22 Μαρτίου – Παγκόσμια Ημέρα για το νερό
Το Νερό, ο επονομαζόμενος και λευκός χρυσός, πηγή ζωής για τον άνθρωπο, βρίσκεται ανισομερώς κατανεμημένος στον πλανήτη.
Σύμφωνα με τη Unicef σχεδόν 750 εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να μην έχουν επαρκές πόσιμο νερό.
Παρά την τεράστια παγκόσμια πρόοδο για το πόσιμο νερό, τα επιτεύγματα δεν «ρέουν» προς τους πιο περιθωριοποιημένους πληθυσμούς.
Η Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό (World Water Day) καθιερώθηκε στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ σχετικά με το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, που πραγματοποιήθηκε στο Ρίο Ντε Ζανέιρο της Βραζιλίας το 1992. Τη σχετική απόφαση πήρε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 22 Δεκεμβρίου του 1992, που όρισε την 22α Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό.
Το θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού το 2021 είναι η «εκτίμηση/αξία του νερού». Η αξία του νερού είναι πολύ πιο μεγάλη από την τιμή του – το νερό έχει τεράστια και πολύπλοκη αξία για τα νοικοκυριά μας, τα τρόφιμα, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, τα οικονομικά και την ακεραιότητα του φυσικού μας περιβάλλοντος.
Πρόκειται για μια προσαρμογή ενός από τους κύριους στόχους της Aτζέντας για την Aειφόρο Aνάπτυξη 2030.
Συγκεκριμένα, ο Στόχος 6 αναφέρει την εξασφάλιση καθολικής πρόσβασης στα ύδατα έως το 2030 και την βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων.
Επί του παρόντος, δισεκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να μην έχουν ασφαλές πόσιμο νερό, στο σπίτι, στο σχολείο, στο αγρόκτημα, στο εργοστάσιο και αγωνίζονται για να επιβιώσουν και να προοδεύσουν.
Περιθωριοποιημένες ομάδες – γυναίκες, παιδιά, πρόσφυγες, άτομα με αναπηρία κ.α – συχνά υπόκεινται σε διακρίσεις όταν προσπαθούν να έχουν πρόσβαση σε ασφαλές νερό.
Στατιστικά στοιχεία του ΟΗΕ
Το Νερό, ο επονομαζόμενος και λευκός χρυσός, πηγή ζωής για τον άνθρωπο, βρίσκεται ανισομερώς κατανεμημένος στον πλανήτη.
2.1 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν χωρίς ασφαλές νερό στο σπίτι.
Ένα στα τέσσερα δημοτικά σχολεία δεν έχουν πόσιμο νερό με τους μαθητές να χρησιμοποιούν μη ασφαλείς πηγές ή να διψούν.
Περισσότερα από 700 παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν κάθε μέρα από διάρροια που συνδέεται με το μη ασφαλές νερό και την κακή υγιεινή.
Το 80% των ανθρώπων που χρησιμοποιούν μη ασφαλείς πηγές ύδατος ζουν σε αγροτικές περιοχές.
Οι γυναίκες και τα κορίτσια είναι υπεύθυνα για τη συλλογή νερού σε οκτώ στα δέκα νοικοκυριά, που δεν διαθέτουν νερό στο σπίτι τους.
Πάνω από 800 γυναίκες πεθαίνουν κάθε μέρα από επιπλοκές κατά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό.
Για τα 68,5 εκατομμύρια άτομα που έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, η πρόσβαση σε ασφαλείς υπηρεσίες ύδρευσης είναι ιδιαίτερα προβληματική.
Περίπου 159 εκατομμύρια άνθρωποι συλλέγουν το πόσιμο νερό τους από τα επιφανειακά ύδατα, όπως λιμνούλες και ρυάκια.
Περίπου 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι – σχεδόν τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού – βιώνουν έντονα την έλλειψη νερού για τουλάχιστον ένα μήνα του έτους.
700 εκατομμύρια άνθρωποι θα μπορούσαν να μεταναστεύσουν λόγω έντονης λειψυδρίας έως το 2030.
Οι πιο πλούσιοι λαμβάνουν γενικά υψηλά επίπεδα υπηρεσιών ύδατος με (συχνά πολύ) χαμηλό κόστος, ενώ οι φτωχοί καταβάλλουν πολύ υψηλότερη τιμή για μια υπηρεσία παρόμοιας ή μικρότερης ποιότητας.
Οι χώρες, αλλά και οι ιδιώτες, πρέπει να επενδύσουν μαζικά στις υποδομές. Οι ανάγκες εκτιμώνται στα 114 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, τρεις φορές το ποσό που δαπανάται τώρα, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το κόστος λειτουργίας και συντήρησης.