Θα ξεκινήσω από το δεδομένο και αυτονόητο: Η ψήφος πρέπει πάντοτε να είναι κατά βούληση. Αυτό επιβάλλεται στις σύγχρονες δημοκρατίες και ιδιαίτερα σε χώρες με αυξημένο μορφωτικό επίπεδο. Δεν αναμένει ο πολίτης – ο πολίτης που σέβεται τον ίδιο τον εαυτό του – τον οποιοδήποτε ή την οποιαδήποτε ομάδα να τον καθοδηγήσει. Άλλωστε, κάτι τέτοιες πρακτικές που θρέφουν τον παλαιοκομματισμό μας οδήγησαν στα ιστορικά δεινά. Οι εμμονές, τα μικροσυμφέροντα, οι προσωπικές ατζέντες αποτέλεσαν και δυστυχώς συνεχίζουν να αποτελούν κακό συμβουλάτορα.
Όταν μου ζητήθηκε από τον Νίκο Χριστοδουλίδη να προσυπογράψω στους 100 της υποψηφιότητάς του ήδη γνώριζα τον χαρακτήρα του. Ένας έντιμος άνθρωπος που τόλμησε να κάνει κάτι που εμείς ως πολίτες είχαμε το χρέος να το κάνουμε προ πολλού: Να πάει κόντρα στα πελατειακά στεγανά. Ίσως στην τελική αυτό να ενόχλησε κάποιους περισσότερο. Το κίνητρο για να σκεφτούμε καθαρά και με γνώμονα το καλό του τόπου δόθηκε από τον Νίκο Χριστοδουλίδη, διότι ακριβώς έθεσε το πλαίσιο μιας τέτοιας δημόσιας συζήτησης εκτός των στενών κομματικών στεγανών. Λέγαμε μέχρι σήμερα το συντηρητικό «Μα εκτός κόμματος θα σε φάνε». Ενδεχομένως ο μύθος αυτός να βόλευε κάποιους. Και όχι μόνο κάποιους αλλά πολλούς. Σίγουρα όμως δεν βόλευε την κοινωνία, την βάση της ίδιας της κοινωνίας. Ένας μύθος που βόλευε τις μικρο-ομάδες, τα deals πίσω από τις κλειστές πόρτες, τις κρυφές συναντήσεις. Όχι με πολιτικά κριτήρια. Με άλλα κριτήρια. Και ξαφνικά τίθεται στον αντίποδα το κριτήριο της δεξιότητας. «Πολιτικό σοκ». Αντιλαμβάνεστε.
Αυτό στην ουσία έχει γίνει: Αποδόμηση του μύθου και αντιστροφή δυνάμεων. Από κάτω προς τα πάνω. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι ο πολιτικός που αντιλήφθηκε τις έγνοιες του κύπριου, όχι διότι προσπάθησε να «κατέβει» στην κοινωνία αλλά επειδή ουδέποτε αποκόπηκε από αυτήν. “The next door guy” – το παιδί της διπλανής πόρτας. Αυτό το είδος του πολιτικού που έλειπε από την καθημερινότητα μας θα ήθελα προσωπικά να το προσθέσω ως βασικό ποιοτικό κριτήρια στις διαχρονικές και μελλοντικές διεργασίες επιλογής υποψηφίου. Και ναι, το έχει ο Νίκος Χριστοδουλίδης. Και ναι, ένας τέτοιος πολιτικός – που ενδόμυχα τόσο αναζητούσαμε, γιατί να μην είναι Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα είναι. Διότι πέρασαν οι εποχές που κάποιοι θα μας «έτρωγαν». Κατά βούληση λοιπόν και ο καθένας την άποψή του.
Έτσι υπέγραψα στους 100. Με ελευθέρα βούληση και αξιοπρέπεια.
Δρ. Ανδρέας Ν. Μασούρας,
Επίκουρος Καθηγητής Επιχειρηματικότητας & Επικοινωνίας,
Νομικός