Τις προάλλες σαν έπινα τον πρωινό καφέ μου – και εν όψει αποφάσεων της συλλογικότητας στην οποία κατέθεσα την μισή ζωή μου (βλέπε Κίνημα Οικολόγων)- έκαμα την εξής σκέψη:
Από τον καιρό που μπήκαμε στην πολιτική ως κίνημα (1996) περάσαμε πέντε προεδρικές εκλογές. Ποια ήταν τα κύρια θέματα αυτών των εκλογών; Ποιο ήταν το διακύβευμα σε κάθε περίπτωση; Με ποια θέματα είχε ασχοληθεί ο τύπος και η κοινωνία;
Θυμάμαι λοιπόν ότι το 1998 κύριο θέμα ήταν η εγκατάσταση των ρωσικών πυραύλων S-300 στην Κύπρο. Κάθε νύκτα στα δελτία ειδήσεων εκτοξεύονταν δεκάδες πύραυλοι S-300 που στην φαντασία των ιθαγενών είχαν όλοι κατεύθυνση την γειτονική Τουρκία (ξεχνούσαμε ότι οι πύραυλοι ήταν αντιαεροπορικοί). Με αυτά και μ’ αυτά -που λέει κι ο συμπαθής Χρύσανθος- ο Κληρίδης επανεξελέγη- με μικρή διαφορά από τον συμπαθή κ. Ιακώβου- οι πύραυλοι όμως δεν ήρθαν (καλή τους ώρα, ξεκουράζονται στην Κρήτη, αχρείαστοι νάναι) αλλά ήρθε ο Ντε Σότο και το σχέδιο Ανάν.
Έτσι το 2003 ήταν το σχέδιο Ανάν και η λύση του Κυπριακού που θα κυριαρχούσαν στην ατζέντα των προεδρικών εκλογών. Ο αείμνηστος Κληρίδης ήθελε παράταση στη θητεία του, ο αείμνηστος Τάσσος ήθελε να φέρει ξανά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το σχέδιο Ανάν μετά το ναυάγιο της Κοπεγχάγης και ο αείμνηστος Μαρκίδης γενικώς να διορθώσει τα λάθη των προηγούμενων. Ο Τάσσος εκλέγηκε από τον πρώτο γύρο αλλά λύση του Κυπριακού δεν βρέθηκε αφού το σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε από την πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων.
Το 2008 ήταν η διαχείριση του ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν το διακύβευμα των προεδρικών εκλογών. Ο αείμνηστος Τάσσος αποφάσισε ότι υπάρχει και Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με σωστό περιεχόμενο ενώ ο αείμνηστος Δ. Χριστόφιας έπεισε ότι μπορούσε να βρεθεί «δίκαιη λύση, δίκαιη κοινωνία» έναντι του κ. Κασουλίδη ο οποίος αρκέστηκε τελικά στην θέση του στην Ευρωβουλή.
Το διακύβευμα των προεδρικών εκλογών του 2013 ήταν η διαχείριση της οικονομικής κρίσης μετά από μια καταστροφική διακυβέρνηση της Αριστεράς (αφού ούτε δίκαιη λύση βρέθηκε, ούτε δίκαιη κοινωνία) η οποία- παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του κ. Μαλά και του κ. Λιλλήκα- μετέτρεψε το ακατόρθωτο σε ένα υγιεινό περίπατο για τον κ. Αναστασιάδη (με το περίφημο “δεσμεύομαι” αν θυμάστε, λέω τώρα…).
Το 2018 το διακύβευμα των προεδρικών εκλογών ήταν η διαχείριση των ΜΕΔ και ο Συνεργατισμός (καλά από επιτυχία σε επιτυχία πάμε, δεν λέω). Η αντιπολίτευση δεν κατάφερε να ενωθεί και η επανεκλογή του κ. Αναστασιάδη ήταν μια σχετικά εύκολη υπόθεση.
Και φτάσαμε αισίως στις εκλογές του 2023. Μπήκαμε ήδη στην τελευταία (όχι τελική) φάση για τον πρώτο γύρο. Οι τρεις υποψήφιοι που προηγούνται μοιάζουν σαν να βγήκαν από την ίδια μήτρα και να έχουν πανομοιότυπες θέσεις στα κύρια ζητήματα.
Ποιο είναι το κύριο θέμα που συζητείται παρακαλώ; Τα κουτσομπολιά του Μάνου, τα τεράτσια του Άθου και οι συμπάθειες της Μαρικκούς που τα Λεύκαρα.
Έχω την άποψη ότι -ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα- σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις το διακύβευμα των εκλογών, το κύριο θέμα τελοσπαντων, ήταν ένα σοβαρό ζήτημα για την επιβίωση ή το μέλλον αυτής της χώρας και του λαού.
Αντίθετα τώρα – και μέχρι νεοτέρας – μου φαίνεται ότι η ουσία των συζητήσεων μετακινήθηκε από την ουσία της πολιτικής, στο περιθώριο της, στα παραπολιτικά και τα παραλειπόμενα.
Κύπρος, δεν πας καλά (ή μήπως δεν πηγαίναμε ποτέ καλά, λέω τώρα…).
Γιώργος Περδίκης,
Μέλος Πολιτικής Επιτροπής,
Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών