Ο κ. Τριανταφυλλίδης μετά την εξέταση της αίτησης για παύση του ΒΓ Εισαγγελέα Ρ. Ερωτοκρίτου, εξέφρασε τη θέση ότι η συμπεριφορά του κ. Ερωτοκρίτου θα πρέπει να κριθεί «αντικειμενικά και από μόνη της».
Εμείς, ανέφερε, λέμε ότι δεν υπήρξε καμία πρόκληση και ανέτρεξε στις πράξεις του Γενικού Εισαγγελέα υποστηρικτικά προς αυτό. Ωστόσο, όπως επιχειρηματολόγησε ενώπιον του Συμβουλίου «είτε εν βρασμώ ψυχής, είτε όχι είναι αδιανόητο για ένα αξιωματούχο».
«Δεν μιλούμε για μια προσωπική διαφορά», είπε, «το θέμα εδώ είναι θεσμικό». Αν βρείτε ότι υπήρξε ανάρμοστη συμπεριφορά, σημείωσε, «δεν έχετε άλλη επιλογή παρά να τον απολύσετε». Η πρόκληση δεν είναι υπεράσπιση ή δικαιολογία στην ανάρμοστη συμπεριφορά, πρόσθεσε.
«Ο σκοπός αυτής της διαδικασίας δεν είναι να τιμωρήσετε τον καθ` ου η αίτηση, είναι να προστατεύσετε το θεσμό του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα», είπε.
Παράλληλα, αναφερόμενος στη δήλωση μετάνοιας στην οποία προέβηκε ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας στις 26 Ιουνίου 2015, εξέφρασε τη θέση ότι αυτή έγινε «σε πάρα πολύ καθυστερημένο στάδιο της διαδικασίας», καθώς και ότι «δεν ήταν γνήσια, ούτε ειλικρινής».
Σε σχέση με τα sms του κ. Ερωτοκρίτου που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια εκείνης της ημέρας ενώπιον του Συμβουλίου, ο κ. Τριανταφυλλίδης στάθηκε στο θέμα των δικογράφων και αντέκρουσε το επιχείρημα του κ. Πουργουρίδη ότι δεν αποτελούσαν θέση του πελάτη του αλλά εισήγηση των δικηγόρων του.
«Τα δικόγραφα είναι οι γραμμές του τραίνου πάνω στις οποίες κινείται το τραίνο της δίκης», είπε. Εδώ μιλούμε για οδηγίες που έδωσε στους δικηγόρους του για να ετοιμάσουν, πρόσθεσε.
Παράλληλα, ο κ. Τριανταφυλλίδης επιχειρηματολόγησε ότι είναι αδιανόητο ο κ. Ερωτοκρίτου να απολογείται και να εμφανίζεται συντετριμμένος και την ίδια ώρα να καταχωρεί μια γραπτή αγόρευση στην οποία καταλογίζει βαρύτατους χειρισμούς στον Γενικό Εισαγγελέα, μεταξύ άλλων ότι είναι ισχυρογνώμονας, ο οποίος ενεργεί με τρόπο ασυμβίβαστο με την ανεξαρτησία το Γενικού Εισαγγελέα και αποκαλεί ύποπτες τις ενέργειές του.
«Ρίχνουν λάδι στη φωτιά», είπε, προσθέτοντας ότι αν η μετάνοια ήταν ειλικρινής αναμενόταν μια «εντελώς διαφορετική αγόρευση». Είναι δικαίωμά τους, ανέφερε, αλλά δικαιούμαστε να εξάγουμε συμπεράσματα από εκείνα τα οποία λέγονται στη γραπτή αγόρευση.