Συνεχίστηκε σήμερα η υπόθεση διαχωρισμού οικοπέδων στην περιοχή Σκαλί από την εταιρεία Αristo στο Mόνιμο Κακουργιοδικείο, με την αγόρευση του Δικηγόρου της Δημοκρατίας Α’ Νίνου Κέκκου .
Η πρόεδρος του Δικαστηρίου Δώρα Σωκράτους, μετά την αγόρευση της Κατηγορούσας Αρχής, επεφύλαξε την απόφασή της για τις 28 Ιουλίου στις 09:00. Διέταξε επίσης όπως οι κατηγορούμενοι αφεθούν ελεύθεροι με τους ίδιους περιοριστικούς όρους.
Τη θέση ότι οι κατηγορούμενοι στο πλαίσιο ανάπτυξης για διαχωρισμό των 11 τεμαχίων γης σε οικόπεδα συνωμότησαν μεταξύ τους όπως με δόλιο μέσο καταδολιεύσουν το κοινό, δηλαδή να παραχωρηθεί μειωμένο ποσοστό χώρου πρασίνου από το προβλεπόμενο από την ισχύουσα Νομοθεσία και Κανονισμούς ποσοστό, υποστήριξε στην αγόρευση του ο κ. Κέκκος.
Για να επιτύχουν τον παράνομο σκοπό τους, ανέφερε, προέβηκαν στη διάπραξη των αδικημάτων που αναφέρονται στο κατηγορητήριο, δηλαδή πλαστογραφίες κτηματολογικών σχεδίων, πλαστογραφία της Πολεοδομικής Άδειας για την εν λόγω ανάπτυξη και κυκλοφορία των εν λόγω εγγράφων.
Προέβηκαν επίσης – όπως είπε- σε εξασφάλιση εγγραφής με ψευδείς παραστάσεις, δηλαδή Πολεοδομική Άδεια παρουσιάζοντας πλαστά σχέδια και αποκρύβοντας το πραγματικό εμβαδό της υπό ανάπτυξη γης.
Η Κατηγορούσα Αρχή αναφέρθηκε και στη μαρτυρία του Α. Σωκράτους ότι η εταιρεία και η Ρούλα Αριστοδήμου στις 4 Οκτωβρίου του 2006 απευθύνθηκαν στο Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας για την εξωτερική οριοθέτηση των τεμαχίων τους, τη διερεύνηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των αργακιών, αρδευτικών αυλακιών, της εκκλησίας και άλλων τοπογραφικών λεπτομερειών οι οποίες φαίνονταν εντός των τεμαχίων ιδιοκτησίας τους, προσθέτοντας πως η εν λόγω μαρτυρία δεν έχει αμφισβητηθεί και αποτελεί κοινό έδαφος και των δύο πλευρών.
Ο κ. Κέκκος αναφέρθηκε στη συνέχεια στο τεκμήριο 120 για να υποστηρίξει τις θέσεις του σε ό,τι αφορά τι γνώριζαν οι κατηγορούμενοι 1, 2 και 3 – η Εταιρεία Aristo δηλαδή , η Ρούλα και ο Θεόδωρος Αριστοδήμου – για εμβαδό των τεμαχίων τους, το ιδιοκτησιακό καθεστώς του αργακιού, της εκκλησίας και του χώρου γύρω απ’ αυτή, των δημόσιων δρόμων και του αυλακιού.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε και στο τεκμήριο 155, σύμφωνα με το οποίο – όπως ελέχθη – οι κατηγορούμενοι 1, 2 και 3 αναγνωρίζουν ότι το εν λόγω αργάκι είναι δημόσιο ενώ οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι είναι δικό τους, επικαλούμενοι την ύπαρξη επί των κτηματολογικών σχεδίων συνδετικών κλειδιών.
Η σωστή ερμηνεία που έχουν τα συνδετικά κλειδιά σε ένα κτηματολογικό σχέδιο δόθηκε – όπως είπε – από τον μάρτυρα κατηγορίας Α. Σωκράτους και η μαρτυρία του έμεινε αναντίλεκτη.
Ο κ. Κέκκος ακολούθως αναφέρθηκε και στην αντεξέταση του μάρτυρα κατηγορίας Α. Σωκράτους ότι όταν κάποιος έχει οποιεσδήποτε επιφυλάξεις στην ερμηνεία κάποιου σχεδίου αποτείνεται στο καθ’ ύλην αρμόδιο Τμήμα.
Από τη στιγμή, συνέχισε, που ο 5ος κατηγορούμενος τέως Δημοτικός μηχανικός Σ. Σάββα ήταν γνώστης της ξεκάθαρης αυτής θέσης όφειλε να αποταθεί στους ειδικούς.
Ο κ. Κέκκος ανέφερε ακόμα πως παρόλο που ο 5ος κατηγορούμενος είχε υπόψη του τη θέση του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων και παρόλο που γνώριζε ότι η κοίτη του αργακιού δεν θα περιλαμβανόταν στο πράσινο, εντούτοις, αποδεχόταν ανεπιφύλακτα τα κτηματολογικά σχέδια που υπέβαλλε η κατηγορούμενη εταιρεία και στα οποία η κοίτη του αργακιού εξακολουθούσε να παρουσιάζεται ως παραχωρηθείς χώρος πρασίνου.
Ο κ. Κέκκος σημείωσε επίσης πως η θέση της Κατηγορούσας Αρχής είναι ότι διαχρονικά ο Δήμος Πάφου έθετε ποσοστό δέσμευσης πρασίνου και κοινοτικού εξοπλισμού 18% και αυτό ήταν πολύ καλά γνωστό στον 5ο κατηγορούμενο που ήταν Δημοτικός Μηχανικός αλλά και στους κατηγορούμενους 1, 2 και 3 οι οποίοι ασχολούνταν για χρόνια με αναπτύξεις γης.
Ο κ. Κέκκος ανέφερε πως με βάση τη μαρτυρία του Στέφανου Ρουσιά ότι η αγοραία αξία του τεμαχίου 1650 ήταν όμοια με τα υπόλοιπα τεμάχια που η εταιρεία και ο Θ. Αριστοδήμου είχαν αγοράσει στην περιοχή καταρρίπτεται η θέση των κατηγορουμένων και πως απλά προσπάθησαν – όπως είπε- να παρουσιάσουν μια εικόνα ότι παρόλο ότι είχαν υποστεί ζημιά λόγω της παραχώρησης χώρου πρασίνου στο συγκεκριμένο σημείο της ανάπτυξης, εντούτοις το παραχώρησαν επειδή νοιάζονταν για το περιβάλλον.
Η αναφορά δε του κατηγορουμένου 5 ότι η περιοχή έπρεπε να προστατευθεί και λόγω του κινδύνου κατάρρευσης κτιρίων σε περίπτωση σεισμού, είναι επίσης ένας λόγος που η εταιρεία δεν μπορούσε να αξιοποιήσει το τεμάχιο 1640, γεγονός που η εταιρεία θα πρέπει να γνώριζε λόγω των σχέσεων που είχε με τον 5ο κατηγορούμενο, είπε ο κ. Κέκκος.
Αναφερόμενος στην υποβολή των σχεδίων, είπε πως η όλη εργασία για την εν λόγω αίτηση είχε ανατεθεί στο Αρχιτεκτονικό Γραφείο Scott & Brownrigg, και τα σχέδια υποβλήθηκαν σύμφωνα με τους εν ισχύ κανονισμούς. Δηλαδή το γραφείο, που δεν ήταν ιδιοκτήτες των τεμαχίων, γνώριζαν την ύπαρξη σχεδίου κλίμακας 1:2000 ενώ οι κατηγορούμενοι 1, 2 και 3 ισχυρίζονται ότι το αγνοούσαν, πρόσθεσε.
Το σχέδιο 1:2000 εντοπίσθηκε στην κατοχή των κατηγορουμένων 1, 2, 3 και 4 κατά την έρευνα της Αστυνομίας στα γραφεία της 1ης κατηγορούμενης, είπε.
