποτε ανευρέθηκε. Τον Αύγουστο του 1974, οι κάτοικοι της Ζώδιας πήραν το δρόμο της προσφυγιάς λόγω της τουρκικής εισβολής. Οι γονείς του ήρωα βρέθηκαν σε ένα παράπηγμα σκεπασμένο με μουσαμάδες κι η μάνα του, η Χατζημαρία γύρισε και ρώτησε τον γέρο Πετρή Γιάγκου:
– «Πετρή, πως θα κάμουμε φέτος το μνημόσυνο του Νικολή μας; …».
Σταυροβούνι 2025….Όπως έχει καθιερωθεί εδώ και χρόνια, την τελευταία Κυριακή του Σεπτέμβρη, κατά την οποία η 33η Μοίρα Καταδρομών μετεγκαταστάθηκε από το κατεχόμενο Μπέλλα Πάϊς Κερύνειας στο Σταυροβούνι, διοργανώνεται μια σεμνή τελετή όπου μνημονεύουμε τα αδέλφια μας που έπεσαν πολεμώντας το 1974 ή και ακόμη αγνοούνται. Εν μέσω της προδοσίας των χουντοπροδοτών, της εγκατάλειψης και της πατριδοκαπηλίας, υπήρξαν μάχες όπου στρατιώτες, επίστρατοι και εθελοντές, μαζί κι οι Καταδρομείς, έπεσαν σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια απόκρουσης της τουρκικής εισβολής του 1974, έναντι του πολυάριθμου Αττίλα και της πολλαπλάσιας δύναμης πυρός και όπλων. Στην τελετή παρέστη η σύζυγος του αείμνηστου Διοικητή της Μοίρας Γ. Κατσάνη από το Σιδηρόκαστρο Μακεδονίας, ο οποίος έπεσε πολεμώντας με τους Καταδρομείς του, όταν κατόπιν επιτυχούς νυχτερινής διείσδυσης στον Άγιο Ιλαρίωνα στον Πενταδάκτυλο, εγκαταλείφθηκαν σε εχθρικό έδαφος. Την σύζυγο του ήρωα Διοικητή συνόδευε ο εγγονός του Γ. Κατσάνη, ο οποίος υπηρετεί τώρα την στρατιωτική του θητεία στην Κύπρο. Επιπλέον, κατά την κατάθεση στεφάνων, ο Καταδρομέας του 1974 Κωνσταντίνος Σαμάρας από το Λιοπέτρι, ο οποίος επέζησε των μαχών, προσήλθε για πολλοστή φορά στην τελετή, αλλά αυτή την φορά για λόγους υγείας ήταν σε αναπηρικό τροχοκάθισμα. Ο Κ. Σαμάρας προχώρησε με το τροχοκάθισμα κι ενώπιον του μνημείου προς τιμήν των πεσόντων ηρώων αδελφών μας, φόρεσε τον πράσινο μπερέ, ανασηκώθηκε από το τροχοκάθισμα, στάθηκε όρθιος και κατέθεσε το δάφνινο στεφάνι χαιρετώντας στρατιωτικά σε στάση προσοχής.
Έτσι τιμούμε τους ήρωες μας που προασπίστηκαν την πατρίδα, την ελευθερία και την δημοκρατία. Έτσι τιμούμε τα αδέλφια μας απέναντι στην σύγχρονη σαβούρα και τις πάσης λογής ερπύστριες της αμνησίας.
Κώστας Μαυρίδης,
Ευρωβουλευτής, ΔΗΚΟ – S&D