Το Ισράηλ θέλει να μετατρέψει την Αν. Μεσόγειο σε ενεργειακό κόμβο της Ευρώπης

Το Ισραήλ επιβεβαίωσε ότι βρίσκεται σε εκτεταμένες συνομιλίες με την Αίγυπτο για την κατασκευή ενός νέου υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου υπογείων που θα συνδέει τις δύο χώρες, ως μέρος μιας συμφωνίας ύψους 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για εξαγωγή φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Αίγυπτο για μία δεκαετία.

Το πιο σημαντικό είναι ότι ο νέος αγωγός θα επεκτείνει σημαντικά την εξαγωγική ικανότητα του Ισραήλ στην Αίγυπτο, υπερβαίνοντας κατά πολύ τα μέγιστα 7 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως που είναι σήμερα ικανά να διέλθουν από τον υφιστάμενο αγωγό EMG προς το Σινά.

Ισραηλινός υπουργός Ενέργειας Yuval Steinitz τόνισε ότι το φιλόδοξο αυτό έργο υπό διαπραγμάτευση και είναι μέρος της ευρύτερης «προσπάθειες να μετατρέψει την ανατολική Μεσόγειο σε ενεργειακό κόμβο εξαγωγών στο κατώφλι της Ευρώπης».

«Δεν υπάρχει τελική απόφαση ακόμα, αλλά υπάρχουν συνομιλίες», δήλωσε ο Steinitz στο Bloomberg ενώ παρακολούθησε το πρώτο Φόρουμ Φυσικού Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το Κάιρο, ένα συνεργατικό φόρουμ που αποσκοπεί στην επέκταση του ανατολικού μεσογειακού μετασχηματισμού ενέργειας και των κοινοπραξιών.

Ο Steinitz περιέγραψε περαιτέρω ότι «η κατασκευή θα μπορούσε να ξεκινήσει ήδη από τον επόμενο χρόνο στον αγωγό που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τα ανοικτά του Ισραήλ στο κοίτασμα Leviathan και Tamar στις υπάρχουσες εγκαταστάσεις υγροποιημένου φυσικού αερίου της Αιγύπτου για επεξεργασία και επανεξαγωγή».

Και ξεχωριστά, σχετικά με το μεγαλύτερο έργο του αγωγού Ανατολικής Μεσογείου που παρέχει ενέργεια στην Ευρώπη – που προτάθηκε αρχικά από τον Έλληνα υπουργό Ενέργειας Γιάννη Μανιάτη το 2014 – ο Steinitz επιβεβαίωσε ότι προχωράει, κάνοντας το φιλόδοξο έργο «το μεγαλύτερο και βαθύτερο αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου στον κόσμο με αρχικό εκτιμώμενο κόστος 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί από ιδιωτικές εταιρείες και θεσμικούς δανειστές», σύμφωνα με τον Ισραηλινό υπουργό Ενέργειας.

Ο μετασχηματισμός της Ανατολικής Μεσογείου σε «ενεργό ενεργειακό σημείο» θα μπορούσε να έχει τεράστιες παγκόσμιες γεωπολιτικές επιπτώσεις, δεδομένου ότι σήμερα η Ευρώπη βασίζεται στη Ρωσία για το ένα τρίτο του φυσικού αερίου της.

Είναι ιδιαίτερα η νοτιοανατολική Ευρώπη που εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το ρωσικό φυσικό αέριο, δεδομένης της έλλειψης υποδομών.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι υπουργοί της ΕΕ που έχουν οδηγήσει τον σημαντικότερο αγωγό της Ανατολικής Μεσογείου έχουν ως πρωταρχικό κίνητρο την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης, κάτι που το Ισραήλ επιθυμεί να προωθήσει δεδομένου του δικού του λεπτού διπλωματικού «χορού» με τη Ρωσία στη Συρία και την ευρύτερη Μέση Ανατολή.