Ο κ. Κέκκος αναφέρθηκε και στη μαρτυρία του μάρτυρα κατηγορίας Θ. Χατζηγεωργίου ότι για να γίνουν μετρήσεις ένας τεχνικός θα στηριχθεί στο επίσημο χωρομετρικό σχέδιο του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας και σε εκείνο που είναι στη μεγαλύτερη διαθέσιμη κλίμακα.
Στην αγόρευσή του ανέφερε επίσης πως η θέση του είναι πως το σχέδιο 1:5000 δεν έγινε για τους λόγους τους οποίους επικαλέστηκαν οι κατηγορούμενοι Ρ. Αριστοδήμου και Σ. Σάββα, αλλά ετοιμάστηκε – όπως είπε- στο πλαίσιο της προώθησης του κοινού παράνομου σκοπού από τον σχεδιαστή Χρ. Σολομωνίδη, ο οποίος σύμφωνα με την 3η κατηγορούμενη Ρ. Αριστοδήμου αυτός της είπε αρχικά να γίνει ο σχεδιασμός σε κλίμακα 1:5000 και στη συνέχεια η 3η κατηγορούμενη αφού συνεννοήθηκε για το θέμα με τον 5ο κατηγορούμενο Σ. Σάββα, έδωσε οδηγίες στον σχεδιαστή να το καταρτίσει.
Η Κατηγορούσα Αρχή σημείωσε πως με βάση μαρτυρία, αν πρόθεση της εταιρείας και του 5ου κατηγορούμενου Σ. Σάββα ήταν να υποδείξει την ευρύτερη περιοχή μαζί με την ανάπτυξη, θα έπρεπε να το είχε κάνει επί άλλου συνοδευτικού σχεδίου και όχι πάνω σε επίσημο κτηματολογικό σχέδιο που οι ίδιοι κατασκεύασαν και κατέθεσαν στο Δήμο Πάφου.
Παρατήρησε επίσης πως η αιτήτρια εταιρεία απέφυγε να αναγράψει επί της αιτήσεως (25/10) το καθαρό εμβαδό των 177 οικοπέδων της. Αντ’ αυτού ετοίμασαν τον πίνακα ερυθρό 111 όπου και εκεί αποφεύγουν να αναγράψουν ξεκάθαρα το πραγματικό εμβαδό των 177 οικοπέδων και ισχυρίστηκαν ότι παρ’ όλο που δεν το έγραψαν ξεκάθαρα, αυτό μπορούσε να διαπιστωθεί αν κάποιος έκανε την πρόσθεση των εμβαδών των οικοπέδων που παρουσιάζονται στα ερυθρά 112 – 115, ανέφερε ο κ. Κέκκος.
Η Κατηγορούσα Αρχή ανέφερε επίσης πως εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι η τεχνικός του Δήμου Πάφου και μάρτυρας κατηγορίας Σ. Κούσπου υιοθέτησε το εμβαδόν που αναφέρονταν στην επιστολή ημερομηνίας 1/3/2010 αντί να στηριχτεί – όπως είπε – στο εμβαδόν των τίτλων που συνόδευαν την αίτηση.
Ο κ. Κέκκος αναφέρθηκε και στο τεκμήριο 1, όπου δηλώνεται ως εμβαδό των τεμαχίων 160598, το οποίο οι κατηγορούμενοι υπέβαλαν επειδή είχαν πληροφορηθεί ότι στο Δήμο Πάφου είχε τεθεί το θέμα αυτό και είχαν δοθεί οδηγίες για διερεύνηση του. Πρόσθεσε πως από τα λάθη που φαίνονται στο τεκμήριο 1 προκύπτει ότι οι κατηγορούμενοι ενήργησαν βεβιασμένα για να προλάβουν να υποβάλουν την αίτηση εν όψει επικείμενης διερεύνησης και να δείξουν ότι δεν απέκρυψαν οτιδήποτε, δηλώνοντας το αυξημένο εμβαδό των 160598 τ.μ. των τεμαχίων τους και ότι συμμορφώνονταν με τον Όρο της Πολεοδομικής Άδειας για το πράσινο.
