“Όποιος δεν μπορεί να δέρει τον γαίδαρο δέρνει το σαμάρι”..

Κατά τη διάρκεια της Ετήσιας γενικής συνέλευσης της τράπεζας Κύπρου, μεγάλη ήταν η διαμαρτυρία των κατόχων αξιογράφων οι οποίοι έχασαν τα ευρώπουλα τους μετά τις απόφασεις για ανακεφαλαίωση των τραπεζών το Μάρτιο του 2013.

Κρατώντας πανό με συνθήματα “Ζητούμε απόδοση δικαιοσύνης”, “κλέφτες”, “δώστε πίσω τα κλεμμένα” και άλλα φώναζαν έξω από το κτίριο της τράπεζας .

Αποδοκίμασαν έντονα επίσης τον Υπουργό οικονομικών, Χάρη Γεωργιάδη και όσους αξιωματούχους βρίσκονταν μέσα στο κτίριο.

Αλήθεια όμως, γιατί δεν πάνε να διαμαρτυρηθούν και να βρούνε όλους αυτούς που τους τα “φέσωσαν” και τους ξεγέλασαν;

Ας πάνε να παραπονεθούν στους τότε “πρωταγωνιστές” της τράπεζας Κύπρου, στον Θεόδωρο Αριστοδήμου, στον Ανδρεά Ηλιάδη, στον Γιάννη Κυπρή, στον Πεχλιβανίδη και σε όσους άλλους  εκεί στη τράπεζα κατάφεραν να τους ξεγελάσουν…

Επίσης, γιατί δεν πάνε στην Αθήνα να βρούν τους Ανδρέα Βγενόπουλο, Ευθύμιο Μπουλούτα,  Κυριάκο Μάγειρα και Ελευθέριο Χιλιαδάκη οι οποίοι διοικούσαν τη Λαική τράπεζα;

Φυσικά θα μπορούσαν  να βρούν τους υπόλοιπους “πρωταγωνιστές” της Λαικής εδώ στη Κύπρο, τους Παναγιώτη Κουννή, Χρίστο Στυλιανίδη, Νεοκλή Λυσάνδρου και Κωνσταντίνο Μυλωνά.

Ας πάνε σε όλους αυτούς που τα έκανα “μαντάρα” και αν διαμαρτυρηθούν όπως τους αξίζει…

Ας πάνε και στον Αθανάσιο Ορφανίδη, στο Πανίκο Δημητριάδη και στο Κελλάκι, στο Χριστόφια που ήταν ο πρωτεργάτης της οικονομικής καταστροφής.

Δεν γίνεται να φωνάζουν σε όσους ήρθαν για να σώσουν τη τράπεζα έστω και είναι ξένοι.

Δηλαδή μοιάσαμε στη παροιμία που λέει: “Όποιος δεν μπορεί να δέρρει τον γαίδαρο δέρνει το σαμάρι”;