Σε σχέση με χρηματισμό του Σ. Σάββα από τους κατηγορούμενους Θ. Αριστοδήμου και την εταιρεία, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Κατηγορούσας Αρχής, ο κ. Κέκκος ανέφερε πως δόθηκε μαρτυρία ότι ο Θ. Αριστοδήμου την 01/08/2010 εξαργύρωσε την επιταγή τεκμήριο 34, ποσού €20.000 σε 40 χαρτονομίσματα των €500.
Στις 03/08/2010, σύμφωνα με τη μαρτυρία που δόθηκε, ο Σ. Σάββα κατάθεσε σε μετρητά το ίδιο ακριβώς ποσό σε 40 χαρτονομίσματα των €500. Επίσης δόθηκε, είπε η Κατηγορούσα Αρχή, μαρτυρία ότι ο Σ. Σάββα πήρε και ποσό €5000 από τον Θ. Αριστοδήμου για τον ίδιο σκοπό.
Η θέση της Κατηγορούσας Αρχής, συνέχισε ο κ. Κέκκος, ήταν ότι τα ποσά αυτά δόθηκαν στον 5ο κατηγορούμενο για τις παράνομες ενέργειες που έκανε, στην προώθηση του κοινού παράνομου σκοπού.
Πρόσθεσε επίσης πως η εταιρεία και ο Θ. Αριστοδήμου δεν αντιμετωπίζουν κατηγορία για τη δωροδοκία του 5ου κατηγορούμενου, αντιμετωπίζουν όμως – όπως είπε- κατηγορία συνωμοσίας προς καταδολίευση για την απόδειξη της οποίας μπορεί να ληφθεί υπόψη η μαρτυρία αυτή.
Η κατηγορούσα Αρχή δεν έχει αμφισβητήσει ότι πράγματι ο 2ος κατηγορούμενος είχε βοηθήσει οικονομικά την αδελφή του όπως ισχυρίστηκε, αμφισβητεί ωστόσο – όπως είπε – ότι το ποσό από την εξαργύρωση της συγκεκριμένης επιταγής δόθηκε για το λόγο που ο Θ. Αριστοδήμου επικαλέστηκε.
Ο κ. Κέκκος ανέφερε ακόμη πως σε ό,τι αφορά το ποσό των €20.000 είναι η θέση της Κατηγορούσας Αρχής ότι οι εξηγήσεις που δόθηκαν από τον Θ. Αριστοδήμου δεν είναι καθόλου πειστικές, ήταν σκέψεις – όπως είπε- εκ των υστέρων για να δικαιολογήσει τη δωροδοκία του Σ. Σάββα.
Είπε ακόμη πως ο Θ. Αριστοδήμου δεν προσκόμισε το στέλεχος της επιταγής όταν του ζητήθηκε από την Κατηγορούσα Αρχή και οι εξηγήσεις που έδωσε ο Σ. Σάββα για το ποσό των 20.000 ευρώ και των 5 χιλ. ευρώ δεν ήταν πειστικές, ότι δηλαδή δεχόταν οικονομική υποστήριξη από τον θείο του που ζούσε μόνιμα στο Λονδίνο, τον πεθερό του και την μάνα του.
Ο κ. Κέκκος εξέφρασε την άποψη ότι όλοι οι μάρτυρες κατηγορίες ήταν μάρτυρες της αλήθειας και θα πρέπει να κριθούν ως αξιόπιστοι.
Είπε ακόμη πως ο τρόπος που προσπάθησε ο Θ. Αριστοδήμου να παρουσιάσει το θέμα της ευρωστίας της εταιρείας του, αναφέροντας ότι την τελευταία δεκαετία η εταιρεία είχε κάνει πωλήσεις οκτακόσιων εκατομμυρίων ευρώ, λέχθηκε αποκλειστικά και μόνο για χάρη εντυπωσιασμού και πως αν ήθελε να δείξει την πραγματικότητα θα έπρεπε να πει στο Δικαστήριο και τα χρέη της εταιρείας, τις υποχρεώσεις και τη ρευστότητα της για τα οποία ρωτήθηκε κατά την αντεξέταση.